Algemene informatie

De gewone groene leguaan is een grote boombewonende (leeft in bomen en struiken) hagedis uit Midden- en Zuid-Amerika. Het zijn herbivoren (planteneters). Ze hebben een lange staart (gebruikt als een effectieve zweep om zich te verdedigen) en een rij stekels die over hun rug lopen. De leguaan is een populaire huishagedis, hoewel hun populariteit de laatste jaren afneemt door de beschikbaarheid van andere, kleinere, gemakkelijker te houden, hagedissoorten. Volwassen mannetjes (2 jaar en ouder) zijn gemakkelijk te onderscheiden van de vrouwtjes omdat zij een beduidend grotere kop en wangen hebben, een dikkere nek, een meer ontwikkelde rugkam en grotere en meer uitgesproken femorale poriën aan de binnenzijde van de dijen. Deze poriën zijn openingen van klieren die worden gebruikt bij het markeergedrag. Onder de juiste omstandigheden kunnen volwassen mannetjes 7 – 9 kg wegen en kunnen grote exemplaren 1,8 m lang worden. De gemiddelde lengte is 1 – 1,5 m. Daarom moeten de nodige voorzieningen worden getroffen voor een grotere leefruimte naarmate het dier groeit.

“Leguanen zijn GEEN geschikte huisdieren voor jonge kinderen of jonge tieners.”

Seksuele rijpheid wordt bereikt op de leeftijd van 2 jaar. Vrouwtjes kunnen zonder mannetje eieren produceren en leggen, hoewel de eieren onvruchtbaar zullen zijn en niet zullen uitkomen. Met de juiste verzorging kan uw leguaan 10 tot 15 jaar oud worden, maar er zijn ook gevallen bekend van 25 jaar. Als ze jong zijn, zijn ze heldergroen van kleur; hun kleur vervaagt geleidelijk tot bruin, dof oranje of grijsgroen als ze volwassen worden. Leguanen zijn meestal tamelijk volgzaam en ongevaarlijk, maar kunnen met hun lange klauwen ernstige schrammen veroorzaken. Indien niet goed gesocialiseerd of in het wild gevangen, kunnen sommige individuen (vooral geslachtsrijpe mannetjes) zeer agressief en territoriaal zijn en, indien ze worden geprovoceerd, een gemene, pijnlijke, schadelijke beet hebben. Leguanen zijn GEEN geschikte huisdieren voor jonge kinderen of jonge tieners. Ze zijn geen geschikte “gezins “huisdieren. Ze zijn beter geschikt voor de ervaren, deskundige reptielenliefhebber.

Waarin verschillen leguanen van andere huisdieren?

• Guanen hebben geen middenrif; ze gebruiken spieren die zich tussen hun ribben bevinden (intercostale spieren) om te ademen.
• Guana’s hebben een hart met drie kamers; honden, katten en mensen hebben vier kamers in hun hart.
• De staarten van een leguaan breken af als ze ruw worden vastgepakt. Ze groeien wel langzaam weer aan, maar met een doffere kleur.

• Aguana’s hebben een renaal portaalbloedsysteem, waarbij het bloed uit de achterste ledematen door de nieren wordt gefilterd voordat het de algemene circulatie bereikt. Dit betekent dat gifstoffen uit de achterpoten (zoals die kunnen ontstaan bij wonden aan de poten), evenals geneesmiddelen die in de achterpoten worden geïnjecteerd, waarschijnlijk worden gefilterd voordat ze in de algemene circulatie terechtkomen.

• Aguana’s scheiden urinezuur (het witte gedeelte van hun uitwerpselen) uit als hun voornaamste afvalproduct van het eiwitmetabolisme (honden, katten en mensen scheiden ureum uit). Hierdoor kunnen ze zich aanpassen aan woestijnomgevingen waar de watertoevoer beperkt kan zijn.

• Mannetjes hebben twee voortplantingsorganen, hemipenes genoemd.

• Iguana’s hebben een cloaca, waarin afscheidingen van het urineweg-, maagdarm-, en voortplantingssysteem worden opgevangen. De uitwendige opening van de cloaca is de ontluchtingsopening, gelegen op het ventrale of onderoppervlak tussen de achterpoten.

• De huid is bedekt met schubben en wordt meestal in flarden afgeworpen naarmate de leguaan groeit, in tegenstelling tot slangen waar de huid meestal in één stuk wordt afgeworpen.

• In tegenstelling tot veel reptielen hebben leguanen een urineblaas.

• Leguanen verkennen hun omgeving door de tong uit te steken en met een lichte aanraking van de tong te likken of te tongproeven. Dit lijkt op “snuffelen” en is een zintuiglijke functie

Hoe selecteer ik een leguaan?

De meeste eigenaren kopen leguanen ter plaatse bij een fokker of dierenwinkel. Jonge, in gevangenschap grootgebrachte dieren zijn de beste huisdieren. Oudere geïmporteerde dieren zijn moeilijker tam te maken, kunnen interne parasieten bevatten, en lijden vaak aan de stress van gedwongen gevangenschap. Vermijd ziek uitziende dieren.

Begin goed met een gezond huisdier. Vermijd hagedissen die er mager uitzien, een losse huid of ingevallen ogen hebben, en inactief of lusteloos lijken. Een jonge gezonde leguaan is meestal heldergroen, bewust, actief en alert, zoals vaak blijkt uit de voorpoten die de borst en kop rechtop en hoog duwen. De omtrek van de staart bij de achterpoten moet rond, mollig en vol zijn, niet ingevallen en benig. De ontluchtingsopening of cloaca moet schoon zijn en vrij van nattigheid of ontlasting die eraan vastzit.

Als u de bek zachtjes kunt openen (met een vinger lichtjes op de snuit tikken werkt vaak), moet u een kleine hoeveelheid helder speeksel en een helderroze tong en mondholte zien. Troebel slijm of “kwark” is een teken van bekrotting, evenals roodheid of puntbloedingen (kleine bloeduitstortingen) op de slijmvliezen. Vraag altijd naar de garantie, voor het geval de leguaan ongezond blijkt te zijn.

Mijn leguaan ziet er gezond uit. Moet hij naar de dierenarts?

Binnen 48 uur na aankoop moet uw leguaan onderzocht worden door een dierenarts die bekend is met reptielen. Het lichamelijk onderzoek omvat het meten van het gewicht van het dier, evenals het controleren op eventuele afwijkingen.

Het dier wordt onderzocht op tekenen van uitdroging en ondervoeding. Een ontlastingstest wordt gedaan om te controleren op inwendige parasieten. Veel dierenartsen gaan ervan uit dat alle leguanen (zelfs die in gevangenschap zijn gefokt) pinwormen hebben, dus uw leguaan kan routinematig worden ontwormd voor deze parasieten (deze soorten pinwormen zijn niet overdraagbaar op mensen). De mondholte wordt onderzocht op tekenen van infectieuze stomatitis (mondrot). Vaccins zijn niet nodig voor leguanen. Uw arts kan bloedonderzoek, bacteriële culturen of röntgenfoto’s (röntgenfoto’s) aanbevelen om te controleren op andere ziekten. Zoals alle huisdieren, moeten leguanen jaarlijks worden onderzocht en hun uitwerpselen worden getest op parasieten.