Mensen die herstellen van een tenniselleboogoperatie kunnen over het algemeen binnen twee tot zes weken hun normale dagelijkse activiteiten hervatten, binnen drie tot twaalf weken weer aan het werk en binnen vier tot zes maanden weer aan het sporten.

De hersteltijd is natuurlijk afhankelijk van veel factoren. Enkele van deze factoren zijn uw leeftijd, gezondheid, en chroniciteit van het probleem (d.w.z. hoe lang u er al last van heeft). Het soort werk en sport dat u weer gaat doen, kan ook van invloed zijn op hoe snel u weer aan de slag kunt.

Het is belangrijk om met uw orthopedisch chirurg te spreken om de bijzonderheden met betrekking tot het herstelproces te bespreken.

Wat is een tenniselleboog? (Anatomie & Fysiologie)

Om volledig te begrijpen wat een tenniselleboog is, is het nuttig om de anatomie van de elleboog te bekijken. Het is ook nuttig om enkele termen te definiëren.

“Tenniselleboog” is de gebruikelijke naam voor een aandoening die laterale epicondylitis wordt genoemd. Laterale epicondylitis verwijst naar een tendinose of tendinitis van de polsextensoren die hun oorsprong vinden in de buitenste elleboog. Met andere woorden, overmatig, herhaald gebruik van de strekspieren leidt tot beschadiging en daaruit voortvloeiende degeneratie van hun pezen (in het bijzonder van de extensor carpi radialis brevis pees of ECRB) die hecht aan de laterale epicondylaire regio van de distale humerus. Deze spieren maken het mogelijk de pols te strekken (naar achteren brengen van de pols).

Laten we een paar termen definiëren om ons te helpen de anatomie en fysiologie van laterale epicondylitis, of “tenniselleboog” te begrijpen:

• Tendon: Een pees is een sterk weefsel dat spieren met botten verbindt.
• Ligament: Een ligament is een weefsel dat botten met botten verbindt.
• Laterale epicondylus: Lateraal verwijst naar het deel van het lichaam dat verder weg ligt van de middellijn van uw lichaam (d.w.z. de laterale elleboog is het buitenste deel van de elleboog). Een epicondylus is een benige uitsteeksel. Er is er een aan weerszijden van het uiteinde van de humerus. De laterale epicondylus is de plaats van waaruit de strekspieren van de pols ontspringen.
• Humerus: De humerus is de naam van het opperarmbeen, dat uw schouder met uw elleboog verbindt.
• Radius: Het spaakbeen is het grootste van de twee botten van de onderarm.
• Ulna: De ellepijp is het kleinste van de twee botten van de onderarm. Het verbindt de pinkzijde van uw pols met de mediale zijde (binnenste deel) van het opperarmbeen.
• Extensor carpi radialis brevis (ECRB) spier: Dit is de naam van een van de pols strekspieren die ontspringt uit de laterale epicondylus. Dit is de spier die het meest betrokken is bij “tenniselleboog.”
• Tendinitis: De uitgang -itis- op woorden betekent ontsteking. In dit geval gaat het om een ontsteking van een pees.
• Tendinosis: De -osis- uitgang op woorden verwijst naar elke abnormale aandoening.

Wat zijn de Symptomen van Tennis Elbow?

Tennis elleboog wordt geassocieerd met pijn over de buitenkant van de elleboog. De pijn wordt erger bij grijpactiviteiten en bij het strekken van de pols (bijv. een backhand bij tennis), en wordt beter bij rust. U kunt het gevoel hebben dat uw grijpkracht zwak is.

Wie loopt risico?

Tenniselleboog, of laterale epicondylitis, is de meest voorkomende oorzaak van elleboogklachten. Het komt het meest voor bij personen tussen de 35 en 50 jaar oud. Het treft ongeveer 2% van de volwassenen per jaar.

Zoals de naam al doet vermoeden, lopen tennissers een groot risico op deze spier- en skeletaandoening. Naar schatting 50% van de tennissers heeft last van pijn, zwakte of ongemak door laterale epicondylitis.

Een onjuiste swingtechniek en het gebruik van een ongeschikt tennisracket worden geassocieerd met een aanzienlijke toename van het risico op het ontwikkelen van een tenniselleboog.

Tennissers zijn echter niet de enigen die het risico lopen een “tenniselleboog” te ontwikkelen. Elke activiteit, sport, taak of baan waarbij de pols herhaaldelijk moet worden gestrekt (naar achteren buigen), verhoogt het risico op het ontwikkelen van laterale epicondylitis. Andere banen of activiteiten waarbij de pols herhaaldelijk wordt gestrekt, zijn bijvoorbeeld vioolspelen, schilderen, decoreren, of bepaalde handenarbeid (zoals hameren, enz.).

Tenniselleboog is iets heel anders dan golferselleboog. Golfers lopen het risico een blessure op te lopen aan de pezen aan de binnenzijde van de elleboog – dit wordt “golferselleboog” genoemd.

Hoe kan ik het voorkomen?

Voor tennissers zijn er dingen die gedaan kunnen worden om een “tenniselleboog” te voorkomen:

1. Keuze van een tennisracket met de juiste afmetingen en het juiste gewicht
2. Leren en oefenen van de juiste vorm en techniek
3. Rekken en opwarmen van de onderarmspieren voor en na het tennissen

Voor anderen die een baan of andere dagelijkse activiteiten hebben waarbij ze risico lopen op het ontwikkelen van een tenniselleboog, kan het dagelijks rekken en versterken van de polsextensoren helpen om het te voorkomen.

Hoe kan ik een tenniselleboog behandelen?

Tegen de 90% van de gevallen kan een tenniselleboog gelukkig zonder operatie worden behandeld. Het frustrerende is echter dat het lang kan duren voordat u van een tenniselleboog herstelt (meestal 9 maanden of langer, omdat het moeilijk is de pols niet te gebruiken!) Als u denkt dat u pijn of zwakte lijdt als gevolg van een tenniselleboog, praat dan met uw arts over verschillende behandelingen.

Verschillende behandelingen die kunnen helpen:

• Fysiotherapie &rekoefeningen
• Over-the-counter ontstekingsremmende medicijnen (acetaminophen of ibuprofen)
• Een tegenband
• Platelet rich plasma-injecties
• Een operatie of andere ingrepen – in ernstige gevallen

Niet-chirurgische behandelingen moeten altijd worden geprobeerd voordat een operatie wordt uitgevoerd, omdat een “tenniselleboog” meestal zonder operatie kan worden verholpen. Hoewel een operatie in ongeveer 90% van de gevallen succesvol is, is deze niet altijd nodig.

Andere procedures

• Ultrasone tenotomie (TENEX-procedure)- Artsen brengen met behulp van ultrasone technologie een speciale naald in de aangetaste pees in. De naald produceert trillingen die de pees vloeibaar maken, zodat deze door de naald kan worden geëxtraheerd.
• Injecties- Meer recentelijk is er een toenemende belangstelling voor het gebruik van injecteerbaar platelet rich plasma (PRP). Eenvoudig gezegd bestaat PRP uit genezingsfactoren die uit uw eigen bloed worden gewonnen. Het idee achter PRP is dat het de regeneratie van beschadigde weefsels stimuleert. Het is aangetoond dat de injectie van bloedplaatjesrijk plasma (PRP) in de ECRB-pees helpt bij het herstel.

In het verleden zijn steroïde injecties gebruikt voor de behandeling van een tenniselleboog. Recentelijk is echter aangetoond dat deze injecties de aandoening kunnen verergeren.

Wat betekent een tenniselleboogoperatie voor mij?

Wat gebeurt er tijdens de operatie?

Verschillende operatietechnieken bestaan voor de behandeling van laterale epicondylitis. In het algemeen maakt de chirurg een kleine incisie over de laterale epicondylus. Hij lokaliseert dan de aangetaste pees en verwijdert een deel van de beschadigde pees en/of maakt de aanhechting van de beschadigde pees (ECRB) los van de laterale epicondylus. De pees kan dan worden hersteld in een verlengde positie. De incisie wordt dan meestal gesloten met hechtingen en afgedekt met een chirurgisch verband.

Als u een operatie overweegt voor de behandeling van uw tenniselleboog, kunt u het beste met uw chirurg overleggen over zijn/haar operatietechniek.

Hoe ziet het herstel eruit?

Uw arm kan na de operatie in een spalk worden geplaatst om hem voor een korte periode te immobiliseren. Als een spalk wordt gebruikt, zult u uw elleboog tijdens dit deel van de herstelperiode niet kunnen bewegen.

Fysiotherapie zal een deel van uw herstel zijn. Wanneer uw chirurg besluit dat u er klaar voor bent, zult u beginnen met rekken, bewegen en oefeningen doen om de aangetaste spieren te versterken.

Mensen die herstellen van een tenniselleboogoperatie kunnen over het algemeen binnen twee tot zes weken hun normale dagelijkse activiteiten hervatten; binnen drie tot twaalf weken kunnen ze weer aan het werk en binnen vier tot zes maanden kunnen ze weer sporten.

Gesprek met uw chirurg over hoe het chirurgisch herstel er voor u uit kan zien.

Tips voor herstel thuis

De belangrijkste stap in uw herstel is ervoor te zorgen dat u de aanwijzingen opvolgt die u van uw chirurg en fysiotherapeut hebt gekregen.

Als u iets doet dat pijn doet aan de aangedane elleboog, neem dan een pauze en rust.

IJs kan helpen om zowel de pijn als de zwelling te verminderen. De eerste dagen elke 1-2 uur 10-20 minuten ijs leggen kan helpen. Vergeet niet een washandje of een doek tussen het ijs en uw huid te leggen, zodat u zich niet bezeert.

Merk op dat de informatie in dit artikel louter informatief is en nooit mag worden gebruikt in plaats van het advies van uw behandelend artsen.