De diepten van de Great Lakes zijn bezaaid met de doorweekte overblijfselen van naar schatting 6000 gezonken schepen. Veel van deze wrakken – bewaard door het koude, zoete water van de zogenaamde binnenzeeën – zijn bijna ongerept, bevroren in hun laatste doodsstrijd gedurende eeuwen.

Deze maand hebben golven en hoge waterniveaus twee historische scheepswrakken aan de oevers van Lake Michigan blootgelegd, meldt Lynn Moore voor MLive. Experts van de Michigan Shipwreck Research Association (MSRA) identificeerden het eerste, ontdekt in de buurt van de stad Manistique op 20 april, als een schoener uit het begin van de 20e eeuw, vernoemd naar mede-eigenaar Rokus Kanters, een maritieme aannemer en de voormalige burgemeester van Holland, Michigan. De tweede, die aanspoelde in de buurt van Ludington op 24 april, moet nog worden geïdentificeerd, maar wordt verondersteld te dateren uit het midden van de 19e eeuw, volgens de haven van Ludington Maritiem Museum.

De hoge waterstanden die deze oude wrakken onthullen, hebben het gebied van de Grote Meren de afgelopen jaren geteisterd, waardoor de stranden zijn geërodeerd en eigendommen aan de waterkant zijn bedreigd.

“We zien enkele van de hoogste waterniveaus in de geregistreerde geschiedenis op de Grote Meren, en dat is het resultaat van zeer nat weer ervaren in de afgelopen jaren,” Keith Kompoltowicz, hoofd van de waterscheiding hydrologie voor het Detroit district van het U.S. Army Corps of Engineers, vertelde Kim Frauhammer van de Washington Post in 2019.

Klimaatverandering is de eenvoudige verklaring voor het ongekende weer in de regio en het stijgende waterpeil, maar in meren is de situatie gecompliceerder dan in zeeën. In plaats van een onverbiddelijke opmars naar boven, wordt verwacht dat de Grote Meren tussen extremen zullen schommelen, aldus de Post. Dat betekent dat zowel ondergelopen kelders als scheepvaartroutes die te ondiep zijn voor vrachtschepen in de toekomst van de meren opdoemen.

MSRA-experts identificeerden R. Kanters – het meest recente van de twee scheepswrakken – door het opsporen van foto’s, oude kranten en historische gegevens na een videogesprek met de lokale man die het wrak ontdekte, meldt Emily Bingham in een apart verhaal voor MLive. Records geven aan dat de 112-voet lange, dubbelmast schoener zonk op 7 september 1903, na vast te zitten in ondiep water ten zuiden van Manistique tijdens een storm.

Slechts drie dagen na zijn terugkeer, was het wrak al begonnen terug te zinken in de oevers van Lake Michigan, rapporteert Brent Ashcroft voor de lokale zender WZZM 13.

Het oudere, niet-geïdentificeerde schip draagt de kenmerken van schepen gebouwd tussen de jaren 1850 en 1880, volgens de Port of Ludington Maritime Museum. Het rompfragment meet ruwweg 32 voet lang en 8 voet breed, volgens de lokale omroep WWMT3.

Het gebied waar het 19e-eeuwse schip werd ontdekt, is berucht gevaarlijk voor schepen: Meer dan 300 schepen zijn aan de grond gelopen langs de oostelijke oever van Lake Michigan in de afgelopen 170 jaar, merkt het museum op in een Facebook-post. Onderzoek in samenwerking met de MSRA heeft de namen opgeleverd van vijf schepen die mogelijk verantwoordelijk zijn voor het brok scheepsromp: De J.B. Skinner, gebouwd in 1841; de George F. Foster, gebouwd in 1852; de J.O. Moss, gebouwd in 1863; de Eclipse, gebouwd in 1852; en de Orphan Boy, gebouwd in 1862.

De twee nieuw ontdekte wrakken kunnen binnenkort worden toegevoegd aan een onlangs gelanceerde interactieve kaart van de scheepswrakken die in de staatswateren van Michigan zijn gevonden. En voor wie meer wil weten over de duizenden schepen die in de Grote Meren verloren zijn gegaan, biedt het Great Lakes Shipwreck Museum aan de oevers van Lake Superior een schat aan informatie en artefacten. Het museum is gevestigd in Whitefish Point, een verraderlijk gebied dat bekend staat om het bezit van een schat van zo’n 200 scheepswrakken.

In een gesprek met Arcynta Ali Childs van Smithsonian Magazine in 2011, legde Sean Ley, de ontwikkelingsfunctionaris van het museum, uit: “De reden dat er zoveel wrakken zijn daar, is omdat er geen natuurlijke havens zijn voor schepen om zich te verbergen wanneer ze deze enorme stormen hebben. Whitefish Bay is een soort natuurlijke baai, en met zijn punt die uitsteekt, biedt het veel bescherming voor schepen die verloren zijn gegaan.”