Door Patrick Horine
Het gebruik van dwangmaatregelen voor patiënten in de intramurale zorg komt vaker voor dan veel zorgverleners beseffen. Als gevolg daarvan bestaat vaak het risico dat het beleid inzake het gebruik ervan verkeerd wordt toegepast. Dat betekent ook dat er veel gevallen zijn waarin dwangmaatregelen voor patiënten kunnen worden verminderd zonder de zorgverlening te belemmeren.
Er zijn geen recente statistieken over het gebruik van dwangmaatregelen voor patiënten, hoewel een onderzoek uit 2007 in het Journal of Nursing Scholarship concludeerde dat ze werden gebruikt met een snelheid van 50 per 1.000 patiëntdagen. Dat komt neer op ongeveer 27.000 patiënten die gedurende een bepaalde dag van het jaar in Amerikaanse ziekenhuizen werden vastgebonden (Minnick, Mion, Johnson, Catrambone, & Leipzig, 2007). Het vastbinden van patiënten kan bestaan uit pols- en enkelriemen, wanten, vesten, of zelfs hoge onrusthekken aan een bed.
De meeste zorgverleners maken geen kwaadwillig overmatig gebruik van dwangmaatregelen voor patiënten, maar systematisch overmatig gebruik kan rampzalige gevolgen hebben – zowel voor de patiënten als voor de instelling. Western State Hospital in Olympia, Washington, verloor onlangs zijn certificering om deel te nemen aan het Medicare-programma vanwege overmatig gebruik van dwangmaatregelen, wat de psychiatrische instelling 53 miljoen dollar per jaar kost aan federale financiering (O’Sullivan, 2018). Volgens onderzoeksrapporten waren patiënten in het ziekenhuis urenlang in bedwang gehouden, ondanks het feit dat ze geen tekenen vertoonden dat ze een gevaar voor zichzelf of anderen vormden.
In acute zorginstellingen worden dwangmaatregelen voor patiënten het vaakst gebruikt in ziekenhuis-ICU’s, waar patiënten vaak half bewusteloos zijn en zelden volledig helder zijn. De achterliggende gedachte is meestal om patiënten stil te houden die anders het risico lopen uit bed te vallen of kritische buisjes uit hun lichaam te trekken. Ziekenhuispersoneel wil voorkomen dat patiënten zelf hun beademingsbuis verwijderen, omdat dit fysiek schadelijk kan zijn en de patiënt zuurstof kan ontnemen terwijl de buis opnieuw wordt ingebracht of vervangen.
Sommige gezondheidswerkers zijn misschien bang om patiënten ongebonden te laten wanneer ze een hoog risico lopen om te vallen. Als u genoeg Centers for Medicare & Medicaid Services (CMS) 2567 rapporten hebt doorgelezen over patiënten die zijn blootgesteld aan onmiddellijk gevaar, of dreigend gevaar voor schade, in een zorginstelling, zult u veel verhalen tegenkomen waarin ernstige verwondingen en sterfgevallen in verband met vallen worden beschreven. Maar CMS-voorschriften verbieden specifiek het gebruik van dwangmiddelen bij het voorkomen van vallen, omdat een vallende patiënt met een beperkte mobiliteit waarschijnlijk een nog groter letsel zal oplopen.
Er zijn ook andere redenen om dwangmiddelen aan banden te leggen. Ravi Parikh, MD, een fellow in hematologie/oncologie aan het University of Pennsylvania Health System, schreef in 2014 in The Atlantic dat dwangmaatregelen vaak te veel worden gebruikt. Hij haalde studies aan die suggereren dat ze de angst van patiënten verhogen, waardoor patiënten meer kans hebben op een delier en kruislings werken met het genezingsproces (Parikh, 2014).
Wanneer DNV GL Healthcare voor de eerste keer een ziekenhuis onderzoekt, zijn citaten met betrekking tot het gebruik van patiëntenrestraints niet ongewoon. Dat gebeurde met Sentara Halifax Regional Hospital in South Boston, Virginia. Het was in 2014 gefuseerd met Sentara Healthcare en wisselde als gevolg daarvan van accreditatie-instantie. DNV GL-onderzoekers gaven het ziekenhuis een tekortkoming op conditieniveau – een stap lager dan een onmiddellijk gevaar – omdat de standaardwerkwijze van Sentara Halifax was om alle patiënten op de ICU vast te binden, een beleid dat niet in overeenstemming was met evidence-based richtlijnen.
Als onderdeel van het accreditatieproces voor ziekenhuizen volgt DNV GL de richtlijnen van ISO 9001. Oorspronkelijk uitgegeven na de Tweede Wereldoorlog in een poging om productieprocessen te standaardiseren, heeft DNV deze richtlijnen aangepast voor ziekenhuisactiviteiten. Zoals ze nu worden gebruikt, ligt de primaire focus op voortdurende proces- en systeemverbetering en het afbreken van afdelingssilo’s.
Sentara gebruikte ISO om zijn interne communicatie te verbeteren en om zijn regels voor het gebruik van patiëntenrestraints te herschrijven om evidence-based richtlijnen te volgen. Toen de nieuwe regels eenmaal van kracht waren, daalde het gebruik van dwangmaatregelen in het ziekenhuis vrijwel onmiddellijk met 95%. Bovendien daalde in het jaar na de veranderingen het aantal zelfextubaties van patiënten met tweederde. Deze resultaten lijken de hypothese van Parikh te ondersteunen dat patiënten die aan hun bed worden vastgehouden veel meer geneigd zijn angstig te zijn en in natura te reageren.
Beperkende maatregelen voor patiënten kunnen een cruciale rol spelen in een ziekenhuisomgeving. Maar het volgen van een doordacht in plaats van een overdreven voorzichtig – en dus hardhandig – beleid kan de kwaliteit van de zorg en de resultaten voor de patiënt daadwerkelijk verbeteren.
Patrick Horine is president van DNV GL Healthcare, dat zo’n 500 ziekenhuizen in 49 staten accrediteert voor deelname aan het Medicare-programma. Het gebruik van dwangmaatregelen voor patiënten in de ziekenhuisomgeving zal worden onderzocht op het jaarlijkse symposium van DNV GL van 2-4 oktober in Denver.
Minnick, A. F., Mion, L. C., Johnson, M. E., Catrambone, C., & Leipzig, R. (2007). Prevalentie en variatie van het gebruik van fysieke dwangmaatregelen in acute zorginstellingen in de V.S. Journal of Nursing Scholarship, 39(1), 30-37.
O’Sullivan, J. (2018, 26 juni). Inspecties van Western State Hospital toonden terugkerende gezondheids- en veiligheidsovertredingen. Seattle Times. Op 23 juli 2018 ontleend aan https://www.seattletimes.com/seattle-news/politics/inspections-of-western-state-hospital-showed-recurring-health-and-safety-violations
Parikh, R. (2014, 18 augustus). Rethinking hospital restraints. The Atlantic. Opgehaald van https://www.theatlantic.com/health/archive/2014/08/rethinking-hospital-restraints/375647