Met meer dan 2000 stammen van inheemse volken in Noord-Amerika, varieerden de geneeswijzen sterk van stam tot stam, waarbij diverse rituelen, ceremonies en een uiteenlopende rijkdom aan genezingskennis een rol speelden. Hoewel er geen absolute normen voor genezing bestonden, geloofden de meeste stammen dat gezondheid een uitdrukking van de geest was en een voortdurend proces om geestelijk, mentaal en lichamelijk sterk te blijven. Deze kracht, evenals het in harmonie blijven met zichzelf, de mensen om hen heen, hun natuurlijke omgeving en de Schepper, zou ziekte en kwaad buiten de deur houden. Ieder mens was verantwoordelijk voor zijn of haar eigen gezondheid en alle gedachten en daden hadden gevolgen, waaronder ziekte, invaliditeit, pech of trauma. Alleen wanneer de harmonie was hersteld, kon hun gezondheid worden hersteld.

Kruidenremedies vervulden een belangrijke rol binnen deze genezingspraktijken, en reikten verder dan de pijntjes en kwaaltjes van het lichaam en in het rijk van spiritualiteit en harmonie.

De kruiden en andere natuurlijke producten die in remedies werden gebruikt, werden over het algemeen uit de omgeving verzameld, wat resulteerde in een grote verscheidenheid aan genezingen. Echter, soms items die niet beschikbaar waren lokaal werden verhandeld over lange afstanden. Kruiden en geneeskrachtige planten werden vaak als diep heilig beschouwd.

Veel van de verschillende gebruiken zijn mondeling van generatie op generatie overgeleverd en nooit schriftelijk vastgelegd, waardoor veel van de geneeswijzen een mysterie blijven. Slechts zelden hebben de genezers, zoals de Cherokee, die een geschreven taal ontwikkelden, hun formules of praktijken op schrift gesteld.

Toen de vroege Europeanen meer dan 500 jaar geleden in de Verenigde Staten aankwamen, waren zij verbaasd te zien hoe Indianen herstelden van ziekten en verwondingen die zij als dodelijk beschouwden. In veel opzichten waren de kruidenremedies van de Indianen veel beter dan die de nieuwe immigranten kenden. Maar de Indianen hadden geen remedies tegen de “beschavingsziekten”, oftewel de ziekten van de blanke mens, zoals mazelen en pokken, die duizenden van hen in de komende eeuwen zouden uitroeien. Niet alleen gingen deze vele Indianen verloren, maar ook, lichamen van kennis die met de genezers mee het graf in gingen. Ondanks het verlies van een deel van de informatie, is veel ervan tot op de dag van vandaag bewaard gebleven, zowel door Indianen als niet-inheemsen gebruikt. Veel moderne geneesmiddelen zijn gebaseerd op planten en kruiden die al duizenden jaren door de Indianen werden gebruikt. In feite zijn meer dan 200 botanische middelen, oorspronkelijk afkomstig van inheemse Amerikanen, in gebruik geweest of nog steeds in de farmaceutische industrie.

Spiritualiteit en Verbinding:

Het grote verschil tussen inheemse Amerikaanse genezing en conventionele geneeskunde, zowel in het verleden als in het heden, is de rol van spiritualiteit in het genezingsproces. De Indianen geloven dat alle dingen in de natuur met elkaar verbonden zijn en dat geesten gezondheid kunnen bevorderen of ziekte kunnen veroorzaken. Daarom is het noodzakelijk om niet alleen de fysieke delen van een individu te genezen, maar ook hun emotionele welzijn, en hun harmonie met hun gemeenschap en de omgeving om hen heen. Naast kruidenremedies kwam de gemeenschap vaak samen om een zieke te helpen met ceremonies, dansen, bidden en zingen.

Heden ten dage richt de moderne geneeskunde zich alleen op de wetenschap en de mechanistische kijk op het lichaam, terwijl veel Indianen de geest blijven beschouwen als een onafscheidelijk element van genezing.

Genezers:

Door hun stammen genezers, Medicijnmannen of Medicijnvrouwen genoemd, zijn ze ook wel “Sjamanen” genoemd door mensen van Europese afkomst, hoewel deze term niet door de Indianen werd gebruikt. De voornaamste taak van deze vele genezers was het verkrijgen van de hulp van de geestenwereld, in het bijzonder van de “Schepper” of “Grote Geest”, ten bate van de gemeenschap of een individu.

De Medicijnman was naast arts ook priester. In de overtuiging dat ziekte kon worden veroorzaakt door menselijke, bovennatuurlijke of natuurlijke oorzaken, was de genezer toegerust om ziekten in elk van deze categorieën te behandelen. Maskers, die vaak grotesk en afzichtelijk waren, werden door de genezers gedragen om de geest die de ziekte of pijn veroorzaakte af te schrikken. Het slaan op trommels en het schudden van ratels terwijl men rond de patiënt danste, werd ook gebruikt om de demonen uit te drijven. De Medicijnman combineerde de rechten van het exorcisme met andere praktische procedures, waarbij hij plantaardige en dierlijke stoffen gebruikte. Naast kruidenremedies werden ook zuigbuizen of -bekers door veel genezers gebruikt, evenals zuivering en loutering.

Medicijnmensen werden vaak geboren in een familie met vele generaties medicijnmensen. Anderen kunnen een visioen hebben gehad dat hen ertoe bracht medicijnen te gaan studeren. In beide gevallen moesten zij die genezer wilden worden eerst een lange leertijd doorbrengen bij een ervaren medicijnman voordat zij gekwalificeerd waren om alleen te handelen.

Het zijn van een medicijnman, altijd een gerespecteerd lid van hun stammen, was een fulltime baan, die zorgde voor het welzijn en het evenwicht van zowel individuen als de stam zelf. In ruil voor zijn of haar diensten werd de genezer op alle mogelijke manieren verzorgd, inclusief voedsel, onderdak, en alle hulp die nodig zou kunnen zijn. De genezer kreeg geschenken voor bewezen diensten, die een grote verscheidenheid aan vaardigheden konden omvatten, zoals kruidengeneeskunde, botten zetten, vroedvrouwen en counseling.

De genezers gebruikten werktuigen die van de natuur waren gemaakt, zoals bont, huiden, botten, kristallen, schelpen, wortels, en veren. Deze werden gebruikt om de geest op te roepen van datgene waarvan het werktuig was gemaakt, waarbij de hulp werd ingeroepen van de geesten van de boom of het dier waarvan het werktuig was gemaakt. Veren, verbonden met de lucht en de wind, werden vaak gebruikt om de boodschap aan de Grote Geest over te brengen. In sommige gevallen ging de genezer in trance en riep de hulp in van “geestengidsen.”

Erfelijke aandoeningen zoals geboorteafwijkingen of achterstand werden over het algemeen niet behandeld. Andere aandoeningen werden ook niet altijd behandeld als de medicus vond dat ze het gevolg waren van het gedrag van de patiënt en een levensles waren die geleerd moest worden.

Genezers bewaarden hun remedies en hulpmiddelen in een medicijnbundel, gemaakt van doek of huid die stevig werd vastgebonden. Er waren verschillende soorten bundels – de persoonlijke bundels van de genezer, die van de stam, en bundels die voor speciale doeleinden werden gebruikt, zoals festivals en ceremonies. De inhoud van elke medicijnbundel is heilig en vragen naar de inhoud van een persoonlijke bundel was over het algemeen verboden. Medicijnbundels van stammen werden soms “grootmoeders” genoemd, vanwege de kracht die zij bezaten om de groep te voeden en te verzorgen. Een hulpmiddel dat vaak in medicijnbundels wordt aangetroffen zijn medicijnpijpen, die de eb en vloed van het leven voorstellen. Men gelooft dat de uitgeademde rook gebeden omhoog voert naar de Grote Geest.

Een aspect van de genezingspraktijken met individuen is dat het werd beschouwd als een privé-aangelegenheid tussen de genezer en de patiënt. Bovendien werden de voorkeuren van de patiënt binnen zijn of haar culturele tradities altijd gerespecteerd.

Genezingsrituelen en -ceremonies:

Symbolische genezingsrituelen en -ceremonies werden vaak gehouden om de deelnemers in harmonie te brengen met zichzelf, hun stam, en hun omgeving. Ceremonies werden gebruikt om groepen mensen te helpen weer in harmonie te komen, maar werden niet gebruikt voor individuele genezing. Sommige stammen, zoals de Sioux en de Navajo, gebruikten een medicijnwiel, een heilige hoepel, en zongen en dansten in ceremonies die dagen konden duren.

Voor individuen gebruikten genezers in hun rituelen soms ook dansen, schilderen, veranderen, trommelen, veren en rammelaars. Soms werden heilige stenen over het lichaamsdeel van de persoon gewreven.

Voor zuivering en loutering maakten Indianen vaak gebruik van zweethutten of zweetbaden. Gebruikt voor genezing en balanceren, werd ook gedacht om te helpen ontdoen van kwaad en revitaliseren van het lichaam.

Deze baden konden variëren van gewoon liggen onder een deken in de hete zon, tot kleine kegelvormige structuren die werden bedekt met takken en dekens of huiden. Binnen in de lodge werden hete stenen bedekt met water om een stoombad te creëren en hier kon de genezer bidden, zingen, of samen trommelen om de geesten te zuiveren.

Zweethutten werden voor meerdere doeleinden gebruikt, soms gewoon om een individu te helpen genezen, en soms voor grotere aantallen mensen voor spirituele ceremonies of om duidelijkheid te brengen in een probleem. In sommige culturen werd salie, het sterkst reinigende kruid, verbrand tot het smeulde en rookwolken verspreidde. Het werd op de huid gesmeerd en men dacht dat het lichaam en ziel zou zuiveren.

Verbod van Religieuze Rechten:

Beginnend in 1882 begon de federale regering te werken aan een verbod op de Religieuze Rechten van de Indianen, dat ook gevolgen had voor hun medische praktijken. Henry M. Teller, minister van Binnenlandse Zaken van de V.S., beval een einde te maken aan alle “heidense dansen en ceremonies” in de reservaten vanwege hun “grote belemmering voor de beschaving”. Dit werd het jaar daarop nog eens bevestigd door Hiram Price, Commissaris voor Indiaanse Zaken, toen in zijn rapport van 1883 stond:

“…er is geen goede reden waarom het een Indiaan zou moeten worden toegestaan zich over te geven aan praktijken die in strijd zijn met het gewone fatsoen en de moraal; en de handhaving van de goede orde in de reservaten vereist dat er actieve maatregelen worden genomen om de demoraliserende invloed van heidense riten te ontmoedigen en, indien mogelijk, een halt toe te roepen.”

Deze pogingen om de tradities van de Indianen te onderdrukken leidden uiteindelijk tot het Bloedbad bij Wounded Knee op 29 december 1890, toen de regering probeerde de beoefening van de “Geestendans” te stoppen, een verstrekkende beweging die een vreedzaam einde voorspelde aan de blanke Amerikaanse expansie en doelen predikte van een schoon leven, een eerlijk leven, en interculturele samenwerking door Indianen. Toen de Zevende Amerikaanse Cavalerie naar de Pine Ridge en Rosebud Reservaten van de Lakota Sioux werd gestuurd om de dans te stoppen en de deelnemers te arresteren, werden ongeveer 150 inheemse Amerikaanse mannen, vrouwen en kinderen gedood.

Hoewel beschuldigingen van het doden van onschuldigen werden ingebracht tegen leden van de Zevende Cavalerie, werden allen vrijgesproken. Slechts twee jaar later werden verdere maatregelen genomen om de inheemse godsdiensten te onderdrukken, toen de Commissaris voor Indiaanse Zaken Thomas J. Morgan straffen oplegde tot zes maanden gevangenisstraf voor degenen die herhaaldelijk deelnamen aan religieuze dansen of optraden als medicijnmannen. Deze nieuwe wetten waren echter bijna onmogelijk te handhaven en de Indianen zetten hun gebruiken voort.

Vóór 1900 waren de Indianen voor alle ziekten en verwondingen afhankelijk van hun medicijnmannen. Dat begon echter te veranderen in het begin van de 20e eeuw toen ziekenhuizen en klinieken werden geopend door de Indian Health Service. Hoewel de oude tradities van spirituele harmonie deel bleven uitmaken van hun cultuur, begonnen veel Indianen de moderne geneeskunde te gebruiken, vooral bij het helpen genezen van “blanke” ziekten, waarvoor hun genezers geen medicijn hadden.

Het verbod op spirituele rituelen van de Indianen bleef bestaan tot de goedkeuring van de American Indian Religious Freedom Act in 1978. Helaas werden door het decennialange verbod veel van de genezingspraktijken van de Indianen ondergronds gedreven of gingen geheel verloren.

Heden ten dage blijven veel stammen de kennis van hun medicijnmensen bewaken en willen zij het onderwerp niet bespreken met niet-indianen. Sommigen geloven dat het delen van kennis over genezing de spirituele kracht van het medicijn zal verzwakken.

Native American Medicine Today:

Heden ten dage is het tij van de medische theorie aan het keren in de richting van een benadering die elk aspect van het individu erkent en respecteert, inclusief zijn of haar mentale en spirituele gesteldheid. Als gevolg hiervan worden de Indiaanse medische praktijken weer populair bij zowel inheemsen als niet-inheemsen.

Velen zijn bezorgd over de giftigheid, verslavende eigenschappen en bijwerkingen van farmaceutische producten en wenden zich tot natuurlijke kruidenremedies. Kwaliteitsproducten van de inheemse Amerikanen zijn vaak ontwikkeld en gebruikt gedurende vele eeuwen om verschillende ziekten te behandelen. Hoewel dit niet overal het geval is, zijn kruidenremedies over het algemeen veel minder giftig en hebben ze veel minder onaangename bijwerkingen dan veel voorgeschreven medicijnen. Bij het kiezen van kruidenremedies, zoek naar zorgvuldig gecontroleerde en geformuleerde producten die de hoogste kwaliteit biologische ingrediënten en strikte farmaceutische niveaus van de productie gebruiken.

Zoals elk ander medicijn, moeten kruidenproducten op de juiste manier worden gebruikt. Volg de aanwijzingen op en gebruik het in de juiste vorm en met de juiste dosering.