Olke keer in de zoveel tijd controleer ik het verkeer op mijn website om te zien hoe het ervoor staat. Onlangs merkte ik dat de populairste zoekterm om mijn website te vinden is: “Is aikido nutteloos?” Aanvankelijk voelde ik me hierdoor beledigd en negeerde het, net zoals we proberen vervelende muggen te negeren.

Maar, genegeerde muggen gaan niet weg, en deze vraag ook niet, dus ik dacht dat ik hem zou beantwoorden voor de volgende zoeker die toevallig op deze blogpost stuit.

Waar komt het idee vandaan dat “aikido nutteloos is”?

Toen ik met aikido begon in de jaren 80, werd het zeer gerespecteerd als een van de leidende krijgskunsten, zowel in Azië als in het Westen. In 1994 stopte ik om een aantal redenen met het beoefenen van aikido, en ik zette gedachten erover op een hoge plank, weg uit mijn bewustzijn.

In 2018 besloot ik om weer serieus met aikido te beginnen. Ik ontdekte dat, in de tussenliggende periode, YouTube was ontstaan, en een overvloed aan video’s over aikido had opgebouwd. Veel van de inhoud was niet goed – video’s die de ondergang van aikido betreurden, video’s over “reality” aikido, en geringschattende opmerkingen over “nep” instructeurs, “nep” ukemi, en de nutteloosheid van de technieken.

Dit deed pijn. Het deed pijn omdat, ofwel, mensen nu niet begrepen waar aikido over ging, of- misschien erger-ik was voor de gek gehouden in al mijn 12 jaren van intensieve training met een van de top instructeurs in Europa.

Maar toen ik mezelf weer onderdompelde in de praktijk, realiseerde ik me dat, ja, ik was niet voor de gek gehouden. Wat ik die vele jaren geleden had geleerd, werkte nog steeds. Dus waar kwam de populaire twijfel vandaan?

Ik kan twee redenen aanwijzen: massale meningsuitwisseling en massale video.

Ik denk dat het kwam door de mogelijkheid om aikido in actie te zien, te vergelijken, te bekritiseren voor de hele wereld, allemaal zonder dat je uit je leunstoel hoeft te komen en te oefenen. De opkomst van “toetsenbord strijders” en “toetsenbord experts” heeft niet alleen aikido getroffen, maar ook vele andere interessegebieden. Iconoclastische opinie kan snel een massa-opinie worden omdat het gedurfd is, het is ontwrichtend, het is anti-establishment, en daarom moet het wel juist zijn.

In mijn tijd, kreeg ik nooit andere aikido stijlen of leraren te zien, omdat ik het druk genoeg had met mijn eigen beoefening. Nu, met YouTube, kun je ieders stijl aan stukken plukken, en vormen en verschijningen bekritiseren zonder te begrijpen wat er werkelijk aan de hand is. En tegenwoordig, wat er dramatisch uitziet op video wordt waarschijnlijk genomen voor wat het beste is.

Is aikido nutteloos als lichamelijke oefening?

Toen ik op 60 jarige leeftijd weer begon met aikido, voelde ik het. Ik had 3 maanden pijn, daarna nog eens 3 maanden moe, en uiteindelijk, na ongeveer 9 maanden, begon ik me op mijn gemak te voelen bij de beoefening. Niet alleen dat, ik verloor 10 kg van overtollig gewicht, en begon me weer slank en slank te voelen.

Aikido is een prachtige vorm van lichaamsbeweging. Het bouwt kracht in de benen en het bouwt kracht in de kern. Het geeft een middelmatige tot hoge cardiovasculaire training op welk niveau je ook kiest om te oefenen. Een uur oefening werkt 400-600 calorieën of meer weg.

Mijn 16 jaar yoga beoefening en lesgeven heeft me doen beseffen dat ukemi (aanvallen en breken) een vorm van dynamische yoga is. Het rekt de ligamenten en fascia en verbetert de flexibiliteit en soepelheid. We begrijpen nu dat het werken met de fascia veel voordelen voor de gezondheid kan hebben – vandaar de tijdloze therapeutische praktijken van yoga en chi kung.

Als 60-jarige weet ik dat ik kan bewegen als een 40- of 50-jarige. Ik voel me fit. Ik kan mijn tenen aanraken. En dat alles zonder schade te hebben opgelopen door schokken en overbelasting.

Niet alleen dat, ik ken mensen die aikido en ademhaling hebben beoefend, die astma en andere kwalen volledig hebben geëlimineerd.

Ik geloof dat aikido potentie heeft als een geweldige lichamelijke oefening voor jong en oud.

Is aikido nutteloos als krijgskunst?

Aikido, wanneer het op de juiste manier wordt beoefend, ziet er “zacht” en bijna geënsceneerd uit. Dat komt omdat het, wanneer het goed wordt beoefend, een kunst is van het bewegen van de geest in plaats van het bewegen van het lichaam.

Niet veel mensen realiseren zich dat aikido een combinatie is van vorm en geest – van lichaam en geest.

Krijgskunsten gaan over fysieke technieken, d.w.z., het lichaam. Maar martial arts gaan over iets meer holistisch. Als men dit niet begrijpt, begrijpt men de krijgskunst niet.

De grondlegger van het Aikido, Morihei Ueshiba, benadrukte de hele tijd het holistische aspect. Hij sprak over het gebruik van de energieën en wetten van de natuur, het polijsten van de geest, en het opbouwen van de geest. Hij had het over ki uitbreiden, je centrum bewaren, dankbaarheid beoefenen.

Hij zei dat martial arts over liefde ging.

Niet veel van zijn leerlingen begrepen dat. Ze dachten dat hij gek praatte, en dat de woorden niet belangrijk waren. Ze gingen gewoon naar buiten en leerden technieken. En nu, een halve eeuw na zijn dood, begrijpen miljoenen klavierstrijders het niet en denken dat aikido nutteloos is.

Wat Ueshiba onderwees was een revolutionaire vorm van krijgskunst die door iedereen beoefend kon worden. Hij bewees keer op keer dat het krachtig en effectief was.

Dat neemt niet weg dat zijn leer niet adequaat werd gehandhaafd en ontwikkeld voor de moderne geest. Als gevolg daarvan verloor aikido zijn reputatie als krijgskunst. De benadering en het begrip moeten veranderen als aikido zichzelf opnieuw wil vestigen als een waardige en populaire krijgskunst die de karakters van onze opkomende bevolking kan opbouwen.

De krijgskunsten beginnen met dankbaarheid en eindigen met dankbaarheid. Als er fouten worden gemaakt op het belangrijke beginpunt, kunnen de krijgskunsten gevaarlijk worden voor anderen en slechts brute vechtkunsten worden. De aikidostudent streeft ernaar de natuur werkelijk te begrijpen, dankbaar te zijn voor haar prachtige gaven aan ons, haar hart tot ons hart te maken, en één met haar te worden.

Koichi Tohei

Is aikido nutteloos voor zelfverdediging?

Aikido werd door Ueshiba ontwikkeld uit een combinatie van dodelijke praktijken en kunsten, waaronder Daito-Ryu Jujutsu en zwaardvechten. Hij ontwikkelde het tot een vloeiende vorm die even effectief was, maar ook door iedereen veilig kon worden beoefend.

De essentie van aikido is niet het leren van duizend technieken om een aanvaller uit te schakelen, te verminken of te doden. Het gaat om het leren kalm te blijven in elke bedreigende situatie. Dit is waarschijnlijk het meest kritische aspect van zelfverdediging.

Hoewel Ueshiba en zijn getalenteerde leerling, Koichi Tohei, dit in het midden van de 20e eeuw onderwezen, was het pas in de jaren negentig of zo dat wetenschappelijk onderzoek bewees dat kalmte toegang geeft tot de pre-frontale cortex van de hersenen, waar onze meest vindingrijke en geavanceerde mentale processen werken. Nu worden de politie, het leger en hulpdiensten technieken aangeleerd om met stress om te gaan, zodat zij op een juiste en effectieve manier met situaties kunnen omgaan.

In aikido wordt ons geleerd om te gaan met milde vormen van dreiging, zoals het vastgrijpen van de pols, tot steeds intensere vormen van dreiging. De oefeningen zijn veilig en gecontroleerd. Dit geeft de beoefenaar de gelegenheid zijn zelfvertrouwen op te bouwen, kalm te blijven en te ontspannen.

Tohei onderwees dat het in ontspanning is dat we toegang kunnen krijgen tot onze volledige kracht. Deze kracht wordt niet gebruikt om te botsen met de kracht van de aanvaller, maar om deze moeiteloos te leiden.

Wanneer je hebt geleerd je niet te verzetten tegen of te botsen met de aanvaller, hebben zij niets meer om aan te vallen. Het is alsof hun aanval in een vacuüm valt. Hun geest, de ene seconde vastbesloten om je te raken, vindt de volgende seconde niets, heeft niets om zich tegen te verzetten, en laat zich dus gemakkelijk leiden. Hun lichaam volgt gewillig. Dit is de hoogste vorm van aikido, en het kost veel tijd om het te leren, omdat we het moeten afleren om te proberen iemands fysieke lichaam te verplaatsen en te gooien.

Voordat je dat gevorderde stadium bereikt, leert aikido je vele manieren om uit houdingen, grepen, stoten en steken te komen. Veel mensen, jong en oud, hebben verteld hoe zij op natuurlijke wijze en zonder inspanning een situatie onschadelijk maakten of eraan ontsnapten.

Mijn leraar, sensei Ken Williams was een jonge man toen hij budo (judo, karate, kendo, aikido) studeerde onder Kenshiro Abbe. Dit was de slechte oude tijd van de jaren 50 in Londen, net een decennium na de oorlog. Op een dag werd hij besprongen door een tiental straatschoffies. Hij zei dat hij zich niet kon herinneren wat er gebeurde, behalve dat hij wegliep terwijl de helft van hen op de grond lag en de andere helft wegrende.

Kijk niet naar de fysieke vorm om te beoordelen of aikido effectief is in zelfverdediging. Ga oefenen onder een leraar die holistisch aikido begrijpt, en waar je kunt leren hoe je je geest en lichaam kunt coördineren. Dan zul je ervaringen opdoen die geleidelijk je zelfvertrouwen opbouwen.

Maar als je zelfverdediging ziet als een excuus om te pronken en te vechten, dan is aikido waarschijnlijk niets voor jou.

Tohei zei dat een persoon die natuurlijk en integer leeft, geen zelfverdediging nodig heeft. Ze worden beschermd door hun natuurlijke vindingrijkheid. Dit is iets om over na te denken en om diep te begrijpen.

Wanneer je geest en je daden één worden met de natuur, dan zal de natuur je beschermen. Vrees geen vijand… Denk niet aan het zegevieren over je tegenstander: denk eerder aan het zegevieren over jezelf. Dit is ware zelfverdediging en het hoofddoel van de training in aikido.

Koichi Tohei

Aikido als middel tot transformatie

Aikido lijkt zijn relevantie te verliezen in de 21e eeuw – vandaar de opkomst van de online vraag “Is aikido nutteloos?”

Aikido leraren moeten hierover nadenken. Ze moeten kijken naar hun praktijk en onderwijs. Is het holistisch? Is het integer? Heeft het enige grond in de werkelijkheid? Is het transformerend?

Met “transformerend” bedoel ik een praktijk die iemand van binnenuit verandert. Transformatief betekent datgene wat iemand de ervaring geeft van zijn aangeboren vindingrijkheid, zijn natuurlijke kracht, zijn vermogen om het leven gemakkelijk en doeltreffend aan te kunnen.

Te veel mensen hebben tegenwoordig zelftwijfel. Ze zijn angstig, depressief, verdrietig, schuldig – ze worden overweldigd door hun emoties. Ze zijn verward, weten niet wie ze zijn, wat ze willen, waar ze heen gaan. Ze voelen zich zwak en kwetsbaar. We hebben steeds meer een cultuur die slachtofferschap verheerlijkt.

Transformatie betekent je centrum vinden. Het gaat er niet om te veranderen wie je bent. Het gaat erom je ervaring van jezelf – en van het leven – te veranderen. Het gaat over je plaats innemen in het universum. Het gaat over het vinden van een plaats van vrede en niet-content zijn.

Ik geloof dat de “geheime” boodschap van Ueshiba, Abbe, Tohei, Williams, en vele andere geweldige aikido leraren, was dat aikido een transformerende kunst is – potentieel transformerend niet alleen voor individuen maar ook voor samenlevingen. Mijn ervaring, en die van ontelbare andere aikidoka’s, is dat aikido, beoefend met een open geest en een open hart, een praktijk is die niet alleen ons lichaam opbouwt, maar ook begrip en wijsheid opbouwt.

Als we dit kunnen begrijpen, kan aikido weer de relevante, revolutionaire, sociaal nuttige kunst worden die de grondlegger ervan voor ogen had.

Aikido vertrouwt niet op wapens of brute kracht om te slagen: in plaats daarvan brengen we onszelf in harmonie met het universum, bewaren we de vrede in ons eigen domein, voeden we het leven en voorkomen we dood en vernietiging. De ware betekenis van de term samurai is iemand die de kracht van de liefde dient en aanhangt.

Morihei Ueshiba