De essentiële eisen voor enzyme-assays worden beschreven en veel voorkomende fouten en valkuilen, alsmede de vermijding daarvan, worden besproken. De belangrijkste factoren die bij de bepaling van enzymen in aanmerking moeten worden genomen, zijn temperatuur, pH, ionensterkte en de juiste concentraties van de essentiële componenten zoals substraten en enzymen. Standaardisatie van deze parameters zou wenselijk zijn, maar de diversiteit van de kenmerken van verschillende enzymen verhindert de unificatie van de testomstandigheden. Niettemin hebben veel enzymen, vooral die van zoogdieren, een pH-optimum in de buurt van de fysiologische pH van 7,5, en kan de lichaamstemperatuur van ongeveer 37 °C als testtemperatuur dienen, hoewel om experimentele redenen vaak de voorkeur wordt gegeven aan 25 °C. Maar in veel gevallen dicteren de bijzondere eigenschappen van het individuele enzym speciale assay-omstandigheden, die aanzienlijk kunnen afwijken van de aanbevolen omstandigheden.

Bovendien kunnen exacte waarden voor de concentraties van assay-componenten zoals substraten en enzymen niet worden gegeven, tenzij algemene regels afhankelijk van de relatieve verzadigingsgraad kunnen worden vermeld. De regels voor de uitvoering van de enzymtest, de juiste hantering, methodische aspecten, de bereiding van testmengsels en blanco’s, de keuze van de testduur worden besproken en er worden suggesties gedaan om veel voorkomende en triviale fouten te vermijden. Bijzonderheden van meer complexe enzymtests, met inbegrip van omkeerbare reacties en gekoppelde tests, komen aan de orde.

Ten slotte wordt de behandeling van experimentele gegevens voor de schatting van de enzymactiviteit beschreven. De procedure voor de bepaling van de initiële enzymsnelheid en de omzetting daarvan in gedefinieerde enzyme-eenheden, alsmede suggesties voor de documentatie van de resultaten worden gepresenteerd.