Veel onderzoek op Antarctica concentreert zich op ijs – en terecht, aangezien een reusachtige ijskap tot 3.800 meter dik ongeveer 99 procent van het continent bedekt. Maar onder die laag bevroren water bestaat Antarctica, net als de zes andere grote landmassa’s van de planeet, uit continentale korst.

Nu hebben onderzoekers die seismische gegevens van het zuidelijkste continent analyseren een nieuwe kaart samengesteld die de diepte van Antarctica’s korst laat zien. Met een resolutie van 1 graad bij 1 graad, geeft de kaart (gedetailleerd in een studie online gepubliceerd op 12 januari in het tijdschrift Tectonophysics) de meest gedetailleerde kijk tot nu toe op variaties in de dikte van de korst van Antarctica.

“Antarctica is het minst bekende continent, maar het weinige dat we weten wijst op belangrijke geologische eigenaardigheden,” zei Alexey Baranov, een geofysicus bij de Russische Academie van Wetenschappen, die de studie leidde. “Crustal structure is a key for understanding past geodynamical processes” en gebeurtenissen die het aardoppervlak hebben gevormd, vertelde hij OurAmazingPlanet.

Het team modelleerde de crustale dikte van Antarctica door te zoeken naar een seismische grens genaamd de Moho, of de Mohorovičić discontinuïteit. De Moho is de grens tussen de aardkorst en de aardmantel. Primaire seismische golven (P-golven) veranderen sterk van snelheid wanneer ze de Moho bereiken, dus het is een relatief gemakkelijke grens voor geofysici om te herkennen.

Antarctica’s oudste korst, die dateert uit het Archeïcum en het Proterozoïcum, varieert van 22 tot 35 mijl (36 tot 56 kilometer) diep, volgens de analyse van Baranov. De jongste continentale korst, die zich in het West-Antarctische Rift-systeem bevindt, reikt tot 16 à 28 km diep. Over het hele continent heeft de Moho een gemiddelde diepte van 21 mijl (33,8 km).

Het nieuwe model van de dikte van de korst van Antarctica verschilt van eerdere schattingen tot 15 mijl (24 km) – maar liefst 30 procent – omdat het veel gegevens bevat die niet in eerdere modellen waren verwerkt, zei Baranov.

Aangezien veel geofysische parameters, waaronder het zwaartekrachtsveld van de aarde, gevoelig zijn voor variaties in de dikte van de korst, zullen de gegevens van Baranov belangrijk zijn voor andere onderzoekers die de geodynamische processen bestuderen die het continent hebben gevormd.

Verschillende geologische kenmerken maken de korst van Antarctica bijzonder interessant, zei Baranov.

Het continent heeft verschillende oude kratons (stabiele brokken continentale korst die miljarden jaren bewaard zijn gebleven) samen met berggordels en rifts (gebieden waar de korst uit elkaar wordt getrokken), allemaal bijna volledig bedekt door ijs. De West Antarctic Rift System is de grootste rifting zone in de wereld, en de Transantarctic Mountains zijn de planeet grootste bekende reeks van niet-collisional bergen, of bergen gevormd wanneer een continentale tektonische plaat schuift over een oceanische plaat.

Deze stoyr werd geleverd door OurAmazingPlanet, een zustersite van LiveScience. Volg OurAmazingPlanet op Twitter @OAPlanet. We zijn ook te vinden op Facebook en Google+.