Jaar en carrièreEdit

Luckett is geboren op 11 maart 1981 in Houston, Texas. Ze is de oudste van twee kinderen. Ze groeide op met zingen in haar lokale Brentwood Baptist Church. Ze nam ook zanglessen om operazangeres te worden. Haar vader, die ook zanger was, was erg trots op de vocale talenten van zijn dochter en probeerde haar in de muziekbusiness te krijgen. Luckett kreeg de kans om haar eerste solo te zingen toen ze vijf jaar oud was. “De dame gaf me op een zondag gewoon de microfoon en ik zong,” herinnerde ze zich. Kort daarna werd ze lid van het kinderkoor en begon ze op te treden in toneelstukken op haar lagere school. Op een dag liep ze naar haar bureau in de klas en zag daar een meisje zitten. Luckett vroeg haar leraar om het meisje, Beyoncé Knowles, van de haar toegewezen plaats te halen. Ze werden later vriendinnen en Luckett werd uitgenodigd om zich bij Beyoncé’s zanggroep Girls Tyme aan te sluiten, die later Destiny’s Child werd.

1993-2000: Destiny’s Child en vertrekEdit

In 1993 sloot Luckett zich aan bij Beyoncé Knowles, LaTavia Roberson, en Kelly Rowland om de in Houston gevestigde R&B groep, Destiny’s Child, te completeren. De rollen van de groep bestonden uit Knowles als lead zangeres, Rowland als second-lead zangeres naast Roberson en Luckett als achtergrond zangeressen met Roberson als alt (en woordvoerder) die de lage noten toevoegde en Luckett als de sopraan die de hoge noten toevoegde aan de harmonie van de groep, met af en toe ook leads. Na te zijn gecontracteerd en later gedropt door Elektra Records in 1995, begon de groep te werken met D’wayne Wiggins en tekende uiteindelijk bij Columbia Records in 1997, maar niet voordat ze tekenden met groepsmanager Mathew Knowles, Beyoncé’s vader. Volgens de E! Televisie Special, Boulevard of Broken Dreams, dwong Mathew de meisjes om management overeenkomsten met hem te tekenen voordat ze konden tekenen bij het label. Luckett’s moeder verzocht om de contracten te laten beoordelen door een advocaat, maar Mathew wees dit verzoek af. Luckett tekende uiteindelijk toch bij hem en werd lid van de groep. Na te zijn afgestudeerd van de Houston clubscene, opende de groep voor gevestigde acts als Dru Hill, SWV, en Immature, werd opgenomen in de Men in Black film soundtrack, en bracht in 1998 hun titelloze debuutalbum Destiny’s Child uit. Het album leverde twee singles op: het platina “No, No, No Part II” (met Wyclef Jean) en “With Me”. Vervolgens kwam de groep op het soundtrack album van het romantische drama Why Do Fools Fall in Love met het nummer “Get on the Bus” (featuring Timbaland), en toerde later als openingsact op TLC’s “Fanmail Tour”.

In 1999 bracht de groep hun tweede album uit, The Writing’s on the Wall. Het album werd een van de best verkopende albums uitgebracht door een vrouwelijke groep, en werd acht keer platina gecertificeerd in de VS. In tegenstelling tot het eerste album had Luckett op het tweede album meer inbreng in de vorm van co-writing. Het album bracht vier hitsingles voort: “Bills, Bills, Bills”, “Bug a Boo”, “Say My Name”, en “Jumpin’ Jumpin'”. De twee singles “Bills, Bills, Bills” en “Say My Name” werden ook genomineerd voor Grammy Awards, die “Say My Name” won in twee verschillende categorieën. Het album was ook uitgebracht in een “Houston Special Edition” die een bonustrack bevatte, waar Luckett samen met de andere leden lead zong, getiteld “Can’t Help Myself”.

In het najaar van 1999, in het midden van het succes en de opkomst van de groep, beweerden Luckett en Roberson dat ze hun eigen manager wilden vanwege het toenemende gebrek aan communicatie met manager Mathew Knowles. Het tweetal zei dat ze Knowles nooit wilden ontslaan, maar dat ze zich wilden verzekeren van extern management om hen te vertegenwoordigen. Kort daarna werden Luckett en Roberson verstoten door de Knowles familie en het management van de groep. Toen de videoclip van “Say My Name” in februari 2000 uitkwam, werden zij vervangen door twee nieuwe leden, Michelle Williams en Farrah Franklin. Luckett en Roberson spanden een rechtszaak aan tegen Mathew, Beyoncé en Kelly, beschuldigden hen van schending van partnerschap en fiduciaire verplichtingen, en eisten een niet nader gespecificeerde schadevergoeding. Luckett en Roberson trokken de zaak tegen Beyoncé en Kelly in, maar bleven Mathew aanklagen. De zaak werd uiteindelijk geschikt, waarbij Luckett en Roberson royalty’s ontvingen voor hun bijdragen als oprichters van de groep. Kort na de release van Destiny’s Child’s Survivor, spanden Luckett en Roberson in maart 2002 nog een rechtszaak aan tegen de groep. Zij beweerden dat de lead single van het album, “Survivor”, vanwege de songtekst in strijd was met hun eerdere schikking. De zaak werd opnieuw geschikt buiten de rechtbank om.

2001-2008: Solo debuut, LeToyaEdit

Na enkele maanden van speculatie in de media, werd via de MTV News website aangekondigd dat Luckett en Roberson een nieuwe groep hadden opgericht genaamd Anjel. Na verschillende audities werden Naty Quinones en Tiffany Beaudoin geselecteerd als leden. De groep nam een demo van 22 nummers op in Atlanta, Georgia, met de hulp van de R&B groep Jagged Edge. De groep verscheen ook in Jagged Edge’s video voor “Where the Party At (Remix)”. Het productiebedrijf (581 Entertainment) dat de groep onder zijn hoede had stortte echter in en alle leden van Anjel gingen verder met soloprojecten. De opgenomen tracks werden later gelekt op het Internet.

Nadat het Anjel project in duigen viel, sloot Luckett zich aan bij Noontime, een in Atlanta gevestigd management/productie bedrijf. Met Noontime nam ze een demo van vijf nummers op en uiteindelijk tekende ze bij Capitol Records in 2003. Kort daarna begon ze te werken aan haar debuut solo album. Het eerste promotie nummer, “You Got What I Need”, werd uitgebracht in 2004, het volgende jaar gevolgd door “All Eyes on Me”. Ze was te horen op “My Promise” met haar labelgenoot Houston op zijn debuutalbum It’s Already Written, “What Love Can Do” op de Coach Carter soundtrack, en op “This Is My Life” met ex-vriendje en rapper Slim Thug op zijn album Already Platinum. LeToya’s titelloze debuutalbum werd uitgebracht in juli 2006 en debuteerde op nummer één in de U.S. Billboard 200 en Top R&B/Hip-Hop Albums charts. LeToya werd na een maand goud gecertificeerd en in december 2006 was het album platina gecertificeerd. Luckett en Beyoncé Knowles zijn de enige leden van Destiny’s Child waarvan een album debuteerde op nummer één in de Billboard 200 en de platina status bereikte in de V.S.

Het album is een op hip-hop geïnspireerde R&B productie. Producers waren Jermaine Dupri, Scott Storch, Teddy Bishop, B. Cox, en muzikale gasten Slim Thug, Mike Jones, Paul Wall, en Bun B. “All Eyes on Me” was oorspronkelijk gekozen als Luckett’s debuutsingle, maar “Torn” werd uiteindelijk in plaats daarvan gekozen. De ballad (geproduceerd door Teddy Bishop) werd uitgebracht in maart 2006 en werd een R&B hit. Het nummer bereikte de Billboard charts, met een piek op nummer twee in de Hot R&B/Hip-Hop Songs.

Problemen met het afspelen van dit bestand? Raadpleeg de mediahulp.

Hoewel Torn nog steeds airplay kreeg, werd haar tweede single, “She Don’t”, in juli 2006 op de radio uitgebracht en ging de video, met Slim Thug, in première op BET’s Access Granted. De single kreeg matig succes en bereikte nummer 17 in de Hot R&B/Hip-Hop chart. In november 2006 werd “Obvious” geselecteerd als de derde single. Volgens Billboard had het nummer 94% kans om een hit te worden, maar door de fusie van Capitol Records en Virgin Records werd al het promotionele geld bevroren, daarom werd de single nooit officieel uitgebracht. Luckett werd ook uitgeroepen tot “Een van de Beste Nieuwe Artiesten van 2006” door AOL Music, nummer twee op Rap-Up magazines “Top 5 Doorbraak Artiesten van 2006,” en ontving meerdere nominaties van de NAACP, de Soul Train Music Awards, en de Teen Choice Awards. BET promootte Luckett op 106 & Park, The Center, The Black Carpet, en met een driedelige realityserie special genaamd The H-Town Chick die van mei tot juli 2006 werd uitgezonden. De serie chroniqueerde Luckett’s ervaringen tijdens haar zomer promotie tour en inzicht over haar leven sinds Destiny’s Child. BET organiseerde ook een wedstrijd die fans de kans gaf om het uiteindelijke resultaat van de “Torn” video te bepalen. Cingular organiseerde een lip-synchronisatie wedstrijd die de beste vertolking van “Torn” in een online ingezonden video beloonde. Naast een landelijke radio tour, club optredens, een korte Europese en Aziatische optredens, Luckett nam deel aan de 2006 “Pantene Total You” Tour, de “Cingular Live in Concert” serie, en werd uitgenodigd door Mary J. Blige om deel te nemen aan haar zomertour, The Breakthrough Experience Tour, als haar openingsact.

In juli 2006, tijdens de opening voor een Mary J. Blige concert, kondigde Luckett aan dat haar komende album Lady Love zou gaan heten, ze introduceerde en bracht toen twee nieuwe nummers “Lady Love” en “Don’t Let Me Get Away”. Op 10 december 2007 lekte een buzz track, Swagger, met rappers als Slim Thug, Killa Kyleon en Bun B uit op het internet. In 2008 was Luckett te horen op Webbie’s single “I Miss You”, die een matig succes was.

2009-2013: Lady LoveEdit

Lucketts tweede soloalbum kwam uit op 25 augustus 2009 De productie voor Lady Love begon oorspronkelijk in 2007, met een release die meerdere keren gepland stond in 2008. Dit werd echter uitgesteld als gevolg van een gebrek aan financiering in verband met de fusie tussen Capitol Records en Virgin Records, die eerder de release van haar derde single “Obvious” had beïnvloed. Begin 2009 werd de releasedatum van Lady Love aangekondigd op 19 mei 2009, vervolgens verschoven naar 16 juni, en uiteindelijk vastgesteld op 25 augustus 2009. In afwachting van de album release, bracht Luckett een vijf tracks tellende sampler uit op 19 mei 2009. De sampler bevat de eerste single “Not Anymore” en 1 minuut 30 seconden fragmenten van “Regret”, “She Ain’t Got…”, “Lady Love” en “Matter”. Het album werd uitgebracht op cd en muziekdownload op 25 augustus 2009, in de VS en wereldwijd een dag eerder. Een expliciete versie van het album (voorzien van een Parental Advisory label) werd ook beschikbaar gesteld. Om de release van het album te vieren, organiseerde LeToya een album-release party in Cain in New York City op 27 augustus 2009. “Not Anymore”, de leadsingle, werd geproduceerd door Bei Maejor en mede geproduceerd en geschreven door Ne-Yo. Het werd uitgebracht in februari 2009 en werd het meest toegevoegde nummer op de urban radio. Het debuteerde op nummer 98 in de US Billboard Hot R&B/Hip-Hop Songs chart, bereikte een hoogtepunt op nummer 18 en miste net de US Billboard Hot 100 singles chart, met een hoogtepunt op nummer 107. Een videoclip voor de single werd opgenomen op 13 februari 2009. De videoclip, geregisseerd door Bryan Barber, speelt zich af in de jaren zestig en is opgedeeld in drie delen/tijdvakken – 1961, 1964 en 1968. De sets, kostuums en rekwisieten veranderen dienovereenkomstig in elke sectie om de trends, mode en stijlen van die bepaalde jaren te laten zien.

De video werd uitgebracht op 10 maart 2009, en bereikte de derde plaats op de 106 & Park video countdown. “She Ain’t Got…” de tweede single van het album, werd geproduceerd door Cory Bold en geschreven door LeToya, Andre Merritt, Chris Brown en Bold. Gekozen door fans, werd het de eerste LeToya single die een Parental Advisory label droeg, hoewel er ook een “schone” versie werd uitgebracht. Het werd het meest toegevoegde nummer op de ritmische radio, met een piek op nummer negenendertig in de Billboard Rhythmic Top 40 chart, terwijl het een piek bereikte op nummer vijfenzeventig in de Billboard Pop 100 Airplay chart en nummer twintig in de Billboard Hot Dance Club Play. De single was echter het meest succesvol in Japan, waar hij een piek bereikte op nummer negenenveertig in de Japan Hot 100. Een videoclip, geregisseerd door Bryan Barber werd opgenomen op 3 juni 2009 en ging in première op Yahoo Music op 30 juni 2009, met in de hoofdrollen Major League Baseball-spelers Orlando Hudson en Matt Kemp van de Los Angeles Dodgers en Baseball Hall of Fame-lid Dave Winfield. “Regret”, met rapper Ludacris, werd geproduceerd door Tank en Jerry “Texx” Franklin en geschreven door Tank, LeToya, Franklin, K. Stephens, J. Valentine, R. Newt en C. Bridges. Uitgebracht als de derde single – alleen gebaseerd op downloads en airplay – “Regret” piekte op nummer acht in de US Billboard Hot R&B/Hip-Hop Songs chart en debuteerde op nummer honderd in de Billboard Hot 100, waardoor het LeToya’s eerste single was sinds haar debuut; “Torn”, die de US Hot 100 binnenkwam, met een piek op nummer achtenzeventig. Het bereikte ook een hoogtepunt op nummer tweeënveertig in de Billboard Radio Songs chart en stond op nummer zes in AOL Music’s “Top R&B Songs of 2009” lijst. De videoclip voor “Regret” ging in première op BET’s 106 & Park op 11 november 2009 en stond daarna op nummer drieëntwintig op BET: Notarized: Top 100 Videos of 2009 countdown. “Good To Me”, geproduceerd door Tank en Jerry “Texx” Franklin en geschreven door Tank, Franklin, K. Stephens, R. Newt en J. Valentine, werd uitgebracht als de vierde en laatste single van het album. Hoewel het nummer niet in de hitlijsten kwam, werd een videoclip geregisseerd door make-up artiest AJ Crimson en met model-acteur Keston Karter, uitgebracht op 11 februari 2010.

2014-heden: Back 2 Life en aankomend vierde studioalbumEdit

In januari 2014, Luckett kondigde de titel van haar derde studioalbum Until Then op The Wendy Williams Show, met een geplande 2016 release.

Op 11 februari 2014, Luckett bracht de eerste promo single Don’t Make Me Waitfrom “Until Then”. Een remix featuring rapper T.I. werd uitgebracht op 10 maart 2015. Op 5 januari 2015 bracht Luckett een track “I’m Ready” uit op haar YouTube kanaal. Op 16 januari 2015 bracht Luckett “Together” uit, geïnspireerd om illegaal wapengeweld in Amerika te beëindigen in recente samenwerking met de Caliber Foundation.

Op 7 december 2016 bracht ze de single Back 2 Life uit, met een bijbehorende muziekvideo die op 10 januari 2017 werd uitgebracht.

Op 10 april 2017, Luckett postte op haar Twitter-pagina dat haar derde studioalbum zou worden uitgebracht op 12 mei 2017, met de albumtitel veranderd van “Until Then” naar “Back 2 Life”.Op 17 april 2017, een tweede single van het album genaamd Used To, werd uitgebracht.