Welkom bij Wellnessleugens, onze lijst met de meest wijdverbreide misvattingen in het streven naar een beter gevoel en een beter uiterlijk. We hebben de experts gevraagd en de beste wetenschap geraadpleegd over alle vragen die je hebt over elk van deze wellness-grillen. Lees de hele lijst en deel met uw meest verkeerd geïnformeerde vrienden en familieleden.

De geruchten over de gevaren van antitranspiratiemiddelen maken veel mensen nerveus. Misschien zweet je alleen al als je eraan denkt: Sinds de jaren ’60, hebben studies aluminium, het actieve ingrediënt in antitranspiratiemiddelen, gekoppeld aan verschillende degeneratieve en chronische ziekten.

Here’s the deal: Twee soorten zweetklieren verzadigen je oksels. De eccriene klieren produceren zweet, dat via poriën aan het huidoppervlak ontsnapt. De apocriene klieren versmelten met haarfollikels onder het oppervlak. Het vocht uit deze klieren vermengt zich met bacteriën (je warme, donkere, vochtige oksels zijn een perfecte broedplaats voor bacteriën) en produceren de onaangename stank die we lichaamsgeur noemen.

Deodorants parfumeren je oksels, maar antitranspiratiemiddelen bevatten aluminiumzouten die de poriën tijdelijk verstoppen en voorkomen dat zweet überhaupt ontsnapt, zegt Malcolm Brock, medisch directeur van het Center for Sweat Disorders van Johns Hopkins Medicine. Men vreest dat het lichaam dit aluminium absorbeert, dat dan theoretisch interfereert met cellen om ziekte te veroorzaken. Maar de wetenschap is niet overtuigend.

In 1965 ontdekten onderzoekers dat konijnen geïnjecteerd met een oplossing die aluminium fosfaat bevatte, hersendegeneratie ervoeren. Er volgden tegenstrijdige bewijzen: Eén studie vond hoge aluminiumgehaltes in de hersenen van overleden Alzheimerpatiënten, maar een systematisch overzicht vond geen “duidelijk bewijs” dat antitranspiratiemiddelen het risico op de ziekte verhogen.

Een ander artikel boezemde angst in toen bleek dat de meeste borstkankers zich ontwikkelen in het gebied van de borst dat het dichtst bij de oksel ligt. Terwijl één studie een verband ontdekte tussen het gebruik van antitranspirant en de diagnose van borstkanker, vond een andere studie helemaal geen verband. Aluminium is giftig in extreem hoge doses, maar de vraag blijft: Neemt je lichaam genoeg op uit antitranspiratiemiddelen om het schrappen van je stick te rechtvaardigen?

“Dat is gewoon biologisch niet haalbaar,” zegt Teri Greiling, een universitair hoofddocent dermatologie aan de Oregon Health & Science University. “Je absorbeert je antitranspirant niet. Je huid is biologisch ontworpen om alle slechte dingen buiten te houden, en dat doet het eigenlijk heel goed. Het is echt een goede barrière.”

Mensen zien de oksel misschien als extra kwetsbaar voor aluminiumabsorptie vanwege de hoge concentratie zweetklieren, zegt Brock, maar poriën openen alleen aan de oppervlakte van je huid. Onder het oppervlak blijven je poriën, aan de basis, gesloten. Dat betekent dat, ook al raken ze verstopt met anti-transpirant, je poriën geen open kanalen zijn voor chemicaliën om vrij door te komen.

Plus, je zou enorme hoeveelheden aluminium moeten inslikken of absorberen om de neurotoxische effecten te ervaren. Volwassenen in de Verenigde Staten eten ongeveer zeven tot negen milligram aluminium per dag uit voedsel, maar dat geeft geen aanleiding tot alarm. En onderzoekers moeten jarenlang aluminium rechtstreeks in de bloedbaan van ratten brengen voordat ze enig effect zien, zegt Greiling. “Dus waar wij aan worden blootgesteld door een beetje anti-transpirant in onze oksels te smeren, is niet eens vergelijkbaar.”

Eén ding veranderen anti-transpiranten wel: de bacteriën die op je huid groeien. Uit vorig jaar gepubliceerd onderzoek blijkt dat bij mensen die antiperspirant gebruiken, minder bacteriën in hun oksels groeien dan bij mensen die regelmatig deodorant of helemaal niets gebruiken. En corynebacteriën, het type dat verantwoordelijk is voor lichaamsgeur, maakten slechts 14 procent uit van de bacteriën die in de oksels van antiperspirant-gebruikers werden aangetroffen, vergeleken met 62 procent bij mensen die au naturel gaan.

Het voorbehoud: Corynebacteriën laten je stinken, maar ze kunnen ons ook beschermen tegen ziekteverwekkers, dus minder van hen hebben is niet noodzakelijk een goede zaak. “Je maakt de omgeving minder gastvrij voor bacteriële groei, wat het algemene doel is, want dat is waar de geur vandaan komt,” zegt Greiling. “Ons microbioom doet prachtige dingen voor ons, maar er is geen reden waarom het veranderen van de balans in dit ene gebied zou leiden tot een langetermijnschade.”

De angstzaaierij blijft online aanhouden ondanks het gebrek aan bewijs en de verklaringen die deze beweringen in diskrediet brengen. Het National Cancer Institute noemt “geen wetenschappelijk bewijs” dat een verband legt tussen antitranspiratiemiddelen en de ontwikkeling van borstkanker. De Alzheimer’s Association stelt dat “studies geen rol hebben kunnen bevestigen voor aluminium” in het veroorzaken van de ziekte. In feite heeft de FDA onlangs een verbod voorgesteld op triclosan, een antibacterieel antibioticum in veel handzepen en deodorants. “Vanwege de triclosan raad ik nooit deodorants aan in plaats van antiperspirants,” zegt Dr. Greiling. “Ik vermijd ze. Ik ben er op mijn hoede voor.”

Maar gezondheidsangst en de mogelijkheid om ziektes te ontwikkelen kunnen ons verontrusten, en het is geruststellend om deze aandoeningen te wijten aan iets dat we kunnen controleren. Veel bewijs toont aan dat super eenvoudige gewoonten zoals het eten van veel fruit en groenten, lichaamsbeweging, en het vermijden van dierlijke vetten uw gezondheidsrisico’s verminderen.

“Maar deze veranderingen in levensstijl,” zegt Greiling, “zijn moeilijker te maken dan het veranderen van uw merk van antitranspirant of deodorant.”

Lees dit volgende: Het laatste woord over merknaam vs. generiek