Narcolepsie is een soort neurologische slaapstoornis waarbij de hersenen niet in staat zijn om de slaap-waak cycli te reguleren. Mensen die aan narcolepsie lijden, vallen op ongeschikte momenten in slaap, bijvoorbeeld tijdens een gesprek, tijdens het autorijden of tijdens het nuttigen van een maaltijd. Recente klinische en epidemiologische studies geven een beter inzicht in narcolepsie met de meest recente feiten en statistieken over narcolepsie.

Hoe vaak komt narcolepsie voor?

De prevalentie van een ziekte is een maat voor hoe vaak die ziekte voorkomt in een bepaalde populatie. Narcolepsie treft 1 op de 2.000 Amerikanen en 3 miljoen mensen wereldwijd. Interessant is dat deze aandoening meer voorkomt in Japan, waar ruwweg 1 op de 600 mensen aan narcolepsie lijdt.

Het begin van narcolepsie treedt meestal op tussen de leeftijd van 10-30 jaar en treft mannen en vrouwen in gelijke mate.

Narcolepsie wordt verondersteld te worden veroorzaakt door zowel genetische als omgevingsfactoren die verband houden met het immuunsysteem, hoewel de specifieke oorzaak onbekend is. Sommige van deze factoren verschillen op basis van het type narcolepsie.

Soorten narcolepsie

Huidig zijn er drie verschillende soorten narcolepsie. De twee meest voorkomende vormen van de aandoening verschillen op basis van een aandoening die bekend staat als cataplexie. Een derde type, bekend als secundaire narcolepsie, kan ontstaan na een hersenletsel.

• Type 1: Type 1 narcolepsie is vroeger bekend als narcolepsie met kataplexie. Cataplexie wordt gedefinieerd als een plotselinge oncontroleerbare verlamming van de spieren van het gezicht, de armen, de benen of de kern. Het wordt meestal veroorzaakt door een verandering in de emotionele toestand, zoals lachen. Cataplexie wordt toegeschreven aan lage niveaus van een hersenhormoon dat bekend staat als hypocretine. De belangrijkste rol van hypocretine is het reguleren van rapid eye movement (REM) slaap, wat een cruciaal onderdeel is van een gezonde slaap.
• Type 2: Type 2 narcolepsie is vergelijkbaar met type 1, behalve dat er geen kataplexie optreedt en de hypocretinespiegels normaal zijn. Symptomen zoals overmatige vermoeidheid, hallucinaties bij het in slaap vallen of wakker worden, slaapverlamming en levendige dromen komen zowel bij type 1 als type 2 narcolepsie voor.
• Secundaire narcolepsie: Secundaire narcolepsie kan ontstaan na een verwonding van de hypothalamus, een gebied in de hersenen dat verantwoordelijk is voor de slaapregulatie.

Narcolepsie Misdiagnose

Uit een studie uit 2016 bleek dat van de patiënten met een bevestigde narcolepsie-diagnose, bijna 50% een verkeerde diagnose had. Deze studie toont aan dat er een wanhopige behoefte is om de diagnostische criteria voor de stoornis te verbeteren. Een verkeerde diagnose van narcolepsie heeft gevolgen op de lange termijn, zoals beperkte arbeidsmogelijkheden, onnodig gebruik van recepten, verzekeringsgerelateerde problemen en de onmogelijkheid om te rijden. Om narcolepsie nauwkeurig te diagnosticeren, moeten medische professionals een gedetailleerde medische geschiedenis afnemen, een lichamelijk onderzoek uitvoeren en een slaapstudie aanbevelen.

Verschillende slaaponderzoeken worden gebruikt bij de diagnose van narcolepsie. De meest voorkomende tests zijn:

• Polysomnogram: Een polysomnogram wordt ’s nachts uitgevoerd in een slaapcentrum. Deze test controleert de hersenactiviteit om te bepalen hoe snel patiënten in slaap vallen of in de REM-slaap komen.
• Meervoudige slaaplatentietest: Deze test vindt overdag plaats na een volledige nachtrust en wordt gebruikt om te bepalen hoe snel een patiënt in slaap valt, zelfs na voldoende rust.
• Ruggenmergpunctie: Een ruggenmergpunctie kan worden uitgevoerd om het hypocretineniveau in het ruggenmergvocht te bepalen.

Narcolepsie en verwante aandoeningen

Narcolepsie heeft een specifieke set van tekenen en symptomen, oorzaken, diagnose en behandeling, waarvan sommige overlappen met verwante aandoeningen. Enkele van deze verwante aandoeningen zijn:

• Depressie: Sinds de jaren 1970 is het bekend dat narcolepsie geassocieerd is met een verhoogd risico op depressie, mogelijk via een mechanisme waarbij hypocretine betrokken is.
• Angst: Uit een studie gepubliceerd in 2010 bleek dat 35% van de narcoleptici voldeed aan diagnostische criteria voor een angststoornis, ongeacht leeftijd of geslacht.
• Slaapverlamming: Slaapverlamming is vaak een symptoom van narcolepsie. Narcoleptici kunnen slaapverlamming en hallucinaties ervaren bij het in slaap vallen of bij het wakker worden.
• Post-Traumatische Stress Stoornis (PTSS): Ook bekend als PTSS, zijn er mogelijke verbanden met betrekking tot REM-slaapcycli tussen deze stoornis en narcolepsie
• Substantie- en alcoholgebruik: Er is ten minste één casestudy geweest waarbij zwaar alcoholgebruik werd verondersteld de ontwikkeling van narcolepsie te veroorzaken; er zijn momenteel echter niet genoeg studies beschikbaar om oorzakelijke verbanden tussen middelengebruik en narcolepsie vast te stellen.

Narcolepsie en autorijden

Rijden met narcolepsie kan een ernstig veiligheidsrisico vormen voor zichzelf en anderen als de stoornis niet goed wordt beheerd. Het Nexus Narcolepsie Register stelde vast dat terwijl 94% van de narcolepsiepatiënten hun voorgeschreven narcolepsiemedicatie gebruikten, bijna 35% betrokken was bij minstens één motorvoertuigongeval. In de Verenigde Staten hebben verschillende staten verschillende regels over het rijden met narcolepsie.

Narcolepsie Onderzoek en Prognose

Er is op dit moment geen genezing voor narcolepsie, noch verdwijnen de symptomen van de aandoening na verloop van tijd. Wetenschappers en medici zijn echter actief bezig met onderzoek en slaapstudies om deze aandoening beter te begrijpen.

In een recente studie werd het bloed van narcoleptische patiënten geprofileerd en werd een verhoogde immuunrespons bij deze mensen gevonden. Een andere studie met knaagdieren suggereerde dat bepaalde componenten van het immuunsysteem eiwitten aanvielen die nodig zijn voor de hypocretinereactie, wat leidde tot narcoleptische symptomen bij deze muizen. Deze gegevens ondersteunen verder de cruciale rol van het immuunsysteem in narcolepsie.

Volgens Harvard Health is de prognose voor narcolepsie somber als de ziekte niet correct wordt beheerd, namelijk omdat narcoleptici een veel hoger risico lopen op werkgerelateerde verwondingen of auto-ongelukken dan leden van de algemene bevolking.

Statistieken over de behandeling van narcolepsie

Geschat wordt dat de narcolepsie waarschijnlijk ondergediagnosticeerd is, met slechts 25% van de mensen die momenteel behandeling zoeken. Deze kloof in behandeling kan worden toegeschreven aan mensen die milde narcolepsie symptomen ervaren en geen medische zorg zoeken. Niettemin zijn er tal van behandelingen voor narcolepsie, afhankelijk van de symptomen en het type van narcolepsie.

Medische professionals gebruiken de huidige standaard van zorg als richtlijn voor de behandeling van alle patiënten die gediagnosticeerd zijn met narcolepsie:

• Zowel type 1 als type 2 narcolepsie kan worden behandeld met stimulerende middelen en geplande dutjes om slaperigheid overdag te voorkomen. Stimulerende middelen zoals amfetaminezouten zijn het meest effectief bij doses tussen 5-60 milligram.
• Type 1 narcolepsie of slaapverlamming kan effectief worden behandeld met antidepressiva in variërende doses.
• Symptomen van type 1 narcolepsie kunnen worden aangepakt met een neurotransmitter genaamd gammahydroxybutyraat, die het meest effectief is bij gesplitste doses (een dag- en een nachtdosis) tussen 4,5-9 gram.

Het is waarschijnlijk dat, in de nabije toekomst, behandelingen voor narcolepsie zich zullen richten op specifieke componenten van het immuunsysteem. Tot die tijd zijn de beste behandelingen voor narcolepsie de huidige normen van zorg gericht op het verminderen van de symptomen en het verbeteren van de veiligheid van het individu.

Als u of een geliefde worstelt met co-occurring verslaving en narcolepsie, kan The Recovery Village helpen. U kunt een uitgebreide behandeling krijgen voor deze samen voorkomende stoornissen in een van de faciliteiten in het hele land. Bel The Recovery Village voor meer informatie over behandelingsprogramma’s en spreek vandaag nog met een vertegenwoordiger.