1993-1998: Harbinger and This FireEdit

Cole kreeg haar eerste grote professionele doorbraak toen ze werd uitgenodigd om op te treden tijdens Peter Gabriel’s Secret World Live tour in 1993-94. Kort daarna kreeg ze een contract bij haar eerste platenmaatschappij Imago Records. Via deze platenmaatschappij bracht ze haar eerste album Harbinger uit in 1994. Ze verscheen met Melissa Etheridge om een duet te zingen op VH1, hoewel ze toen nog niet zo bekend was.

In dat jaar na de release van Harbinger, ging Imago Records failliet. In 1995 tekende ze bij Warner Bros. Records. De platenmaatschappij bracht Harbinger opnieuw uit in de herfst van 1995.

Om Sinead O’Connor te vervangen die de tour verliet, sloot Cole zich aan bij de twee laatste etappes van Peter Gabriel’s 1993-94 Secret World tour. Een video van de tournee werd uitgebracht als Secret World Live, met Cole die alle primaire vrouwelijke vocalen voor haar rekening nam en te zien was in duetten met Gabriel, met name het nummer “Don’t Give Up” waarop ze de partij zong die Kate Bush in 1986 met Gabriel opnam. De film kreeg in 1996 de Grammy Award voor Best Long Form Music Video. Cole was ook de vrouwelijke hoofdzangeres op Secret World Live, het audio-album dat de tournee documenteerde. De tournee gaf Cole internationale bekendheid en ervaring met optreden op een groot podium.

Harbinger bevatte liedjes die ingingen op Cole’s persoonlijke gedachten over discriminatie en ongelukkigheid. De songs waren muzikaal weelderig maar gedreven en somber. Het begeleidende artwork toonde foto’s van Cole met een jongensachtig kort kapsel, in loszittende zwarte joggingkleren, gevechtslaarzen en een neusring. Het Imago label ging failliet en de promotie van Harbinger was beperkt, wat de verkoop ervan beïnvloedde. Een single, “I Am So Ordinary”, werd uitgebracht met een zwart-wit video die het artwork van het album weerspiegelde.

In het najaar van 1996, bracht Cole haar tweede album uit op Warner Bros. Records, This Fire, dat volledig door haarzelf werd geproduceerd. De debuutsingle van het album, “Where Have All the Cowboys Gone?”, werd nummer 8 in de popcharts van het tijdschrift Billboard. De vervolgsingle “I Don’t Want to Wait” bereikte nr. 11, zijn populariteit versterkt door het gebruik als het themalied voor de tiener dramaserie Dawson’s Creek, die een jaar na het album debuteerde. De single “Me” (No. 35 Airplay chart) werd ook uitgebracht als een radio-only single. De titel “Hush, Hush, Hush”, een duet met Peter Gabriel, gaat over AIDS en over een jonge man die sterft in de troostende armen van zijn vader. “Feelin’ Love” was een single die werd opgenomen op de soundtrack van City of Angels.

Cole toerde met Sarah McLachlan’s Lilith Fair. Cole werd genomineerd voor verschillende Grammy Awards in 1997. Onder hen was “Producer van het Jaar” (Cole was de derde vrouw die ooit werd genomineerd in deze categorie na Janet Jackson in 1990 en Mariah Carey in 1992); ze won niet, maar ze won wel “Beste Nieuwe Artiest” datzelfde jaar.

1999-2006: Amen, hiatus, en moederschapEdit

Cole nam een hiatus om haar dochter, Sky, op te voeden. In 1999 bracht Cole Amen uit met de nieuw gevormde “Paula Cole Band”. De debuutsingle van het album “I Believe In Love” was aanvankelijk geen succes maar werd door producer Jonathan Peters geremixt tot een succesvol dansnummer. Het nummer “Amen” werd door Paula en de band op P3 vertolkt in de hit TV show Charmed in 2000. Het album dat gastoptredens had van DJ Premier en lange tijd Cole fan Tionne Watkins bevatte een aantal R&B en hip-hop invloeden maar slaagde er niet in om het succes van This Fire te evenaren. Een vierde album werd opgenomen met Hugh Padgham maar het label weigerde het uit te brengen; in 2005 uploadde Cole een van de nummers, “Singing Out My Life”, naar haar eigen website om haar geluid daar bekend te maken. Tijdens deze sessies nam ze ook een liedje op genaamd “It’s My Life”, dat te horen is in Mercury autoreclames. Cole maakte ook een thuisopname van een lied dat protesteerde tegen president Bush en de oorlog in Irak, getiteld “My Hero, Mr. President!”, dat ze publiekelijk op haar website plaatste.

2007-2013: Courage, Ithaca, en RavenEdit

Cole keerde in juni 2007 terug met haar vierde studioalbum Courage, dat werd uitgebracht op Decca Records en geproduceerd door Bobby Colomby in de Capitol Studios in Hollywood.

Cole’s vijfde studioalbum, Ithaca, werd uitgebracht op 21 september 2010. Ze schreef en co-produceerde alle nummers op het album. Cole zegt dat het “vertegenwoordigt die innerlijke standvastigheid en de reis die ik ben geweest op.”

Raven is Cole’s zesde studioalbum. Het werd gefinancierd door een Kickstarter-campagne die liep van 22 september 2012 tot 29 oktober 2012 en bracht 75.258 dollar op. Het album werd uitgebracht op 23 april 2013 op haar 675 label. Cole schreef de 11 nummers op het album waaronder twee uit het begin van haar carrière, “Imaginary Man” en “Manitoba”. Haar moeder had deze nummers op cassettebandjes bewaard. Het grootste deel van het album werd in één week opgenomen in een schuur in Massachusetts. Tot de muzikanten behoorden co-producer/drummer Ben Wittman, gitarist Kevin Barry en bassist Tony Levin. Ze werkt al met Wittman en Barry sinds ze 19 was.

2014-2018: 7, This Bright Red Feeling, and BalladsEdit

7 is Cole’s zevende studioalbum dat op 23 maart 2015 werd uitgebracht via Cole’s officiële website/winkel en op 10 april 2015 bij andere digitale muziek verkooppunten. In Cole’s woorden is het

“een verzameling liedjes die plotseling en dringend kwamen. De liedjes eisten om geschreven en uitgebracht te worden, alsof mijn onderbewustzijn me de hand wilde reiken; om me te vertellen wat het dacht over alles wat ik doormaakte. Ik heb dit album live opgenomen, als een akoestisch kwartet. Het klinkt als een zacht, soulvol album uit de jaren zestig en de liedjes spreken voor zich.”

Cole kondigde aan dat ze haar nieuwe live-album This Bright Red Feeling exclusief op cd verkoopt tijdens liveshows en op haar website, met de intentie om het binnenkort ook digitaal te koop aan te bieden. Het album is een opname van haar live show in New York City op 1 mei 2016, maar bevat ook heropnames van twee van haar grootste commerciële hits. De titel van het album komt van een songtekst uit haar nummer Tiger.

Cole kondigde op 16 juni 2016 een nieuw Kickstarter-project aan voor een covers studioalbum, Ballads. Het bracht 76.899 dollar op. Het album werd uitgebracht op 11 augustus 2017. De eerste single, een cover van Billie Holiday’s “God Bless the Child”, werd uitgebracht op 1 juni.

2019: RevolutionEdit

Paula Cole bracht haar negende studioalbum, Revolution, uit op 13 september 2019 op 675 Records.

2021: American QuiltEdit

In een artikel van The Independent staat dat Paula in 2021 een nieuw studioalbum zal uitbrengen, getiteld ‘American Quilt’.In hetzelfde artikel wordt uitgebreid ingegaan op Streaming-perikelen met Dawson’s Creek, en het aanvankelijk weglaten van ‘I Don’t Want To Wait’ als het oorspronkelijke thema. Ogenschijnlijk komt de hele kwestie neer op geld, en pogingen tot kostenbesparing bij Warner Bros Television. Paula kondigde in januari 2021 aan dat er een ‘mondelinge overeenkomst’ was bereikt voor het gebruik van Coles’ heropgenomen versie van het thema, afkomstig uit ‘This Bright Red Feeling’. Een verdere aankondiging werd gedaan met betrekking tot een verandering van de albumhoes voor ‘Ballads’, uitgebracht in 2017. Er is geen informatie voor de verandering van album art, maar de nieuwe versie is exclusief voor het Digitale album. Cole heeft verklaard dat ze van plan is om af te zien van het fysieke cd-formaat voor toekomstige releases.