“Herinner je je de dag nog dat ik je je naam gaf?”

“Natuurlijk weet ik dat nog! Ik weet zelfs nog hoeveel wolken er die dag waren!”

*

Het pittige en lieve (en liefhebster van snoep) meisje dat de muze was van Kenpachi Zaraki. Altijd aan zijn zijde of op zijn rug, keek ze aandachtig toe wanneer hij vocht, en ze was de beste vriendin en supporter die iemand ooit zou kunnen hebben.

Zij wist dat, wat er ook gebeurde, haar Ken-chan altijd de sterkste zou zijn. Ze is zijn hype-girl sinds die ene speciale dag.

Zelfs de donkere en broedende, bloeddorstige Kenpachi van Zaraki was getroffen door welwillendheid over dit kleine meisje. Zij is de enige persoon die ooit medeleven en bezorgdheid in hem heeft gewekt. Terwijl alle anderen hem zien als een demon en monster, ontvangt zij van hem de zachtmoedige aard van de menselijke kenmerken van zijn ziel.

Hun relatie wordt vaak beschreven als “vader en dochter”, maar persoonlijk heb ik het altijd meer gezien als een “grote broer en kleine zus” vibe. Geen van beide beschrijft hun nabijheid perfect, niettemin. Er was zelfs een vleugje van een veel diepere nabijheid tussen hen, gedurende de hele tijd van de serie. Absoluut niet van romantiek, natuurlijk, maar iets onbeschrijflijks. Bijna alsof… ze een deel van hem was.

*

Even schattig in persoonlijkheid en uiterlijk, met roze haar en roze wangen en een roze aura, is ze een top mededinger voor de “beste loli” award.

Ze heeft de liefste en meest hartverwarmende glimlach, en de meest onschuldige en pure inborst. Ze roept vaak “Joepie!” en houdt vol dat ze enthousiast en opgewonden is. Haar kinderlijke maniertjes zijn schattig en ze heeft de neiging haar kameraden net zo op te jutten als bang te maken.

Letterlijk maar half zo groot als hij en een zesde van zijn gewicht, is ze toch in staat hem net zo gemakkelijk te dragen als hij haar vaak draagt. Ze dragen elkaar in lichaam en, nog belangrijker, in geest.

*

Net als haar kleine gestalte gepaard gaande met een humoristische hoeveelheid kracht, is haar verrukkelijke persoonlijkheid soms net zo bedrieglijk als het op serieus worden aankomt. Als je ziet hoe ze haar Reiatsu ontketent als ze wordt onderbroken bij het kijken naar het gevecht tussen Ichigo en Kenpachi, is het geen wonder dat andere officieren een gezonde angst voor haar koesteren.

Bijv. het humoristische feit dat Rangiku Ikkaku ervan weerhield Keigo lastig te vallen door te dreigen Yachiru over hem te vertellen.

En het is niet dat anderen bang zijn dat ze Kenpachi rapporteert; ze vrezen haar bijna net zo erg als hem. Gelukkig is ze bijna altijd van nature vrolijk en niet vijandig.

*

Haar krachten van Zanpakuto waren echt cool, en ook heel uniek, zoals Isane opmerkte. Ze heeft geen loslaatbevel nodig, en de vaardigheid zelf is nogal intrigerend.

Sanpo Kenju heeft het basisidee van het uitdelen van drie kansen van een enkele slag. Zoals het idee bij Kenny is dat hij altijd alles kan snijden, geldt hetzelfde voor Yachiru, want haar ability zorgt ervoor dat ze effectief altijd contact zal maken; hij snijdt altijd, zij mist nooit. Een fascinerende overeenkomst.

Moko Moko en Hone Hone zijn als een duo dat gemaakt is voor een kindertelevisieshow (duidelijk op maat gemaakt voor haar); vooral zo te zien in de sketch aan het eind van Hoofdstuk 571. En de manier waarop ze met hen omgaat is al even charmant.

Het feit dat ze alle drie samenwerken als de “Three-Step Sword Beasts” impliceert een band die nog nauwer is dan de band van de synergie tussen Shinigami ziel en Zanpakuto geest.

*

Er is nog steeds mysterie achter het bestaan en de werking van haar karakter. Een vage onthulling liet ons (samen met Kenny) weten dat zij op de een of andere manier verbonden is met zijn kracht.

“Als je me gewoon goed zou gebruiken, zou er niemand zijn die je niet zou kunnen neerhalen.”

Door hem aan te raken, activeerde ze zijn Bankai. Zelfs met dit veelzeggende moment is het – op dit moment – nog steeds speculeren over het precieze mechanisme waarmee ze werkelijk werkt in overeenstemming met zijn eigen kracht.

Isane was de laatste persoon die bij Yachiru is geweest, en in de roman “We Do Knot Always Love You” herinnert ze zich het laatste moment dat ze haar zag.

“Ik moet gaan!” riep ze opgewonden tegen Isane terwijl ze wegliep, en mompelde toen zwakjes: “Eindelijk… eindelijk kan Ken-chan me roepen.”

Op dit apocriefe detail na, hebben we nog steeds geen feitelijke bevestiging gelezen.

*

Yachiru is de andere helft van Kenny. Hoe je het ook bekijkt – of het nu de theorie is dat zij de veruiterlijking is van zijn eigen kracht, of het feit dat ze altijd onafscheidelijk zijn geweest – ze zijn inderdaad het meest verbonden paar.

De lucht van complexiteit die met hen is toegevoegd, gaf een onderwerp met diepgang dat niet zomaar zwart-wit is, maar hun karakterisering past bij een yin-yang esthetiek bestaande uit een grote, gemene, enge bruut en een klein, vriendelijk, blij meisje. Een dreigende leeuw en een kawaii poesje.

Ik denk dat het een geweldige en opbeurende juxtapositie is. En ik denk dat Yachiru een fantastische aanvulling is op de harde sfeer van de Gotei 13 die Kenny enigszins kan vertegenwoordigen.

Yachiru is het vleugje schattigheid voor de Gotei 13 dat ze niet verdienden, maar toch nodig hadden. Zij is het vleugje oprechtheid dat de Kenpachi van Zaraki niet verdiende, maar absoluut nodig had.

*

“Waar kom je vandaan, jongen?”

“Het is een zwaard. Ben je er niet bang voor? “Kind… wat is je naam?” “Heb je er geen? Ik ook niet.

‘Yachiru’ is de naam van de enige persoon die ik ooit bewonderde. Het is nu jouw naam.”

*

Yachiru heeft “raar gekleurd haar voor een klein meisje” en haar gezicht heeft “een bergaapachtige wildheid” – bedoeld als een belediging, deze dingen zijn alleen waar als kenmerken van schattigheid.

Het is haar overkomen dat haar botten in koekjes veranderden – verrassend genoeg kwam dat niet door het eten van een overmatige hoeveelheid snoep.

Ze heeft een voorliefde voor het toekennen van bijnamen, een eigenschap die waarschijnlijk voortkomt uit het feit dat ze zelf een naam kreeg toen ze er nog geen had. Een naam die al zoveel betekende, kreeg door haar een eigen en even waardevolle nieuwe betekenis.

Ze is er nu niet meer, hoewel ze nooit is gestorven; het slechte richtingsgevoel dat ze hem heeft bijgebracht blijft alleen in hem hangen, en ik zie dit als een knipoog naar het idee dat ze nog steeds in hem voortleeft, in de geest.

*

Voormalig Vice-Kapitein van de 11e Divisie, en voor altijd de trouwe en liefhebbende sidekick van Kenpachi Zaraki.

Ze dacht dat ze hem kwijt was toen hij bewusteloos raakte van zijn verwondingen, en nadat hij voor de eerste keer met zijn mes probeerde te spreken. Het maakte haar bang, en ze riep zijn naam. Een lange tijd later, dacht hij dat hij haar kwijt was. het maakte hem bang, en hij wist niet eens dat het allemaal was omdat hij eindelijk de naam van zijn Zanpakuto had aangeroepen.

*

“je kunt het, Kenny. laten we samen sterker worden! want ik weet dat jij de sterkste van allemaal bent. Dus laten we samen sterker en sterker worden.

“Wat er ook gebeurt, Yachiru is altijd Kenpachi’s supporter.” ~ Tite Kubo

“Dat klopt, sinds die dag… ben jij mijn… alles.”

Yachiru Kusajishi.

*

Ik hou van haar. En jij?