De gruwelijke moord op George Floyd in mei 2020 en de gerechtvaardigde woede die daarop volgde, heeft velen van ons doen herbezien hoe we misschien onbedoeld profiteren van structureel racisme. Het is een ongemakkelijke waarheid dat wit privilege betekent dat je actief profiteert van de onderdrukking van mensen van kleur, of het nu de dominante vertegenwoordiging in de media is of niet wordt ondervraagd over je staatsburgerschap.
De laatste gebeurtenissen van januari 2021, waarbij een menigte Trump-aanhangers het Capitool bestormde en inbrak, hebben velen ertoe aangezet om de duidelijke ongelijkheid in de behandeling van deze demonstranten door de politie te benadrukken, in vergelijking met de Black Lives Matter-activisten van 2020.
Het is een onderwerp waarover voor het eerst uitgebreid werd geschreven in 1988 door Peggy McIntosh, die toen een Wellesley College women’s-studies geleerde was. In een paper getiteld White Privilege and Male Privilege: A Personal Account of Coming to See Correspondences Through Work in Women’s Studies, somde zij 46 voorbeelden op van wit voorrecht. Ze vroeg zichzelf af: “Wat heb ik elke dag dat ik niet verdiend heb?”, wat resulteerde in een duidelijke lijst gebaseerd op persoonlijke ervaring die mensen hielp te begrijpen hoe privilege werkt. Deze voorbeelden zijn sindsdien door studenten en academici bestudeerd en behoren tot de meest wereldwijd geciteerde over het onderwerp.
Heden ten dage, McIntosh is 85 en is oprichter van The Seed Project, dat leraren en leden van de gemeenschap helpt bij het creëren van een “gender-fair, multicultureel rechtvaardig, sociaal-economisch bewust, en mondiaal geïnformeerd” curricula.
“Om te begrijpen hoe privilege werkt, moet je patronen en systemen in het sociale leven kunnen zien, maar je moet je ook bekommeren om individuele ervaringen,” zei McIntosh in een interview uit 2014 met The New Yorker. “Ik denk dat iemands eigen individuele ervaring heilig is. Ervan getuigen is heel belangrijk-maar dat geldt ook voor het zien dat het zich afspeelt binnen een kader buiten de eigen persoonlijke ervaring dat veel groter is, en waar repeterende statistische patronen in zitten.”
Hier delen we 20 van McIntosh’ voorbeelden van white privilege op basis van dagelijkse ervaringen die we vaak als vanzelfsprekend beschouwen, in de hoop dat het een beter begrip biedt van dit complexe onderwerp. Laten we van dit moment leren en minder vergeetachtig zijn voor onverdiende raciale voordelen.
- Ik kan, als ik dat wil, regelen dat ik het grootste deel van de tijd in gezelschap ben van mensen van mijn ras.
- Als ik zou moeten verhuizen, kan ik er vrij zeker van zijn dat ik een woning kan huren of kopen in een gebied dat ik me kan veroorloven en waar ik zou willen wonen.
- Ik kan er vrij zeker van zijn dat mijn buren op een dergelijke locatie neutraal of aangenaam voor mij zullen zijn.
- Ik kan meestal alleen gaan winkelen, er vrij zeker van zijn dat ik niet zal worden gevolgd of lastiggevallen.
- Ik kan de televisie aanzetten of de voorpagina van de krant openslaan en zien dat mensen van mijn ras ruim vertegenwoordigd zijn.
- Wanneer mij over ons nationaal erfgoed of over de “beschaving” wordt verteld, wordt mij getoond dat mensen van mijn kleur het hebben gemaakt tot wat het is.
- Ik kan er zeker van zijn dat mijn kinderen lesmateriaal zullen krijgen dat getuigt van het bestaan van hun ras.
- Als ik wil, kan ik er vrij zeker van zijn dat ik een uitgever kan vinden voor dit stuk over white privilege.
- Ik kan een muziekwinkel binnengaan en erop rekenen dat de muziek van mijn ras vertegenwoordigd is, een supermarkt binnengaan en de basisvoedingsmiddelen vinden die bij mijn culturele tradities passen, een kapperszaak binnengaan en iemand vinden die mijn haar kan knippen.
- Of ik cheques, creditcards of contant geld gebruik, ik kan erop rekenen dat mijn huidskleur niet in het nadeel werkt van de schijn van financiële betrouwbaarheid.
- Ik kan regelen dat ik mijn kinderen meestal bescherm tegen mensen die hen misschien niet aardig vinden.
- Ik kan vloeken, of me kleden in tweedehands kleren, of brieven niet beantwoorden, zonder dat mensen deze keuzes toeschrijven aan de slechte zeden, de armoede, of het analfabetisme van mijn ras.
- Ik kan in het openbaar spreken tot een machtige mannelijke groep zonder mijn ras te beproeven.
- Ik kan het goed doen in een uitdagende situatie zonder dat men mij een verdienste van mijn ras noemt.
- Ik word nooit gevraagd te spreken voor alle mensen van mijn raciale groep.
- Ik kan onwetend blijven van de taal en gebruiken van gekleurde mensen die de meerderheid van de wereld vormen, zonder in mijn cultuur enige straf te voelen voor die vergetelheid.
- Ik kan onze regering bekritiseren en praten over hoezeer ik bang ben voor haar beleid en gedrag, zonder te worden gezien als een cultureel buitenstaander.
- Ik kan er vrij zeker van zijn dat als ik vraag om met “de verantwoordelijke persoon” te spreken, ik een persoon van mijn ras onder ogen zal krijgen.
- Als een verkeersagent me aanhoudt of als de belastingdienst mijn belastingaangifte controleert, kan ik er zeker van zijn dat ik niet ben uitgekozen vanwege mijn ras.
- Ik kan gemakkelijk posters, ansichtkaarten, prentenboeken, wenskaarten, poppen, speelgoed en kindertijdschriften kopen waarop mensen van mijn ras staan afgebeeld.
Lees de volledige lijst op Nationalseedproject.org.