Lecrae Devaughn Moore – beter bekend onder de naam Lecrae – heeft altijd veel waarde gehecht aan zijn onafhankelijkheid. De in Atlanta gevestigde hiphopartiest en producer – die zegt: “Ik ben een hiphopartiest die toevallig christen is, in God gelooft en de leer van Jezus volgt”, hoewel hij liever niet een “christelijke rapper” wordt genoemd – was medeoprichter van zijn onafhankelijke platenlabel, Reach Records, toen hij in 2004 soloalbums begon uit te brengen met “Real Talk”. Die autonomie behield hij tot 2014, toen hij via Reach een joint venture aanging met Columbia en “All Things Work Together” uitbracht, dat zijn eerste platina single “I’ll Find You” opleverde. Hij was nog steeds verbonden aan Columbia in maart, toen zijn nieuwe single, “Set Me Free,” werd uitgebracht precies op het moment dat de COVID-19 pandemie aan het toeslaan was. Na anderhalve maand van stilte en quarantaine, keert Lecrae deze week terug met nieuws over een komend album, “Restoration” – met gasten als John Legend en Kirk Franklin – en een terugkeer naar echte onafhankelijkheid daarmee. Het nieuwe album, dat ergens deze zomer moet verschijnen, zal alleen worden uitgebracht op zijn Reach-label, dat deze maand ook de single “Set Me Free” onafhankelijk opnieuw heeft uitgebracht, na de breuk met Columbia.

Variety sprak met Lecrae na Memorial Day om zijn eigen persoonlijke onafhankelijkheidsdag te bespreken, evenals de verantwoordelijkheid van het hebben van een onafhankelijk label in tijden van crisis en vreugde.

VARIETY: Hoe is de quarantaine voor je geweest? Het lijkt erop dat het een drukke periode is geweest.
LECRAE: De beginfase was angst, verbijstering en discombobulatie. Daarna ging het over in het omarmen van de nieuwe norm, het vinden van een nieuw ritme. Nu hebben we een ritme gevonden. Het was uitdagend en toch verfrissend. Plus, ik heb meer gekookt dan ik ooit in mijn leven heb gedaan.

Je bent een christen man. Gedurende deze tijd hebben sommige spiritueel ingestelde artiesten beweerd dat COVID-19 Gods manier was om te zeggen dat we de planeet opnieuw moeten uitlijnen. Wat is uw mening?
Ik geloof volledig dat wanneer dingen uit de hand lopen, God de controle heeft. Alle dingen werken samen voor ons welzijn, als we Hem kennen en vertrouwen. Uiteraard denk ik dat er achter de schermen iets gebeurt dat uiteindelijk goed voor ons is. Wat dat is, kan ik niet zeggen. Is het mogelijk dat God zegt dat we beter voor de aarde moeten zorgen? Zeker. Maar of het coronavirus nu gebeurd is of niet, we zouden beter voor de aarde moeten zorgen.

Praat over de gezondheid van uw bedrijf. Eind maart verstuurde Columbia persberichten over uw nieuwe single. Hier zijn we twee maanden later, en we bespreken uw terugkeer, volledig, naar uw Reach label. Wat is er in die acht weken gebeurd?
Wanneer je een onafhankelijke artiest bent, heb je een vloeibaarheid die je in staat stelt snel te reageren en te reageren temidden van chaotische omstandigheden. Als je verantwoordelijk bent voor honderden artiesten, zoals Columbia, kun je niet snel pivoteren – zeker niet tijdens een crisis. Er moesten sprongen gemaakt worden, reacties die ik wilde uitvoeren naar dingen in de maatschappij – zoals de daklozengemeenschap en de gevangenisgemeenschap – en dingen waar ik bij betrokken wilde zijn. Historisch gezien is mijn muziek daar een uitdrukking van geweest.

Als een muzikale eerste responder.
Ik ben verbonden met zaken van substantie in de samenleving. Wanneer je je in een positie bevindt waarin je geketend bent door de visie van een major label en je niet met lichtvoetigheid kunt bewegen, realiseer je je dat je iets anders moet doen. Ik had onafhankelijk een nummer 1 album, dus het was niet zo dat ik niet in mezelf en mijn crew geloofde. Ik had negen andere artiesten op het label en ik wilde hun vermogen om te produceren niet wegnemen. Aangezien deze nieuwe plaat (“Restoration”) zo goed als klaar was, zag ik niet in dat er veel zwaar tilwerk was dat mijn label niet alleen kon doen. We zouden beter geschikt zijn (dan Columbia) om de snelheid aan te houden die we nodig hebben om te gaan.

Ik wil muziek uitbrengen wanneer ik dat wil. Mensen hebben dit nodig. Wanneer je deel uitmaakt van een major, zijn er beslissingen zoals het moeten uitbrengen van een single van een andere artiest op dezelfde dag. Of je kunt niet praten met de label president omdat ze bezig zijn met de situatie van een andere artiest. Als ik 100% eerlijk ben, als je zoveel artiesten hebt, zijn er gewoon andere prioriteiten die niet voor jou gelden. Als je een onafhankelijke bent, ben je je eigen prioriteit. Je hoeft niet in de rij te staan om ze de waarde te laten inzien van wie je bent als artiest… Ook hoef ik niet te wachten tot ik goedgekeurd ben om een feature te doen of een gast te zijn op iemand anders zijn plaat, waar (bij een major), tegen de tijd dat ik alle afdelingshoofden zover heb dat ze ja zeggen, het moment voorbij is. Nu kan ik doen wat ik wil.

Bij Reach ben je een labelbaas. Wat gebeurt er als een van uw artiesten een plaat wil uitbrengen op dezelfde dag als die van u?
We zijn wendbaarder. Er is minder overhead. Plus, ik ben zelf ook artiest. Ik begrijp de druk en de wens. We hebben een artiest, Gawvi, die muziek wilde uitbrengen tijdens de pandemie. In eerste instantie was dat niet ons plan, maar hij wilde het uitbrengen. Dus, absoluut: Jullie zijn onze prioriteit. Je bent belangrijk voor ons. We kunnen een alternatief plan bedenken. Vaak in de majors, komen ze er niet zo snel achter, en als het niet werkt, ach, dan gaan ze verder naar de volgende. Dat is jammer. Soms duurt het een enkele maand op TikTok om ergens heen te gaan.

Jouw label dropt heilige en wereldlijke producten. Reageert het publiek snel op jullie releases?
Er is een verwachting van hoop en nuchterheid in onze muziek. Mensen willen dat consumeren in tijden van wanhoop en vreugde.

Waarom, aangezien jullie het voor 2014 goed deden zonder major, hebben jullie Columbia in de eerste plaats de hand gereikt? Was het ooit een goede relatie?
Ja, dat was het. We besloten rond 2014, omdat we een nummer 1 album hadden, hoe zou het eruit zien om ons bereik te verbreden – no pun intended? Om dat te doen, moesten we praten met degenen die connecties en netwerken hadden die wij niet hadden. Plus, voor Columbia hadden we nooit de radio benaderd, we wilden nooit verstrikt raken in hoe dat eruit zag, dus zijn we met elkaar in zee gegaan. Het was een goede relatie, en er is geen kwaad bloed. We realiseerden ons gewoon dat dit niet voor ons is. Als je een onafhankelijke artiest bent die weet wat je wilt en de middelen hebt om daar te komen, raad ik je ten zeerste aan om daar te blijven.

Vorige week sprong je op Instagram en beantwoordde je mensen die vroegen waar “Restoration” was, omdat het afgelopen vrijdag zou droppen. Je zei: “Geef God de schuld.” Geloof je dat God inspraak had in het beantwoorden van de oproep tot onafhankelijkheid?
Ja. Als ik eerlijk ben, was God direct en indirect betrokken bij deze nieuwe richting. In één opzicht had ik er niets mee te maken dat COVID-19 nu toesloeg, en door het proces moest gaan. Wat er aan de hand is met het weer, en de maatschappij, is een God ding. Ook dank ik God dat ik zo netjes van Columbia weg kon lopen met het nieuwe album. Dat is zeldzaam.

Je had het over gasten en features, zoals John Legend. Hij is opgegroeid in de kerk, maar niet iedereen weet waar zijn geloof ligt. Je springt niet zomaar op een naam om platen te verkopen. Hoe kies je medewerkers?
Het komt neer op een gemeenschappelijke basis. En kunnen we daar op staan. Hé, ik sta niet op dezelfde grond als de meeste Christenen. Maar als we iets gemeen hebben, kan ik dat respecteren en er op staan. Wat John betreft, hij is opgegroeid in de kerk, dus zijn reis – zijn geloofsweg – is zijn verhaal om te vertellen. Maar wat ik weet en openbaar heb gemaakt is zijn verlangen naar verandering in de samenleving, dat dingen kunnen worden hersteld, dat we morgen beter kunnen zijn, meer dan we nu zijn. Op dat punt zijn we solidair.

In tegenstelling tot veel christelijke artiesten, ben jij niet uit de kerk gekomen. Je komt zelfs niet van God, want je bent begonnen als atheïst en daarna als agnost. Hoe bent u op deze plek terechtgekomen?
Historisch gezien keek ik op tegen artiesten met authenticiteit – zij die authentiek zichzelf waren, en niet alleen maar liedjes maakten die ver af stonden van wie ze als mens waren. Ik zou waarschijnlijk nooit het type artiest zijn geweest dat over juwelen en allerlei dingen praat. Ik wilde iets overbrengen. En ik wilde geloven in wat ik communiceerde. Voor zover mijn geloof ging, was het geworteld in bewijs. Waar was het bewijs? Wat mijn standpunt veranderde, was dat ik waarde en een doel had. Ik wilde leven als een persoon die die waarde had. Ik wilde mijn dromen leven. En als je slechts een kosmisch ongeluk bent, slechts het resultaat van verspreide artikelen, dan denk ik niet dat je die dromen of verlangens kunt hebben en uitleven, omdat niets ertoe doet. Daar heb ik mee moeten worstelen. Als ik waarde heb, moet het ergens vandaan komen, en dat ergens was een godheid. Ik moest alleen nog uitzoeken wie die godheid was. Ik kwam uit bij het Christendom omdat elke andere weg die ik nam, ging over dat ik een beter mens moest worden zodat God me zou accepteren, terwijl ik in het Christendom niet goed genoeg was, maar Jezus vroeg om me te accepteren zoals ik ben. Nu maak ik muziek vanuit die kwetsbaarheid.

Voor het nieuwe album, hoe is je geloof geëvolueerd in combinatie met je esthetiek? Wat is de relatie tussen jou, God en het publiek?
Ik kan een persoon niet laten weten dat God van hen houdt. Dat moeten ze ervaren. Het gaat mij er niet om iemand te dwingen in iets te geloven, behalve in liefde, respect en herstel. Als je geen christen bent, is herstel nog steeds mogelijk. Er is een fysiek niveau en een spiritueel niveau van herstel. Als je kiest voor het spirituele, het diepere niveau, God zegene je. Zo niet, als alles wat je van dit album krijgt is dat je kunt overwinnen, dan geweldig. Mijn rijpheid en mijn evolutie gaat niet over mensen het woord opdringen, maar eerder dat je gewoon gevoed wordt.