De geschiedenis van het bedrijf begint met SABRE (Semi-automated Business Research Environment), een computerreserveringssysteem dat werd ontwikkeld om de manier waarop American Airlines reserveringen boekte te automatiseren.
In de jaren vijftig werd American Airlines geconfronteerd met een serieuze uitdaging in haar vermogen om reserveringen van luchtvaartmaatschappijen snel af te handelen in een tijdperk dat werd gekenmerkt door een sterke groei van het aantal passagiers in de luchtvaartindustrie. Vóór de introductie van SABRE, het systeem van de luchtvaartmaatschappij voor het boeken van vluchten was volledig handmatig, die zich had ontwikkeld uit de technieken oorspronkelijk ontwikkeld in haar Little Rock, Arkansas, reserveringscentrum in de jaren 1920. In dit handmatige systeem sorteerde een team van acht operators door een roterend bestand met kaarten voor elke vlucht. Wanneer een stoel was geboekt, plaatsten de operators een markering op de zijkant van de kaart, en wisten zo visueel of deze vol was. Dit deel van het proces was niet zo traag, tenminste wanneer er niet zo veel vliegtuigen waren, maar de volledige taak van het zoeken van een vlucht, het reserveren van een stoel en het uitschrijven van het ticket kon in sommige gevallen tot drie uur duren, en gemiddeld 90 minuten. Het systeem had ook weinig ruimte om op te schalen. Het was beperkt tot ongeveer acht operators omdat dat het maximum was dat rond het bestand kon passen, dus om meer aanvragen te verwerken was de enige oplossing om meer lagen van hiërarchie toe te voegen om aanvragen in batches te filteren.
American Airlines had het probleem al tot op zekere hoogte aangepakt, en was bezig met de invoering van hun nieuwe Magnetronic Reservisor, een elektromechanische computer, in 1952 om de kaartbestanden te vervangen. Deze computer bestond uit één magnetische drum, waarbij elke geheugenplaats het aantal resterende plaatsen op een bepaalde vlucht bevatte. Met dit systeem kon een groot aantal operators tegelijkertijd informatie opzoeken, zodat de ticketagenten via de telefoon te horen kregen of er een zitplaats beschikbaar was. Daar stond tegenover dat er nog steeds een personeelslid aan elke kant van de telefoonlijn nodig was, en dat de feitelijke afhandeling van het ticket nog steeds veel moeite en archiefwerk vergde. Er was iets veel meer geautomatiseerds nodig als American Airlines het jet-tijdperk wilde binnengaan, waarbij vele malen meer stoelen werden geboekt.:p.100
Tijdens de testfase van de Reservisor vloog een hooggeplaatste IBM-verkoper, Blair Smith, in 1953 met een American Airlines-vlucht van Los Angeles terug naar IBM in New York City. Hij kwam naast de president van American Airlines, C.R. Smith, te zitten. Toen ze merkten dat ze een achternaam deelden, raakten ze aan de praat.
Nadat deze toevallige ontmoeting plaatsvond, had IBM samengewerkt met de Amerikaanse luchtmacht aan hun Semi Automatic Ground Environment (SAGE) project. SAGE gebruikte een serie grote computers om de berichtenstroom van radarlocaties naar onderscheppingsvliegtuigen te coördineren, waardoor de tijd die nodig was om een aanval op een inkomende bommenwerper te leiden, drastisch werd verkort. Het systeem maakte gebruik van teleprinters over de hele wereld om informatie in het systeem in te voeren, dat vervolgens orders terugstuurde naar teleprinters op de jachtbases. Het was een van de eerste online systemen.
Het was geen van beide mannen ontgaan dat het basisidee van het SAGE-systeem perfect geschikt was voor de boekingsbehoeften van American Airlines. Er zouden teleprinters worden geplaatst bij de ticketingkantoren van American Airlines om aanvragen in te sturen en direct antwoorden te ontvangen, zonder dat er iemand aan de andere kant van de telefoon nodig was. Het aantal beschikbare stoelen in het vliegtuig kon automatisch worden bijgehouden, en als er een stoel beschikbaar was, kon de ticketagent onmiddellijk op de hoogte worden gebracht. Boeken vergde nog slechts één commando, het bijwerken van de beschikbaarheid en kon, indien gewenst, gevolgd worden door het uitprinten van een ticket.
Nauwelijks 30 dagen later stuurde IBM een onderzoeksvoorstel naar American Airlines, met het voorstel de krachten te bundelen om het probleem te bestuderen. Er werd een team samengesteld bestaande uit IBM-ingenieurs onder leiding van John Siegfried en een groot aantal medewerkers van American Airlines onder leiding van Malcolm Perry, afkomstig van boekingen, reserveringen en ticketverkoop, die de inspanning de Semi-Automated Business Research Environment, of SABRE noemden.
Een formele ontwikkelingsovereenkomst werd getekend in 1957, en het eerste experimentele systeem ging online in 1960, gebaseerd op twee IBM 7090 mainframes in een nieuw datacentrum gevestigd in Briarcliff Manor, New York. Het systeem was een succes. Tot dan toe had het de verbazingwekkende som van 40 miljoen dollar gekost om te ontwikkelen en te installeren (ongeveer 350 miljoen dollar in 2000 dollar). Het SABRE-systeem van IBM in de jaren zestig werd gespecificeerd om een zeer groot aantal transacties te verwerken, zoals het afhandelen van 83.000 dagelijkse telefoongesprekken. Het systeem nam alle boekingsfuncties over in 1964, op dat moment was de naam veranderd in het meer bekende SABRE.
In 1972 werd SABRE gemigreerd naar IBM System/360 systemen in een nieuwe ondergrondse locatie in Tulsa, Oklahoma. Max Hopper kwam bij American Airlines in 1972 als directeur van SABRE, en pionierde in het gebruik ervan. Oorspronkelijk werd het systeem alleen gebruikt door American Airlines, maar in 1976 werd het uitgebreid naar reisagenten.
Met SABRE in de lucht bood IBM zijn expertise aan andere luchtvaartmaatschappijen aan, en al snel ontwikkelden ze Deltamatic voor Delta Air Lines op de IBM 7074, en PANAMAC voor Pan American World Airways met behulp van een IBM 7080. In 1968 veralgemeenden ze hun werk tot PARS (Programmed Airline Reservation System), dat draaide op elk lid van de IBM System/360-familie en dus luchtvaartmaatschappijen van elke grootte kon ondersteunen. De besturingssysteemcomponent van PARS ontwikkelde zich tot ACP (Airlines Control Program), en later tot TPF (Transaction Processing Facility). Applicatieprogramma’s werden oorspronkelijk geschreven in assembleertaal, later in SabreTalk, een eigen dialect van PL/I, en nu in C en C++.
In de jaren tachtig bood SABRE reserveringen voor luchtvaartmaatschappijen aan via de CompuServe Information Service, en de Prodigy Internet Service GEnie onder de merknaam Eaasy SABRE. Deze dienst werd uitgebreid tot America Online (AOL) in de jaren 1990.
American en Sabre gingen uit elkaar op 15 maart 2000. Sabre was een beursgenoteerde onderneming, Sabre Holdings, aandelensymbool TSG op de New York Stock Exchange, totdat het in maart 2007 privaat werd genomen. Het bedrijf introduceerde het nieuwe logo en veranderde van het acroniem “SABRE” met hoofdletters in “Sabre Holdings” met gemengde hoofdletters, toen het nieuwe bedrijf werd opgericht. De website Travelocity, die in 1996 werd geïntroduceerd, was eigendom van Sabre Holdings. Travelocity werd in januari 2015 overgenomen door Expedia. De drie resterende business units van Sabre Holdings, Sabre Travel Network, Sabre Airline Solutions en Sabre Hospitality, fungeert vandaag als een wereldwijd reistechnologiebedrijf.