In de oude Romeinse religie en mythe belichaamde Maia het concept van groei, aangezien haar naam verwant zou zijn aan het vergelijkende bijvoeglijk naamwoord maius, maior “groter, grootser”. Oorspronkelijk was zij wellicht een homoniem dat los stond van de Griekse Maia, waarvan zij de mythen overnam door de hellenisering van de Latijnse literatuur en cultuur.

In een archaïsch Romeins gebed komt Maia voor als een attribuut van Vulcanus, in een invocatielijst van mannelijke godheden gekoppeld aan vrouwelijke abstracties die een aspect van hun functionaliteit vertegenwoordigen. Zij werd in tenminste één traditie expliciet vereenzelvigd met de Aarde (Terra, de Romeinse tegenhanger van Gaia) en de Goede Godin (Bona Dea). Haar identiteit raakte theologisch ook verweven met de godinnen Fauna, Ops, Juno, Carna, en de Magna Mater (“Grote Godin”, verwijzend naar de Romeinse vorm van Cybele maar ook een cultus titel voor Maia), zoals uitvoerig besproken door de late antiquarische schrijver Macrobius. Deze behandeling werd waarschijnlijk beïnvloed door de geleerde Varro uit de 1e eeuw v.C., die de neiging had een groot aantal godinnen op te lossen in één oorspronkelijke “Terra”. De associatie met Juno, wier Etruskische tegenhanger Uni was, wordt opnieuw gesuggereerd door de inscriptie Uni Mae op de lever van Piacenza.

De maand mei (Latijn Maius) zou zijn genoemd naar Maia, hoewel etymologen uit de oudheid haar ook in verband brachten met de maiores “voorouders”, weer van het bijvoeglijk naamwoord maius, maior, dat degenen betekent die “groter” zijn in termen van voorrang in de generatie. Op de eerste dag van mei werden de Praestites van Lares geëerd als beschermers van de stad, en de flamen van Vulcanus offerden een zwangere zeug aan Maia, een gebruikelijk offer aan een aardgodin dat de band tussen Vulcanus en Maia in de archaïsche gebedsformule nog eens bevestigt. In de Romeinse mythe was Mercurius (Hermes), de zoon van Maia, de vader van de tweeling Lares, een genealogie die licht werpt op de samenloop van ceremonies op de Kalends van mei. Op 15 mei, de Ides, werd Mercurius vereerd als beschermheer van de kooplieden en winstmaker (door een etymologisch verband met merx, merces, “goederen, koopwaar”), een ander mogelijk verband met Maia zijn moeder als een godin die de groei bevorderde.