Nick Cannon over Lupus, leren en leven in de schijnwerpers

Nick Cannon belt nadat hij klaar is met zijn lessen voor de dag, en perst er een interview tussen terwijl hij op weg is naar het vliegveld en zijn volgende afspraak. Cannon is in vele entertainmentkringen bekend als muzikant, komiek, televisie- en radiopersoonlijkheid, acteur, scenarioschrijver en platenproducer. Onlangs begon hij aan een nieuwe rol als student aan de Howard University in Washington DC, een onderneming die volgens hem de laatste fase is van een natuurlijk evoluerende reis.

“Ik heb het altijd leuk gevonden om voor mensen te staan en de menigte te entertainen,” zegt Cannon. “Ik ben opgegroeid in een kerkelijke omgeving en heb van dichtbij meegemaakt hoe mensen in mijn familie – dominees en sprekers – de aandacht trokken. Het is iets dat aangeboren in me zit, waarschijnlijk al sinds ik een jaar of vier oud was.”

In zijn nieuwe YouTube-serie, Cannon’s Class, trapte de 38-jarige entertainmentondernemer zijn nieuwste project af met een informele discussie tussen hemzelf en Dr. Gregory Carr, een professor aan Howard. Een groot deel van het gesprek benadrukte het belang van onderwijs en historisch zwarte hogescholen en universiteiten, een onderwerp dat Cannon na aan het hart ligt.

“Onderwijs is echte rijkdom,” zegt Cannon. “Als mensen me vragen naar keerpunten in mijn leven en carrière, zeg ik altijd dat mijn volgende moment mijn keerpunt is. Het gaat allemaal om groei en blijven leren en uitbreiden. Ik heb het gevoel dat mijn carrière heel geleidelijk en consistent is gegroeid, net zoals iemand die een carrière begint en dan hard werkt om CEO te worden. Het is geweldig geweest en nu geniet ik echt van de wereld van de academische wereld.”

Onderwijs en gezondheid

Hoewel Cannon momenteel een junior is en van plan is zijn opleiding voort te zetten om een mastergraad en misschien een doctoraat te behalen, wijst hij erop dat onderwijs ook een sleutelfactor was in de manier waarop hij de diagnose en het daaropvolgende behandelingsplan voor lupus, een systemische auto-immuunziekte die ervoor zorgt dat het immuunsysteem van een individu zijn eigen weefsels en organen aanvalt, wist te vinden. De door lupus veroorzaakte ontsteking kan veel verschillende lichaamssystemen aantasten, waaronder gewrichten, huid, bloedcellen, de hersenen, het hart, de longen en, zoals in het geval van Cannon, de nieren.

“De diagnose lupus in 2012 was een hele ervaring,” herinnert hij zich. “Het voelde alsof het uit het niets kwam.”

Cannon zat midden in een training toen hij een pijn voelde die hij aanvankelijk toeschreef aan spiervermoeidheid. Cannon, een fervent sportschoolbezoeker en fitnessfanaat, zegt dat hij probeerde “door de pijn heen te werken”, maar het mocht niet baten.

“Ik was tijdens de vakantie naar Aspen geweest en ik had pijn in mijn nieren, samen met kortademigheid, maar ik dacht dat het iets als hoogteziekte was,” zegt hij. “Mijn familie zei dat ik naar de dokter moest gaan, maar ik ging gewoon door, tot ik op een dag bewusteloos raakte aan het voeteneind van mijn bed. Eerst dachten de dokters aan hoogteziekte of uitdroging, daarna aan een niersteen of nierontsteking. Na een nierbiopsie stelden ze vast dat ik lupus had en dat mijn immuunsysteem mijn nieren aanviel. Ik wist niet wat lupus was en ik wist niet of ik de rest van mijn leven aan de dialyse zou moeten en hoe ernstig de complicaties waren, dus het was een behoorlijk enge diagnose.”

GERELATEERD: Leven met lupus

Zoals hij later aan de Howard University zou doen, ging Cannon op zoek naar antwoorden in het onderwijs. Tijdens de eerste fasen van de behandeling leerde hij meer over het “nierdieet” dat zijn nieren zou helpen weer volledig te functioneren, en hij begon meditatie en yoga te beoefenen in een poging om zijn “innerlijke kracht” op te bouwen. Volgens Cannon bepalen die vroege leerervaringen nog steeds zijn dagelijkse routine.

“Als ik ernstige flare-ups heb, kan het 45 minuten duren om op te staan en aan de slag te gaan,” zegt hij. “En ik ben een zeer actieve man, altijd al geweest. Ik ga gemiddeld vijf keer per week naar de sportschool, en ik doe aan vechtsporten, boksen en core training. Ik ben altijd in de weer, en dus moest ik leren om dingen in te bouwen die mijn geestelijke zelf sterker maken. De geest is veel krachtiger dan het lichaam, dus zorg ik ook voor dat deel van mezelf.

Het leven na de diagnose

Op zijn rustigste dagen heeft Cannon een schema dat de meeste mensen afmattend zouden vinden. Of hij nu aan een project werkt of tijd met zijn drie kinderen doorbrengt, hij houdt zich aan een aantal beproefde richtlijnen die hem helpen zijn gezondheid op peil te houden.

“Toen ik voor het eerst werd gediagnosticeerd, mocht ik geen natrium of iets anders bewerkt hebben en ik herinner me dat ik dacht: ‘Wat valt er te eten?'” zegt Cannon lachend. “Toen ik beter werd, kon ik eindelijk weer een hamburger eten, en nu, terwijl ik vrij goed eet, als ik iets wil, heb ik het. Ik geniet nog steeds van mezelf; ik bedoel we hebben maar één leven te leven, toch?”

Een ander dagelijks item op Cannon’s to-do lijst is gehydrateerd blijven. In feite verwijst hij naar water als zijn “geheime medicijn,” toe te voegen dat hij probeert ervoor te zorgen dat hij de juiste niveaus van alkaline circuleert door zijn lichaam.

“Ik gemiddeld drinken van een gallon water elke dag,” legt hij uit. “Sommige dagen, zal ik twee drinken. Water is een geheim wapen als het gaat om gezondheid, en ik zorg ervoor dat ik elke dag veel drink.”

Op een enigszins typische dag begint Cannon zijn ochtend om 5 uur in de sportschool, waar hij een paar uur traint voordat hij mediteert en vervolgens tijd doorbrengt met zijn drie kinderen – een tweeling van 7 jaar en een peuter van 20 maanden oud. Daarna gaat hij naar zijn kantoor, de studio of een set, waar hij tot vroeg in de avond doorwerkt. Aan het eind van de dag kan Cannon zich ontspannen met schrijven en werken in zijn studio, waarbij hij elke activiteit afwisselt met de eisen van het college-leven. “Ik heb een dubbele major in criminologie en de administratie van justitie, samen met strategisch en juridisch management,” zegt Cannon. “Dit veld van de academische wereld is erg intrigerend voor me.”

Als hem wordt gevraagd naar advies dat hij anderen zou kunnen geven die met medische en/of pijnproblemen worden geconfronteerd, richt Cannon zich weer tot onderwijs.

“Ik zou zeggen: begin met meer te weten te komen over je aandoening – voor mij waren dat sites zoals de Lupus Foundation of America,” zegt hij. “Lees dan persoonlijke getuigenissen en hoe andere mensen zich er doorheen geslagen hebben. Zoek alles wat je kunt gebruiken om je krachtiger te voelen. Innerlijke kracht helpt je een heel eind op weg naar genezing.”