Je hebt vast wel eens negatieve ionenarmbandjes gezien: kleurrijke lussen van silicium die de mogelijkheid promoten om je evenwicht te verbeteren, pijn te verminderen en je energie te herstellen. Ze beloven dat je sneller zult lopen en hoger zult springen. Golfers zijn er dol op. Je oom die een boot bezit heeft er waarschijnlijk een paar in de kleur marine.
Maar we hebben slecht nieuws: Mensen die negatieve-ion armbanden dragen, krijgen dagelijks drie keer zoveel straling binnen als de gemiddelde Amerikaan.
Wat zijn negatieve ionen? Negatieve ionen zijn atomen die meer elektronen dan protonen hebben. Ze zijn ook negatief geladen, dus als ze in de buurt zijn van andere negatief geladen dingen, trekken ze elkaar magnetisch aan. Wanneer er veel deeltjes in de lucht zijn, grijpen de negatieve ionen de allergenen (stof, pollen, enz.), waardoor de combinatie te zwaar wordt om in de lucht te blijven. Dat maakt negatieve ionen goed voor het reinigen van allergenen zoals stof uit de lucht, en het is de reden waarom ze worden gevonden in producten zoals luchtfilters en drogersheets.
Hoe de armbanden naar verluidt werken: In onze bloedbaan, negatieve ionen worden verondersteld om serotonine niveaus te stimuleren en je energie te stimuleren. Negatieve ionenarmbanden zouden die ionen gebruiken om “zich aan te passen aan de spierfunctie van het lichaam om een betere balans in het lichaam te creëren”, wat eerlijk gezegd helemaal niets betekent.
Een enge ontdekking: Amal Graafstra, oprichter van het biohacking toeleveringsbedrijf Dangerous Things, was net gaan samenwerken met een siliconen polsbandjesbedrijf dat geïnteresseerd was in het gebruik van zijn RFID-chips om een polsbandje te maken dat medische informatie voor patiënten zou kunnen bevatten. Hij had video’s gezien van mensen die negatieve ionenbandjes naast een negatieve ionen-luchttester legden om te zien of ze hun werk deden, en dus deed hij hetzelfde met een aantal bandjes van zijn leverancier.
Na wat testen ontdekte Graafstra dat de bandjes ioniserende straling produceerden, hetzelfde type straling dat aanwezig was na de ramp in Tsjernobyl. Zoals Graafstra het tegen Mic zei: “Dat is de slechte shit.”
Graafstra maakte een video waarop te zien was wat er gebeurde toen hij de polsbandjes tegen een geigerteller legde, het apparaat dat wordt gebruikt om ioniserende straling te meten. Hij ontdekte dat de polsbandjes meer dan 2 microsievert straling per uur afgaven. Er is een dosis straling van 1 microsievert nodig om onmiddellijk stralingsziekte te veroorzaken. Dus 2 µSv, of 0,000002 Sv, zal geen grote invloed hebben op het menselijk lichaam.
Graafstra vond lage stralingsniveaus in de ionische band die hij testte. Straling in lage doses is niet noodzakelijk een probleem – straling komt overal vandaan, ook van uw computer. Maar in hoge hoeveelheden verzwakt, breekt en doodt straling het DNA, waardoor het muteert op een manier die het risico op kanker dramatisch verhoogt.
Daarom is chemotherapie zo effectief en zo schadelijk voor je lichaam: Straling slaat elk organisch ding dat het aanraakt verrot. En het verklaart waarom, nadat de kernreactor van Tsjernobyl in 1986 explodeerde en de Sovjet-Unie in een microgolf veranderde, deskundigen ongeveer 40.000 sterfgevallen door kanker voorspelden als gevolg van de straling.
Maar we hebben het niet over een enkele stralingsdosis. Als je een van de geteste polsbandjes 24 uur lang draagt, is dat hetzelfde als vijf röntgenfoto’s krijgen op één dag. Als je het bandje elk uur van elke dag van het jaar zou dragen, is dat 21,9 millisievert – ruwweg de helft van de maximale jaarlijkse stralingsblootstelling die is toegestaan voor Amerikaanse stralingswerkers.
“Als iemand twee van deze draagt, krijgen ze het dubbele,” vertelde Graafstra aan Mic. En het probleem is, als iemand denkt dat ionische banden gezondheidsvoordelen hebben, zal hij ze de hele dag dragen, elke dag.
Straling is overal: Robert Emery, vice-president voor veiligheid, gezondheid, milieu & risicomanagement aan de University of Texas Health Science Center in Houston, vertelde Mic dat veel huishoudelijke artikelen – rookmelders, afritborden, wapenvizieren, sommige glow-in-the-dark-horloges – ook lage niveaus van straling bevatten. In feite wordt u elk jaar blootgesteld aan 6.200 microsievert, volgens Emery.
Emery vertelde Mic de blootstelling aan straling in de negatieve ionenbanden “is niet zo significant.” Maar “Ik denk dat de consument op zijn minst bewust moet zijn,” zei hij.
Hoewel de banden geen ronduit gevaarlijk stralingsniveau afgeven, moet iedereen die ze draagt weten dat ze je persoonlijke blootstelling aan radioactiviteit dramatisch verhogen – vooral als je er de hele tijd een draagt. “Als iemand die band 24 uur per dag, 365 dagen per jaar zou dragen, komt de geschatte dosis … overeen met ongeveer 3,5 keer de dosis die de gemiddelde Amerikaan ontvangt,” vertelde Emery aan Mic.
Wetenschappers worden zich bewust van de risico’s: In feite heeft Israël deze polsbandjes verboden omdat het bezorgd was over het bestralen van burgers. In november 2015 publiceerde een team van onderzoekers van het Nuclear Research Centre Negev in Israël een studie over rubberen “balansarmbanden” die een bron zijn van uranium en thorium, beide radioactieve isotopen.
Vince Holahan, een senior-level adviseur voor gezondheidswetenschappen bij de Nuclear Regulatory Commission van de Verenigde Staten, publiceerde een post over de gevaren van de kleurrijke siliconen polsbandjes die naar verluidt negatieve ionen kunnen afgeven.
“NRC-personeelsdeskundigen op het gebied van straling werkten samen met federale agentschappen en regelgevende instanties van staten om de meest geschikte weg voorwaarts te bepalen,” schreef Holahan in 2014. “Producten die negatieve ionentechnologie bevatten – dat wil zeggen die vergunbare hoeveelheden radioactief materiaal bevatten – mogen op dit moment niet worden verkocht omdat ze geen vergunning hebben gekregen, zoals vereist, door de NRC. … Als u ze heeft of iemand kent die ze heeft, is ons beste advies om ze weg te gooien.”
Anderhalf jaar later zijn de polsbandjes nog steeds op de markt. In China werd in de negatieve ion-polsbandjes een product gestopt dat op de markt werd gebracht als negatief ion-poeder, vertelde Graafstra aan Mic. “Het is in feite vermalen radioactief afval van zaken als mijnbouw. Het zit in dingen als airco-filters en wasbladen. Wat prima is, want als het niet op je huid zit, is het geen gevaar. Maar als het je raakt, is het behoorlijk intens.”
Het fenomeen waar hij het over heeft, heet hormese. Het is een toxicologie term die betekent, bij lage doses, iets is goed voor je, en bij hoge doses, het zal verpest je up.
Volgens Graafstra, zou de kleur van de band aan te geven hoeveel van de schaduwrijke materialen aanwezig zijn in deze polsbandjes, omdat de ion poeder zou verkleuren helderder silicium.
Ondanks het hectische geklik van de geigerteller bij blootstelling aan deze bandjes, en de alarmerende reactie die dat in je hoofd teweeg kan brengen, verander je niet in een mutant of krijg je stralingsvergiftiging door het dragen van een van deze ionische polsbandjes. Maar je zou je basislijn van dagelijkse straling veel hoger instellen dan de meeste mensen – en in de naam van therapeutische claims die op zijn best verdacht zijn.
Dus totdat er duidelijk bewijs komt om de medicinale claims van fabrikanten van ionische polsbandjes te ondersteunen, sla je misschien de kans over om je lichaam in een kernreactor te veranderen.