Ik droom er al een hele tijd van om een DJ te bezitten, dus het is geen verrassing dat begin augustus, terwijl ik tijdens mijn jaarlijkse zoektocht naar een Jeep op Craigslist naar een mooie Willys Forward Control zat te lonken, mijn oog ergens op viel. In de tekst van de advertentie vermeldde de verkoper uit Indianapolis dat hij ook enkele post Jeeps te koop had. Ik schoot hem een e-mail.

Hij reageerde binnen een paar uur met zijn telefoonnummer, dat ik meteen belde. Nadat hij me vertelde dat hij slechts $ 500 wilde voor een die naar verluidt liep en een fatsoenlijk frame had, stuurde hij me de twee vreemdste foto’s die iemand die daadwerkelijk iets probeert te verkopen ooit heeft gestuurd:

Natuurlijk had ik meer informatie nodig, dus regelde ik dat mijn studievriend, die in Indy woont, de kleine, doosvormige brievendrager eens zou bekijken. Sinds ik hem door zijn eerste paar jaar ingenieurslessen hielp, is mijn vriend een genie geworden, en is nu een hot-shot straalmotorontwikkelaar. Dus ik wist dat ik op hem kon rekenen voor een accurate beoordeling.

Zijn foto’s waren niet veel beter dan die de verkoper me had gestuurd. Zeker, ze waren niet wazig, maar blijkbaar was de auto behoorlijk vastgeklemd in een garage, dus een groothoekfoto maken was niet mogelijk. Toch leek alles er grotendeels op.

De beoordeling van mijn vriend was redelijk positief. Hij zei dat het frame er goed uitzag van wat hij kon zien, de 232 inline-six (de voorganger van de 258 inline-six, die voorafging aan de legendarische 4.0-liter) motor was intact, en de carrosserie was niet zo slecht, afgezien van wat roest op de vloeren en de duidelijke deur roest. Hier is een blik op de foto van de vloer die hij me stuurde:

Er waren ook een paar andere kleine problemen die hij had ontdekt, zoals een lek diff en losgekoppelde schokdempers, maar over het algemeen leek het in orde, dus ik stuurde hem een Venmo-betaling van $500 en regelde met hem dat hij de Jeep voor me zou kopen. Een paar dagen later huurde ik een U-Haul trailer, smeekte Fiat Chrysler om een Ram 2500, en vertrok naar Indianapolis met mijn Willys CJ-2A, die ik van plan was te rijden in de parade op het Toledo Jeep Fest.

Mijn vriend Jamie bood zich vrijwillig aan om me te vergezellen op de zoektocht, die ons naar Toledo bracht om de Willys af te leveren, en vervolgens naar het huis van de verkoper aan de zuidwestkant van Indy – ongeveer vijf uur van onze huizen in de buurt van Detroit. Toen de zon begon onder te gaan, kwamen Jamie en ik aanrijden bij de postbode die aan de kant van een doodlopende weg zat. Hier is de eerste keer dat ik deze prachtige machine zag:

Ongelooflijk genoeg, nadat ik er een accu in had gedaan, draaide de motor met kracht. Ik druppelde er wat startvloeistof in, en BOEM, die inline-zes startte geweldig. Dus Jamie en ik pompten de banden op met zijn sigarettenaansteker-aangedreven luchtpomp, we stopten een brandstofslang van de inlaat van de brandstofpomp in een jerrycan, en begonnen de motor aan te zwengelen.

Het duurde niet lang voordat we ons realiseerden dat de pomp niet aanzoog, dus Jamie-briljante man die hij is- schoof de rubberen slang aan de ene kant in de carburateur, en aan de andere kant in de jerrycan-tuit. Dan kiepte hij de jerrycan, de zwaartekracht voedde de carburateur.

De motor startte meteen en liep stationair!

De motor draaide niet alleen, maar de Jeep reed ook op de aanhanger. Jamie heeft de Jeep vervolgens naar zijn huis gesleept, en ik heb hem later opgehaald, naar mijn huis gesleept en van de oprijplaten van de U-Haul-trailer in mijn achtertuin geschoven, waar hij nu tussen een heleboel roestige misbaksels staat:

Dus ja, het goede nieuws is dat de tweewielaangedreven Jeep rijdt (ja, tweewielaangedreven. Dit zal voor sommige … interessant off-roading). Zal de transmissie schakelen voorbij de eerste versnelling? Zal de motor genoeg kracht maken om meer dan 3 mph te gaan? Dit zijn allemaal dingen die ik nog niet weet.

Wat ik wel weet is dat de beoordeling van mijn vriend en van de verkoper over de staat van het voertuig allebei helemaal verkeerd waren. Aan de onderkant is de Jeep – die mijn collega Jason overigens in de hieronder afgebeelde staat wil laten spuiten (ik sta open voor het ontwerp) – in veel slechtere staat dan ik had verwacht, waardoor het misschien wel het roestigste, korstigste voertuig is dat ik ooit heb gehad. En dat wil wat zeggen.

Ik zou zeggen dat het een vergissing was om deze Jeep te kopen, ware het niet dat ik zo dol ben op het post-Jeep-ontwerp. Gosh I love this thing already.

Je kunt een volledig overzicht van de overvloedige problemen van de Post Jeep verwachten in een volgend artikel. Verwacht dat het een lang artikel wordt.

Meer foto’s van de post Jeep: