CORVALLIS, Ore. – Een nieuw onderzoek suggereert dat overmatige inname van omega-3 vetzuren in bepaalde situaties onbedoelde gevolgen voor de gezondheid kan hebben, en dat voedingsnormen moeten worden vastgesteld op basis van het beste beschikbare bewijs.

“Wat een paar jaar geleden een slam dunk leek, is misschien niet zo duidelijk als we dachten,” zei Norman Hord, universitair hoofddocent in OSU’s College of Public Health and Human Sciences en een coauteur van de paper.

“We zien het potentieel voor negatieve effecten bij echt hoge niveaus van omega-3 vetzuurconsumptie. Omdat we geen geldige biomarkers voor blootstelling hebben en geen kennis van wie risico loopt bij het consumeren van buitensporige hoeveelheden, is het niet mogelijk om op dit moment een bovengrens te bepalen.”

Vorig onderzoek onder leiding van Jenifer Fenton van de Michigan State University en haar medewerkers toonde aan dat het voeden van muizen met grote hoeveelheden omega-3 vetzuren leidde tot een verhoogd risico op colitis en immuunveranderingen. Die resultaten werden gepubliceerd in Cancer Research in 2010.

Als follow-up, in het huidige nummer van het tijdschrift Prostaglandins, Leukotrienes & Essential Fatty Acids, hebben Fenton en haar co-auteurs, waaronder Hord, de literatuur herzien en de potentiële nadelige gezondheidsresultaten besproken die het gevolg kunnen zijn van overmatige consumptie van omega-3 vetzuren.

Studies hebben aangetoond dat omega-3’s, ook bekend als lange keten meervoudig onverzadigde vetzuren (LCPUFA’s), geassocieerd zijn met een lager risico op plotselinge hartdood en andere cardiovasculaire ziekte-uitkomsten.

“We werden geïnspireerd om de literatuur te herzien op basis van onze bevindingen nadat recente publicaties een verhoogd risico op gevorderde prostaatkanker en atriale fibrillatie aantoonden bij degenen met hoge bloedspiegels van LCPUFA’s,” zei Fenton.

Omega-3 vetzuren hebben ontstekingsremmende eigenschappen, wat een van de redenen is waarom ze gunstig kunnen zijn voor de gezondheid van het hart en ontstekingskwesties. De onderzoekers zeiden echter dat overmatige hoeveelheden omega-3 vetzuren de immuunfunctie soms kunnen veranderen op manieren die kunnen leiden tot een disfunctionele immuunrespons op een virale of bacteriële infectie.

“De disfunctionele immuunrespons op overmatige consumptie van omega-3 vetzuren kan het vermogen van het lichaam aantasten om microbiële ziekteverwekkers, zoals bacteriën, te bestrijden,” zei Hord.

In het algemeen wijzen de onderzoekers erop dat de hoeveelheden visolie die in de meeste studies worden gebruikt, typisch hoger zijn dan wat men zou kunnen consumeren uit voedingsmiddelen of de gebruikelijke dosering van een voedingssupplement. Echter, een toenemend aantal producten, zoals eieren, brood, boters, oliën en sinaasappelsap, worden “verrijkt” met omega-3s. Hord zei dat dit verrijkt voedsel, gekoppeld aan het gebruik van visoliesupplementen, het potentieel voor het consumeren van deze hoge niveaus verhoogt.

“In het algemeen ondersteunen we de voedingsaanbevelingen van de American Heart Association om vis te eten, vooral vette vis zoals zalm, makreel, meerforel of sardines, ten minste twee keer per week, en voor diegenen die risico lopen op coronaire hartziekte om met hun arts te praten over supplementen,” zei hij.

“Onze grootste zorg hier is het hyper-supplementerende individu, die misschien hoge doses omega-3 supplementen neemt en vier tot vijf omega-3-verrijkte voedingsmiddelen per dag eet,” voegde Hord eraan toe. “Dit zou iemand tot een buitensporige hoeveelheid kunnen brengen. Zoals ons artikel aangeeft, kunnen er subgroepen zijn van mensen die risico lopen door het consumeren van te grote hoeveelheden van deze vetzuren.”

Hord zei dat er geen evidence-based normen zijn voor omega-3 inname en geen manier om te vertellen wie gezondheidsrisico loopt als ze een te hoog niveau van deze vetzuren consumeren.

“We zijn niet tegen het gebruik van visoliesupplementen op de juiste manier, maar er is een potentieel risico,” zei Hord. “Zoals met elke voedingsstof het geval is, kan te veel innemen negatieve effecten hebben. We moeten duidelijke biomarkers vaststellen door middel van klinische studies. Dit is nodig om ons te laten weten wie voldoende hoeveelheden van deze voedingsstoffen eet en wie een tekort heeft of te veel eet.

“Totdat we geldige biomarkers van omega-3 blootstelling vaststellen, zal het maken van goede evidence-based voedingsaanbevelingen over potentiële voedingsblootstellingsbereiken niet mogelijk zijn.”

Sanjoy Ghosh van de Universiteit van BC-Okanagan, Canada en Eric Gurzell van de Michigan State University hebben ook bijgedragen aan deze studie, die werd ondersteund door subsidies van de National Institutes of Health en de Canadian Diabetes Association.