Het is donker in het regenwoud, de lucht is dik van vreemd gekwaak en getjilp, en onze groep beweegt langzaam, José’s zaklamp volgend. Als hij gebaart dat we moeten stoppen, verzamelen we ons in stilte, de volwassenen net zo enthousiast als de kinderen om te zien wat hij heeft gezien. Daar op een blad, met uitpuilende oranje ogen, een keurig groen lijf en komisch grote mandarijnenpoten, zit een Costa Ricaanse boomkikker.
“Het is zo schattig!” fluistert mijn nichtje Georgia, en ik knik, deels opgelucht dat het geen boa constrictor of tarantula is.
We zijn halverwege een nachtsafari in Maquenque Ecolodge in het uiterste noorden van het land en de jungle voelt tastbaar levendig aan. Kaaimanogen schitteren aan de rand van de lagune en kikkers en padden in alle kleuren en maten voegen zich bij de brulapen, schildpadden en toekans die we eerder op de dag al hadden gezien.
Voor een land zo groot als Denemarken heeft Costa Rica een indrukwekkend aantal wilde dieren in huis. Een kwart van het land is beschermd en met een half miljoen soorten is het een van de meest biodiverse landen ter wereld.
Een wilde natuurlijke speeltuin met een behoorlijke toeristische infrastructuur, het leek de perfecte keuze voor een avontuur om nooit te vergeten met een 12-jarige. Het is onze eerste reis samen, de eerste keer dat ik alleen verantwoordelijk ben voor een kind (ik heb geen kinderen) en de langste tijd dat Georgia weg is van haar ouders. Mijn plan is om haar een andere wereld te laten zien dan thuis – en haar heelhuids terug te brengen.
Na een nacht in de hoofdstad, San José, gaan we op weg. Het landschap verandert snel als we de heuvels in slingeren, met mistflarden in het nevelwoud. Verkeersborden waarschuwen voor overstekende fauna: apen, miereneters en een dasachtig wezen met een lange, opgeheven staart dat we niet herkennen, hoewel er al snel een over ons pad scharrelt (later ontdekken we dat het een wasbeerachtige coati is).
Het is een gemakkelijke rit van drie uur naar La Fortuna, onze uitvalsbasis voor de komende paar nachten. Het kleine bergstadje is de toegangspoort tot het Arenal Volcano National Park en een hub voor activiteiten, van zip-wire tours tot wildwater rafting.
Onze eerste uitstap is een safari op Rio Blanco (het water is eerder modderig bruin dan wit), dobberend op vlotten door een landschap dat Georgia “net als The Jungle Book” noemt.
We passeren apen die door het bladerdak slingeren, een luiaard die roerloos in een boom hangt en een leguaan hoog op de takken, in silhouet tegen de lucht. Helderblauwe morpho vlinders fladderen langs ons heen en er is nerveuze opwinding als we verrassend dicht bij een kaaiman komen en krokodillen zien op de oever van de rivier. Een stortbui – onze schoolvakantie valt in het regenseizoen van Costa Rica – maakt het nog leuker.
De regen stopt op tijd voor een namiddagtocht in het nationale park, waar de dichte mist optrekt en de dreigende vulkaan zichtbaar wordt. Arenal is voor het laatst uitgebarsten in 1968, en we wandelen over een zwart lavalandschap, dat al dichtbegroeid is met regenwoud, en klimmen hoger voor fenomenale uitzichten over meren en bergen.
Hotwaterbronnen gaan hand in hand met vulkanen en er zijn er verschillende te bezoeken in de omgeving. Het is al bijna donker als we aankomen bij Ecotermales, een magische plek met natuurlijk warme watervallen en thermale baden van verschillende grootte – perfect voor een duik na de wandeling.
La Fortuna is helemaal klaar voor toeristen (restauranttips zijn onder andere Snapper House voor heerlijke ceviche), maar onze volgende stop, een homestay in Juanilama, een plattelandsgemeenschap drie uur noordelijker, brengt ons ver buiten de gebaande toeristische paden. De vrouwen die het hebben opgericht, willen bezoekers een authentieke indruk geven van het dorpsleven en wat extra geld in het laatje brengen.
Onze gastvrouw is Eli, die met haar drie kinderen en driejarige kleindochter Victoria woont, en we verblijven in een eenvoudige houten hut in haar tuin. Georgia oefent haar Spaans voor het zevende jaar en krijgt een band met Victoria terwijl ze spelen met het katje Blancanieves (Sneeuwwitje). We eten gebakken bakbanaan en gallo pinto (Costa Ricaanse rijst met bonen) en leren tijdens een rondleiding over een klein boerenbedrijf van alles over ananas – waarvan de teelt anderhalf jaar duurt – tot cassave, en persen ons eigen verse suikerrietsap.
De volgende dag brengt onze rit naar Maquenque ons weer verder naar het noorden, over felgroene heuvels en over hobbelige onverharde wegen omzoomd met ananasplantages. De lodge maakt deel uit van het Maquenque Wildlife Refuge – een afgelegen gebied van laag tropisch regenwoud en wetlands ten zuiden van de Nicaragua grens. Het is spannend alleen al om er te komen: auto’s worden achtergelaten voor een boot om ons over de rivier te brengen.
De accommodatie is in 15 houten bungalows met terrassen met uitzicht op een lagune, of hoog in boomhutten. U hoeft het 68 hectare grote terrein niet te verlaten om ongelooflijke wilde dieren te zien. Er zijn 8 km gemarkeerde paden door het bos. Met meer dan 400 vogelsoorten (waaronder de zeldzame grote groene ara) valt er voortdurend iets te bewonderen: we zien enorme scharlakenrode papegaaien, iriserende groene ibissen en een kastanjebuikreiger, de vleugels uitgestrekt in de zon.
Het is een stukje paradijs, ongerept maar zeer comfortabel, en geweldig voor kinderen, met een zwembad verscholen in de jungle en een restaurant direct aan het water. De meeste producten die worden geserveerd komen uit de tuinen en we drinken rechtstreeks uit kokosnoten en dineren met bakbanaan en gebakken vis.
Op onze laatste ochtend schrijf ik ons in voor een kajaktocht op de San Juan-rivier. Apen, leguanen en krokodillen behoren tot de wilde dieren die we waarschijnlijk zullen zien, zegt Cristian, onze gids.
Niet de beste plek om te kapseizen dus – en we worden gerustgesteld dat niemand dat ooit heeft gedaan. Het is dan ook een schok als we op de een of andere manier toch omslaan en in het water belanden, ons vastklampend aan onze kajak, stroomafwaarts drijvend. We zijn snel weer veilig aan boord en Georgia lacht – maar het duurt even voordat ik me weer volledig kan concentreren op het weelderige jungle landschap en de ijsvogels en reuzenhagedissen waar Cristian op wijst.
Het is weer zo’n moment op de geheugenbank van een week vol actie – een echt avontuur en een waarvan ik betwijfel of een van ons het ooit zal vergeten.
Way to go
Riksja Travel biedt op maat gemaakte reizen naar Costa Rica. De driedaagse Lava Flows of Arenal Volcano kost £235pp; de tweedaagse At Home with the Tico kost £98pp en de driedaagse Nature Calls kost £245pp. Vervoer (transfers of autohuur) en vluchten extra. British Airways vliegt rechtstreeks naar Costa Rica vanaf Londen Gatwick
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{highlightedText}}
- Delen op Facebook
- Delen op Twitter
- Delen via E-mail
- Delen op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger