Als je kind niet slaagt voor de universiteit, kan dat een van de meest verwarrende en verwoestende ervaringen zijn voor hem of haar en voor jou. Er is een groot verlies van vertrouwen op vele niveaus. Uw tiener vraagt zich af of hij het wel redt als student. U vraagt zich hetzelfde af.

U vraagt zich misschien af of u als ouder iets verkeerd hebt gedaan. Uw kind heeft het gevoel dat hij u heeft teleurgesteld. Ieders gevoel van eigenwaarde en zelfrespect worden gepureerd in een emotionele blender. Ongeacht waar jij en je kind in de toekomst terechtkomen, de logistieke en emotionele kwestie van hun terugkeer naar huis is verwarrend en beladen.

Wat te doen als je tiener niet slaagt op de universiteit

1. De terugkeer van het kind is niet het falen van de ouder
Geen enkele ouder wil dat zijn kind zijn hele leven lang kind blijft. Ook al missen we ze als ze weg zijn, en maken we ons zorgen over ze als we niet alles kunnen weten wat ze doen, toch wil elke ouder dat hun tiener opgroeit en een eigen persoon wordt. Maar wat betekent dat, “hun eigen persoon zijn?” Het betekent dat ze hun leven in eigen handen nemen, hun eigen beslissingen nemen en hun eigen weg vinden. En terwijl onze kinderen de overgang maken naar onafhankelijkheid, moeten ouders onthouden: wees ook je eigen persoon.

2. Je hebt keuzes
Als je het gevoel hebt dat hun verhuizing terug naar huis is wat JIJ als ouder wilt doen, ga er dan voor. Maar als je het gevoel hebt dat je niets te bieden hebt, of dat je leven uit de rails zal lopen, zoek dan een familielid dat hen tijdelijk kan huisvesten, zeg dat ze bij vrienden kunnen couchsurfen, of als je het financieel aankunt, betaal dan voor een gedeelde kamergenootsituatie totdat er een plan kan worden geformuleerd.

3. Je kunt grenzen stellen
Als je je thuiswonende volwassen kind wilt opvoeden, kun je hen huur in rekening brengen (misschien niet de volledige marktwaarde) of een bijdrage vragen in de huishoudelijke uitgaven. U kunt vragen dat zij de huisregels respecteren die u wilt naleven. U kunt ook voorwaarden stellen, zoals dat ze een baan moeten vinden, of dat ze gericht moeten uitzoeken waarom ze gefaald hebben en welke veranderingen ze moeten doorvoeren om te slagen.

4. U mag de aard van de overeenkomst bepalen
Het is een thuis voor hen en voor u, en dat is een prachtig iets. Maar het is in de eerste plaats uw huis, en u (zowel als de persoon die de leiding heeft over het huis en als de persoon die de leiding heeft over uw eigen leven) krijgt om wat u nodig heeft voorrang te geven op wat zij willen.

5. Je kunt van gedachten veranderen
Je kunt je kind weer thuis laten wonen en kijken hoe het gaat, en dan kun je het “opzeggen” en zeggen dat ze een maand of twee de tijd hebben om een andere plek te vinden.

6. Hun terugkeer kan een vitale stap zijn in je ouderschapstocht
We zijn inderdaad ouders voor het leven. De baan verandert, maar hij blijft van ons. We denken graag dat goede ouders onbaatzuchtig zijn betekent. Natuurlijk mag je die boterham hebben die ik net voor mezelf heb gemaakt. Tuurlijk, ik zal opstaan bij het krieken van de dag om je naar je voetbaltraining te brengen. Maar de goede gevoelens die komen met het houden van onze kinderen? De voldoening om iemands ouder te zijn? Dat is voor ons. Dus geef jezelf toestemming om je beslissing om je kind mee naar huis te nemen te zien als iets wat je, in ieder geval voor een deel, voor jezelf doet.

Er zijn misschien lessen die je ze niet hebt kunnen leren toen ze jonger waren, waarvan je nog steeds vindt dat ze die moeten leren. Er kunnen ervaringen zijn die u wilt delen, of manieren van zijn die u wilt communiceren, die het best worden aangeboden met hen die thuis wonen. Wat de redenen ook zijn, het is belangrijk te weten dat het jouw redenen zijn en dat ze jou dienen. Zonder een echt gevoel van doel, zul je hun aanwezigheid kwalijk nemen en dingen worden rommelig vanaf daar.

7. Hun terugkeer naar huis kan een vitale stap zijn in hun volwassenwordingstocht
Falen op school is een van de grote dingen die kinderen doen twijfelen aan zichzelf en of ze erbij horen. We bouwen succes op de universiteit op als een aankomst op de drempel van onafhankelijkheid en volwassenheid, dus wanneer studenten niet slagen vragen ze zich af of ze gewoon niet goed genoeg zijn.

Ondanks de Amerikaanse nadruk op individualiteit zijn we een samenleving van “in-groups” en “out-groups” en ieder van ons wil ergens deel van uitmaken en het gevoel hebben dat we bij ten minste één groep horen. Succesvol zijn op academisch gebied geeft studenten hun ticket om deel uit te maken van de in-group van universiteitsstudenten. Uitvallen en naar huis terugkeren is dus een tijd waarin je je niet op gelijke voet met je medestudenten voelt staan en er ook niet echt bij hoort als het kind dat je was. Het is een uitgelezen kans om de waarden en het gevoel van eigenwaarde opnieuw te bepalen en te onderzoeken, waardoor ze sterke en zelfverzekerde volwassenen worden.

8. De tiener die wegging, is niet de jongvolwassene die terugkeert
Hoe verleidelijk het voor uw kind ook is om zijn rol als afhankelijke tiener weer op te pakken, ontmoedig hem dat. Misschien willen ze terugkeren naar een nachtelijk patroon van de hele dag slapen en de hele nacht opblijven. Het kan wrijving veroorzaken, maar je kunt verwachtingen stellen. En hoewel het verleidelijk kan zijn om je rol van altijd aanwezige, de was doende, maaltijd klaarmakende, al hun pijn verzachtende ouder weer op te nemen, weersta dat. Terugkeer naar huis is geen gelegenheid om terug te keren naar de kindertijd.

Lief ze lief, steun ze, help af en toe, maar laat het oplossen van de problemen voor hen op de achtergrond. Zelfs de universiteitsstudent die de zomer thuis is, moet zijn opgaande lijn naar volwassenheid vasthouden. Het kan ongemakkelijk aanvoelen, en hoewel ons instinct meestal is om dingen die ongemakkelijk zijn minder ongemakkelijk te laten aanvoelen, verzet je daartegen. Je jongvolwassene die thuis woont, moet niet het gevoel hebben dat hij of zij gemakkelijk in een versleten schoen past. Verwacht dat het voelt alsof de schoen niet helemaal past, want ook al is hun tijd op de universiteit onderbroken, het is in feite begonnen, en het proces van zelfstandig worden heeft wortel geschoten.

Misschien is de grootste taak voor de student die is teruggekeerd naar huis dat ze een eerlijke blik werpen op hoe ze daar zijn gekomen. Als ze bereid zijn je deel te laten uitmaken van dat gesprek, sta dan open en luister. Als u niet de juiste persoon voor hen bent om mee te praten, zoek dan een coach of een counselor die hen zal helpen een grondige evaluatie te maken van hun motivatie, vaardigheden en academische keuzes.

9. Scholen zijn niet altijd gebouwd om studenten te helpen slagen
Scholen, zelfs de grote, zijn niet perfect. En hoewel we denken dat studenten worden beschouwd als de hoogste prioriteit voor de hogescholen waar ze zo hard voor hebben gewerkt om binnen te komen, jongleren scholen eigenlijk met een heleboel verschillende prioriteiten. Scholen moeten een heleboel mensen tevreden houden, zoals de faculteit, de donateurs, de raad van bestuur, enzovoort. Helaas zijn de complexe behoeften van leerlingen waaraan zij proberen te voldoen – intellectueel, emotioneel, voedingskundig, sociaal, ontwikkelingsgericht – niet altijd bevorderlijk voor het succes van de leerlingen. Studentensucces, en falen, is altijd een gedeelde verantwoordelijkheid van de student en de school.

Dus als uw kind op weg naar huis is na een somber semester, weet dan dat er veel goeds kan volgen. Met het juiste perspectief, kan het een groot moment voor groei zijn. Voor u en voor hen.

Andere berichten die u misschien graag leest:

5 dingen om te weten voordat uw student thuiskomt voor de feestdagen