Knie, scharniergewricht dat wordt gevormd door de samenkomst van het dijbeen (femur) en het grotere bot (tibia) van het onderbeen. De knie is het grootste gewricht van het lichaam en moet de grootste spanningen verdragen, aangezien zij het hele gewicht van het lichaam erboven draagt. Daarom zijn de afgeronde uiteinden, of condylen, van het femur en de tibia die bij de knie samenkomen, massief. De afgeronde uiteinden van de tibia bewegen naar voren en naar achteren op de overeenkomstige uiteinden van het femur; de knieschijf, of patella, rust op de uiteinden van het femur en dient om te voorkomen dat de tibia te ver naar voren beweegt wanneer het been wordt gebogen. De scharnierende (ontmoetende) oppervlakken van de femur- en tibiacondylen zijn zeer glad en worden gescheiden door een kleine spleet. Het dijbeen en het scheenbeen worden in het gewricht bij elkaar gehouden door een complex stelsel van ligamenten die van de condylen van het ene bot naar de condylen van het andere lopen. Het eventuele contact van de twee botten met elkaar wordt opgevangen door een synoviaal membraan en door lagen kraakbeen op het oppervlak van elke condylus. Het gehele kniegewricht, met inbegrip van de knieschijf, is omhuld door een kapsel dat groot genoeg is om de beweging van het scheenbeen mogelijk te maken en tevens de knieschijf in staat stelt vrij op en neer te bewegen op het voorvlak van het bovenbeen.

Britannica Quiz

The Human Body

Je weet misschien dat de menselijke hersenen uit twee helften bestaan, maar welk deel van het menselijk lichaam bestaat uit bloed? Test beide helften van je geest in deze menselijke anatomie quiz.

De quadriceps spier van het bovenbeen zorgt voor knie extensie (het strekken van het been), terwijl een aantal andere bovenbeenspieren de complementaire beweging, flexie, of buigen, van het been veroorzaken. Enige rotatie van het onderbeen is ook mogelijk wanneer de knie gebogen is, maar de aanspanning van sterke laterale ligamenten in het gewricht verhindert rotatie wanneer het been recht is. Hoewel goed aangepast voor de neerwaartse overdracht van het lichaamsgewicht, biedt de structuur van de knie zelf weinig weerstand tegen de zijwaartse verplaatsing van het femur en de tibia condylen tijdens de beweging, zodat de stabiliteit van de knie afhangt van de sterkte van de omliggende ligamenten en spieren. De meest voorkomende knieblessures, waaronder botontwrichtingen en gescheurd kraakbeen, weerspiegelen de gevoeligheid van het kniegewricht voor de laterale verplaatsing van zijn botten.