Koning, vrouwelijke koningin, een opperste heerser, soeverein over een natie of een gebied, van hogere rang dan elke andere wereldlijke heerser behalve een keizer, aan wie een koning onderworpen kan zijn. Het koningschap, een wereldwijd verschijnsel, kan verkiesbaar zijn, zoals in middeleeuws Duitsland, maar is gewoonlijk erfelijk; het kan absoluut of constitutioneel zijn en neemt gewoonlijk de vorm aan van een monarchie, hoewel er dyarchieën bekend zijn, zoals in het oude Sparta, waar twee koningen gezamenlijk regeerden. De koning stond vaak als bemiddelaar tussen zijn volk en hun god, of, zoals in het oude Soemerië, als vertegenwoordiger van de god.
Soms werd hij zelf als goddelijk beschouwd en werd hij de sleutelfiguur in vruchtbaarheidsrituelen; dergelijke godsdiensten vereisten uiteindelijk vaak de dood van de koning zelf of van een officiële plaatsvervanger als een offer aan de goden. Het concept van goddelijkheid, ingevoerd uit Egypte, kenmerkte het Hellenistische tijdperk, en werd later door de Romeinse keizers nieuw leven ingeblazen. De Christelijke Romeinse keizers namen het gezag op zich als vertegenwoordigers van God, en in de middeleeuwse politieke theorie werd het koningschap al vroeg beschouwd als in zekere mate analoog aan het priesterschap, waarbij de ceremonie van de zalving bij de kroning van grote betekenis werd. De absolute monarchieën van de 16e tot de 18e eeuw werden vaak versterkt door de oprichting van nationalistische kerken; maar vanaf de 17e eeuw werd in Engeland en later in andere landen het koningschap grondwettelijk gemaakt, waarbij de koninklijke macht geacht werd eerder van het volk dan van God afkomstig te zijn.