Voordat kannibalenmoordenaar Jeffrey Dahmer een 14-jarige jongen in stukken hakte en zijn hoofd in een vriezer stopte, miste de politie een uitgelezen kans om de jongen te redden.

Het zou ook voorkomen hebben dat het monster nog vier moorden zou plegen.

Briggende agenten lieten hem door hun vingers glippen nadat twee nichtjes alarm sloegen op 27 mei 1991.

Nicole Childress, toen 17, en Sandra Smith, toen 18, waren rond middernacht naar hun huis aan het terugkeren toen ze een naakte jongen op hen af zagen rennen.

Duus, overstuur en gewond zakte Konerak Sinthasomphone aan hun voeten in elkaar.

Nicole, 46, vertelde de Mirror: “Omdat hij naakt was, kon ik zien dat hij over zijn hele lichaam snijwonden had, en er liep bloed langs zijn dijen.

“Hij was er zo slecht aan toe, dat hij niet kon staan.

“Het was duidelijk dat hij hulp nodig had. Toen hij naar me toe strompelde, zag hij eruit alsof een gebed was verhoord.

“Een uitdrukking van opluchting kwam over zijn gezicht. Toen hij dichterbij kwam, strekte hij zijn armen uit en zakte op de grond in elkaar.

“Instinctief hield ik hem op de grond.”

Terugdenkend tegen haar emoties, voegde Nicole, die vanwege het trauma zelden over de ontmoeting heeft gesproken, eraan toe: “Konerak was zo broos dat hij niet kon praten, maar aan de blik in zijn ogen te zien, leek hij dankbaar dat hij was gevonden.

“Ik wist niet wat er met hem gebeurd was. Of het drugs was of een bende-initiatie, maar hij was er slecht aan toe.

“Terwijl ik hem vasthield, troostte ik hem, verzekerde hem dat alles goed zou komen.”

Op dat moment werden ze benaderd door Dahmer, 31 jaar oud op dat moment. Hij probeerde Konerak mee te nemen, en zei dat de jongen een vriend was, en dat hij 19 jaar oud en dronken was.

Maar de neven waren niet overtuigd. Chocolade fabrieksarbeider Dahmer bleef ook zijn verhaal veranderen. Nicole belde de politie vanuit een nabijgelegen telefooncel en vertelde Dahmer wat ze had gedaan.

Ze zei: “Hij bagatelliseerde Koneraks toestand, noemde hem Jim en zei dat hij was afgedwaald omdat hij dronken was.

“Maar ik wist dat er iets niet klopte. Hij bleef Jim in iets anders veranderen. Hij wist dat ik hem niet geloofde.

“Toen zag ik zijn kwaad naar buiten komen. Hij werd erg agressief tegen Konerak.

“Hij trok met kracht aan hem en verdraaide zijn armen, probeerde hem bij ons weg te krijgen.

“Het had geen zin. Waarom zou hij zo moeilijk doen tegen iemand die wij aan het helpen waren? Het maakte dat ik me vreselijk ongemakkelijk voelde.

“Zijn houding was enorm veranderd. Hij zei tegen me: ‘Dit heeft niets met jou te maken.’

“Ik bleef hem vragen naar de naam van zijn vriend, maar die bleef maar veranderen.”

Toen de politie arriveerde, sloegen ze geen acht op de waarschuwingen van de neven. De agenten gingen even naar de flat van Dahmer, maar vonden dat er niets aan de hand was en gaven de 14-jarige aan hem terug.

Op bandopnamen van de politieoproep aan de centralisten van de plaats delict in Milwaukee in de Amerikaanse staat Wisconsin is te horen dat een agent zegt: “De dronken Aziatische naakte man werd teruggebracht naar zijn nuchtere vriend.”

Kort daarna belde Sandra’s bezorgde moeder de politie om te vragen of er iets was gedaan om de jongen te helpen. Een opsporingsambtenaar zei dat er niets was om zich zorgen over te maken en verwierp het aandringen van de moeder dat Konerak een kind was.

De waarheid was dat Konerak naar het appartement was gelokt, gedrogeerd en aangevallen voordat hij ontsnapte toen Dahmer weg was om bier te kopen.

Toen agenten de jongen terugbrachten naar de flat, was er geen tweede kans.

Binnen enkele uren vermoordde Dahmer de Laotiaans-Amerikaanse schooljongen.

Als de politie goed had rondgekeken in appartement 213 op 924 North 25th Street, zouden ze talloze schedels, hoofden en andere lichaamsdelen in de koelkast en vriezer hebben gevonden.

In een enorm vat lagen torso’s zonder hoofd en twee complete skeletten.

Er waren ook meer dan 100 foto’s van mannen in verschillende stadia van ontleding.

In de weken die volgden, vermoordde Dahmer ook Matt Turner, 20, Oliver Lacy, 23, Jeremiah Weinberger, 23, en Joseph Bradehoft, 25.

Ze werden allen gedrogeerd en gewurgd. De jacht op de voormalige hospik van het Amerikaanse leger eindigde op 22 juli 1991, twee maanden nadat hij Konerak had vermoord. De toen 32-jarige Tracy Edwards zou het volgende slachtoffer zijn geweest, maar hij wist uit het appartement te ontsnappen met een handboei om zijn pols. Hij hield twee agenten aan en bracht ze naar het geïmproviseerde mortuarium. Dahmer werd overmeesterd en gearresteerd.

De politie vond een vers afgehakt hoofd in de koelkast. Terwijl Dahmer op de vloer werd vastgepind, zei hij: “Tijdens politieverhoren gaf hij toe zich bezig te hebben gehouden met necrofilie met slachtoffers, waaronder seksuele handelingen met hun organen terwijl hij lichamen in stukken sneed in zijn bad.

Dahmer, die niet schuldig pleitte wegens ontoerekeningsvatbaarheid, werd veroordeeld op 16 aanklachten van moord, die teruggingen tot 1978, en werd veroordeeld tot 16 maal levenslang – Wisconsin schafte de doodstraf af in 1853. Ook bleek dat hij Koneraks oudere broer seksueel had misbruikt.

Dahmer was 34 en zat zijn tijd uit in een maximaal beveiligde gevangenis in Portage, Wisconsin, in 1994 toen hij met twee andere gevangenen naar de sportzaal van de gevangenis werd gestuurd om het doucheblok schoon te maken.

Terwijl hij daar was, pakte een van de mannen Christopher Scarver een barbell op en sloeg Dahmer en de andere gevangene dood.

Scarver onthulde later dat hij de aanval had uitgevoerd nadat hij was beschimpt met “afgehakte ledematen” die Dahmer had gemaakt van stukjes voedsel.

Refellerend over de gemiste kans om Dahmer te pakken, zei Nicole: “Had de politie maar naar me geluisterd.”

“Ik deed wat je hoort te doen – iemand helpen als hij in de problemen zit.”

“Konerak was dat duidelijk wel. Ik was er kapot van wat er met hem gebeurde.

“Hij was erin geslaagd te ontsnappen. Ik was boos op de politie. Ik had het gevoel dat ik gefaald had.

“Ik ga nog eens na wat er gebeurd is en zeg ‘wat zou ik anders gedaan hebben?’. Terugkijkend denk ik dat ik hem weg zou hebben gebracht en naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis.

“In mijn hart voel ik dat Konerak dacht dat hij het zou halen, dat hij veilig was en dat het goed zou komen. Ik hoop alleen dat hij nooit vergeten wordt.”