Wochenspruch der NSDAP 26 januari 1941 beweert dat “het nationaal-socialisme garant staat voor de overwinning”.

Centrale thema’s en motievenEdit

In termen van toon, het concept van een Axis-overwinning creëert meestal een achtergrond van deprimerende melancholie, publiek zien percelen ontvouwen in een donkere, gespannen sfeer. Over het algemeen zijn werken over dit onderwerp voornamelijk gemaakt door en voor Britten of Amerikanen, wat betekent dat ze de neiging hebben zich te concentreren op de ervaring van nederlaag en bezetting.

Zoals opgemerkt door Helen White, is een hypothetische wereld waarin de nazi’s hebben gewonnen per definitie een veel hardere en grimmigere plaats dan de werkelijke wereld. Toch laten veel van de schrijvers in dit subgenre de lezer tenminste enige reden tot hoop. In Leo Rutman’s Clash of Eagles komen dappere New Yorkers uiteindelijk in opstand en werpen het nazi-juk af; Len Deighton’s SS-GB eindigt met de Amerikanen die het door de nazi’s bezette Groot-Brittannië binnenvallen en Britse nucleaire wetenschappers redden, waarbij het Britse verzet hoopt op een uiteindelijke bevrijding aan de andere kant van de Atlantische Oceaan; aan het eind van Robert Harris’ Vaderland slagen de hoofdrolspelers erin het Amerikaanse publiek de tot dan toe verborgen feiten van de Joodse genocide te onthullen, waardoor de hoop van de ouder wordende Hitler op toenadering tot de VS om de groeiende economische crisis van Duitsland op te lossen, wordt verijdeld; Harry Turtledove’s In the Presence of Mine Enemies schetst een wereld waarin de nazi’s een volledige militaire overwinning behaalden, maar na twee generaties ondergaat het regime een democratiseringsproces dat vergelijkbaar is met Perestroyka, en de geheime joden “die zich in het volle zicht verbergen” in de hoofdstad Berlijn zelf hebben enkele voorzichtige redenen om een betere toekomst te verwachten.

Omgekeerd presenteert The Ultimate Solution van Eric Norden de door de Nazi’s overheerste Verenigde Staten die totaal afzichtelijk en monsterlijk zijn, zonder dat er ook maar de geringste ruimte voor hoop overblijft. Norden’s plot eindigt met de wereld die op het punt staat te worden vernietigd in een totale nucleaire oorlog tussen nazi-Duitsland en zijn voormalige bondgenoot Imperial Japan – en de plot is zo geconstrueerd dat de lezer het gevoel krijgt dat dit misschien wel een goed idee is.

Vroege voorstellingenEdit

Swastika Night, geschreven door Katherine Burdekin onder het pseudoniem “Murray Constantine” in 1937, is een uniek geval omdat het uitkwam voordat de Tweede Wereldoorlog zelfs maar begon. Het is dus eerder een toekomstroman dan een “alternatieve” geschiedenis. In 2009 schreef journalist Darragh McManus voor The Guardian dat “hoewel het een enorme sprong in de verbeelding is, Swastika Night een angstaanjagend samenhangend en plausibel” verhaal schetst. Hij schreef ook: “En gezien het tijdstip waarop het werd gepubliceerd, en hoe weinig van wat we vandaag weten van het nazi-regime toen werd begrepen, is de roman griezelig profetisch en opmerkzaam over de aard van het nazisme”. De journalist merkte in het bijzonder het “geweld en de geesteloosheid” op, evenals de “irrationaliteit en het bijgeloof” die in de dictatuur na de overwinning werden aangetroffen.

In 1941 schreef de reisschrijver Henry Vollam Morton I, James Blunt, een propagandawerk dat zich afspeelt in september 1944, wanneer Groot-Brittannië de oorlog heeft verloren en onder nazi-regime staat. Het verhaal heeft de vorm van een dagboek waarin de gevolgen van de bezetting worden beschreven, zoals Britse arbeiders die naar Duitsland worden getransporteerd en Schotse scheepswerven die oorlogsschepen bouwen voor een aanval op de VS. De novelle eindigt met een aansporing aan de lezer om ervoor te zorgen dat het verhaal fictie blijft.’

De eerste nazi-overwinning ‘alternatieve geschiedenis’ als zodanig, in welke taal dan ook, werd gepubliceerd in 1945, maanden na de zelfmoord van Hitler en geschreven door de Hongaarse auteur Lászlo Gáspár. Getiteld Wij, Adolf I (Adolf de Eerste), stelt de roman zich voor dat Duits succes na gevechten in Stalingrad uiteindelijk leidt tot de zegevierende Hitler die zichzelf kroont tot nieuwe moderne “Keizer”. Hij bouwt in Berlijn een enorm keizerlijk paleis met elementen van de Franse Eiffeltoren en het Amerikaanse Vrijheidsbeeld en andere spektakels. De narcistische despoot bereidt een dynastiek huwelijk voor met een Japanse prinses om een erfgenaam te krijgen die de hele wereld zou regeren.

Vaak bekend in het Engels onder de titel The Last Jew, het Hebreeuwse werk Ha-Yehudi Ha’Aharon (היהודי האחרון) van de Revisionistische Zionistische arts en politiek activist Jacob Weinshall kwam in 1946 uit in Tel Aviv. In het boek, honderden jaren in de toekomst, ontdekt een volledig door Nazi’s overheerste wereld, geregeerd door een “Liga van Dictators”, een laatste overlevende Jood die zich verbergt in Madagaskar. De nazi-heersers zijn van plan deze laatste Jood tijdens de komende Olympische Spelen publiekelijk te executeren. Maar voordat dit kan gebeuren, komt de maan dicht bij de aarde als gevolg van de misplaatste poging van de nazi’s om de maan te koloniseren. De catastrofe veroorzaakt het einde van de menselijke beschaving en daarmee van de nazi-heerschappij. Weinshall’s Hebreeuwse tekst, vanaf 2000, heeft nooit een volledige, formele vertaling in andere talen gekregen. De roman moet niet worden verward met Yoram Kaniuk’s roman The Last Jew, die wel in het Engels is vertaald.

Het werk Peace in Our Time verkende een door fascisten gedomineerd Londen en de schadelijke effecten van bezetting op gewone mensen. De Engelse toneelschrijver en geheim agent Noël Coward, wiens naam op een arrestatielijst van de Gestapo stond in geval van een grondinvasie van het Verenigd Koninkrijk, was de auteur van het drama, dat in 1947 zijn theaterdebuut beleefde. Hoewel het aanvankelijk weinig weerklank vond, heeft de blijvende belangstelling voor het werk van Coward en voor de specifieke thema’s van Vrede in onze tijd ervoor gezorgd dat de opvoeringen zijn doorgegaan, zelfs tot in de 21e eeuw.

Latere voorstellingenEdit

Andere opmerkelijke voorstellingen van de Axis-overwinning zijn onder meer:

LiteratuurEdit

• Het geluid van zijn hoorn door Sarban (1952)
• Levende ruimte door Isaac Asimov (1956)
• De grote tijd door Fritz Leiber (1957)
• De man in het hoge kasteel door Philip K. Dick (1962)
• The Iron Dream van Norman Spinrad (1972) geeft een sciencefiction/fantasy allegorie van een nazi-overwinning
• The Ultimate Solution van Eric Norden (1973)
• SS-GB van Len Deighton (1978)
• The Divide van William Overgard (1980)
• The Proteus Operation van James P. Hogan (1985)
• Thor Meets Captain America door David Brin (1986)
• Het laatste artikel door Harry Turtledove (1988)
• Clash of Eagles door Leo Rutman (1990)
• Timewyrm: Exodus (Doctor Who roman) door Terrance Dicks (1991)
• Vaderland, door Robert Harris (1992)
• No Retreat door John Bowen (1994)
• ’48 door James Herbert (1996)
• Attentatet i Pålsjö skog door Hans Alfredson (1996)
• Making History door Stephen Fry (1996)
• Patton’s Spaceship door John Barnes (deel van The Timeline Wars serie (1997))
• Against the Day door Michael Cronin (1999)
• After Dachau door Daniel Quinn (2001)
• Collaborator door Murray Davies (2003)
• In the Presence of Mine Enemies door Harry Turtledove (2003, de eerste 21 pagina’s waren oorspronkelijk een kort verhaal dat in 1992 werd gepubliceerd)
• Mobius Dick door Andrew Crumey (2004)
• The Plot Against America door Philip Roth (2004)
• Warlords of Utopia door Lance Parkin (2004)
• Farthing, Ha’penny, and Half a Crown, serie van Jo Walton (2006-2008)
• Resistance van Owen Sheers (2007)
• The Conquistador’s Hat van John Maddox Roberts (2011)
• Dominion van C. J. Sansom (2012)
• A Kill in the Morning van Graeme Shimmin (2014)
• The Madagaskar Plan van Guy Saville (2015)
• Mecha Samurai Empire serie van Peter Tieryas (2016-2020)

Counterfactual scenario’s worden ook geschreven als een vorm van academisch papier in plaats van noodzakelijkerwijs als fictie en/of roman-length fictie.

• Wat als: The World’s Foremost Military Historians Imagine What Might Have Been bevat “How Hitler Could Have Won the War” door John Keegan.
• Virtual History: Alternatives and Counterfactuals, onder redactie van Niall Ferguson, bevat “Hitler’s England: Wat als Duitsland Groot-Brittannië was binnengevallen in mei 1940?” door Andrew Roberts en Niall Ferguson, plus “Nazi Europa: What if Nazi Germany had defeated the Soviet Union?” door Michael Burleigh.

De All About History Bookazine-serie kwam uit met What if…Book of Alternate History (2019). Onder de artikelen zijn What if…Germany had won the Battle of Britain? en What if…The Allies had lost the Battle of the Atlantic?

FilmEdit

• It Happened Here (1966), een Britse film geregisseerd door Kevin Brownlow.
• Philadelphia Experiment II (1993)
• Fatherland (1994), gebaseerd op de roman uit 1992.
• Jackboots on Whitehall (2010)
• Resistance (2011)

TelevisionEdit

• The Other Man (1964)
• Star Trek: The Original Series: “The City on the Edge of Forever” (1967)
• An Englishman’s Castle (1978)
• Darkroom: “Stay Tuned, We’ll Be Right Back” (1981)
• Justice League: “The Savage Time” (2002)
• Star Trek: Enterprise: “Zero Hour”/”Storm Front” (2004)
• Misfits: Season 3, Episode 4 (2011)
• The Man in the High Castle (2015-2019), een Amazon Studios serie gebaseerd op de roman uit 1962.
• SS-GB (2017), een BBC miniserie gebaseerd op de roman uit 1978.
• Crisis on Earth-X (2017), vierdelige crossover aflevering van Supergirl, Arrow, The Flash, en DC’s Legends of Tomorrow.
• The Plot Against America (2020)

ComicsEdit

• “Blitzkrieg 1972”, nummer 155 van The Incredible Hulk (september 1972), speelt zich af in een door gevechten verscheurd New York City, waar Duitse nazi-troepen, vanuit hun hoofdkwartier op Wall Street de in aantal overtroffen troepen van het Amerikaanse leger, die wanhopig de stad verdedigen, steeds meer verslaan – totdat de Hulk een handje komt helpen in de gevechten en de confrontatie aangaat met de super-Nazi Captain Axis.
• In DC Comics is Earth X een alternatieve Aarde waarin de Nazi’s de Tweede Wereldoorlog hebben gewonnen.
• In de Captain America story arc Cap Lives uit 2003-2004 (Captain America Vol. 4, issues 17-20) ontwaakt Captain America in 1964 uit een geschorste animatie om te ontdekken dat – door een temporele anomalie – Nazi Duitsland de Tweede Wereldoorlog heeft gewonnen en een groot deel van de wereld heeft veroverd, waaronder de Verenigde Staten. Na een atoombom op de VS te hebben laten vallen, heeft Nazi-Duitsland de controle over Noord-Amerika overgenomen, New York City omgedoopt tot “Nieuw Berlijn” en Nieuw Berlijn uitgeroepen tot de hoofdstad van Nazi-Amerika. De Red Skull is de Führer van het zogenaamde “Nieuwe Rijk” geworden en wil een leger van blonde, Arische supermannen of supersoldaten creëren op basis van Captain America’s DNA. Samen met Amerikaanse verzetsstrijders, waaronder Bucky Barnes, Nick Fury en zijn Howling Commandos, Peter Parker, Ben Grimm, Johnny Storm, Sue Storm, Reed Richards, Hank Pym, Janet van Dyne, Tony Stark, Donald Blake, Bruce Banner, Matt Murdock, Luke Cage, Frank Castle en Stephen Strange, vecht Captain America tegen het Nieuwe Rijk en slaagt erin terug te keren naar de tijdlijn waarin hij oorspronkelijk bedoeld was te zijn.
• Een alternatieve realiteit (aangeduid als Aarde 9907) waarin de Red Skull overleefde en het leiderschap op zich nam van het falende Derde Rijk en het leidde naar totale wereldheerschappij, verschijnt ook in de A-Next comic-serie van Marvel Comics.

VideospelletjesEdit

• Rocket Ranger (als achtergrondverhaal/alternate reality) van Cinemaware (1988)
• Turning Point: Fall of Liberty door Spark Unlimited (2008)
• Battlestations: Pacific door Eidos Interactive (2009)
• Wolfenstein: The New Order door MachineGames (2014)
• Wolfenstein II: The New Colossus door MachineGames (2017)
• Wolfenstein: Youngblood door MachineGames (2019)