Acute cholangitis is een infectie van de gal en de galwegen die in de meeste gevallen het gevolg is van een obstructie van de galwegen. De twee belangrijkste oorzaken zijn choledocholithiasis en neoplasie. De klinische diagnose berust op de triade van Charcot (pijn, koorts, geelzucht), maar de ontoereikende gevoeligheid van deze laatste heeft in 2007 geleid tot de invoering van een nieuwe score, gevalideerd door de richtsnoeren van Tokio, die biologische en radiologische gegevens omvat. Bij klinische verdenking kan met abdominale echografie snel de galwegen worden onderzocht, maar de diagnostische capaciteiten zijn gering, vooral in geval van niet-galsteenobstructie, in tegenstelling tot magnetische resonantiecholangiopancreatografie en endoscopische echografie, waarvan de diagnostische capaciteiten uitstekend zijn. CT-scan is algemener beschikbaar, met middelmatige diagnostische capaciteiten. Bacteriologische bemonstering door middel van bloedkweken (positief in 40% van de gevallen) en galkweken is essentieel. Het gaat om een grote verscheidenheid van bacteriën, maar de belangrijkste ziekteverwekkers zijn Escherichia coli en Klebsiella spp., die een eerstelijns antimicrobiële behandeling met een cefalosporine van de derde generatie rechtvaardigen. Systematische behandeling van Enterococcus spp. en anaërobe infecties blijft ter discussie staan, en wordt gewoonlijk aanbevolen in geval van ernstcriteria voor Enterococcus, of anaërobe bilio-digestieve anastomose voor anaëroben. Aanwezigheid van een biliaire stent is de enige geïdentificeerde risicofactor die geassocieerd is met infecties door multidrug-resistente pathogenen. Naast antimicrobiële therapie is endoscopische of radiologische biliaire drainage een cruciale beheerscomponent. Ondanks verbeterde behandeling blijft de mortaliteit in gevallen van acute cholangitis ongeveer 5%.