Songwriting-enquête

Wat is uw favoriete liedje? Leg uit waarom. Pat Wiggins
Een binnenkort popicoon uit PA, schrijft:
Mijn favoriete nummer is “Reflection” gezongen door Christina Aguilera. Het is zo’n betekenisvol lied. Het laat zien dat je niet je hele leven “iemand anders” hoeft te zijn en dat je jezelf moet zijn. Je moet jezelf respecteren en de dingen die je hebt bereikt. Het helpt ook dat Christina Aguilera het nummer zingt, want ze heeft een prachtige stem (en een geweldig lichaam)!!!
Rebecca Howell
Een gepubliceerde songwriter uit het zuiden, schrijft:
Een van mijn meest favoriete liedjes is “Go Rest High On That Mountain” vanwege de tekst. Dit lied werd geschreven over een echte persoon en dat is het enige waar mensen zich toe kunnen verhouden — REALITEIT! Chris Officer
Een aspirant-gitarist uit Schotland, schrijft:
Hmm, een moeilijke dit. Mijn favoriete nummer verandert afhankelijk van de stemming waar ik in ben. Als ik boos ben, dan is iets een beetje zwaarder, zoals Master Of Puppets van Metallica zou ideaal zijn. Als ik in een apathische stemming ben, misschien Street Spirit van Radiohead. Maar ik zou moeten zeggen dat mijn favoriete nummer aller tijden is… Cowboys From Hell van Pantera. Ik weet dat de meeste mensen het hier niet mee eens zullen zijn, maar alleen al de kracht van het nummer maakt het voor mij een klassieker, en het laat me nooit in de steek. Aaron Kueffler
Een songwriter uit Montana, schrijft:
Mijn favoriete nummer zou “Imagine” van John Lennon moeten zijn. Het was het lied waardoor ik liedjesschrijver wilde worden. Het zegt alles wat ik voel en geloof. Lindsay
Een zangeres/actrice in Phoenix, schrijft:
“Let it Be” van de Beatles. De teksten zijn prachtig. De titelzin is het beste advies dat je kunt krijgen. Zoe
Een rock ‘n’ roll sirene in spe…, schrijft:
Mijn favoriete liedje is alles en nog wat dat op dat moment uit mijn stereo pompt, maar qua songteksten -Common People van Pulp heeft een ongelooflijk gevoel voor de teksten, Jarvis Cocker heeft een stem om voor te sterven, en de woorden… nou… Ik ben sprakeloos. Earl F. Mellor
Een aspirant songwriter, schrijft:
In het folk genre, is het “In the Bleak Midwinter” (trad.) — zoals uitgevoerd door Pierce Pettis op Windham Hill: De woorden grijpen me echt van binnen. Het schetst een beeld van de winter met dezelfde intensiteit als de film Fargo (als je het geweld buiten beschouwing laat) dat doet van de winter. In het popgenre van de afgelopen 60+ jaar zou ik “September Song” kiezen — Het zegt zoveel over het leven in het algemeen, want je kunt de boodschap op zo ongeveer alles toepassen. In rock is het “You Can’t Always Get What You Want.” Shawna

Een meisje uit Ottawa dat van muziek houdt…, schrijft:
Vele liedjes ontroeren me op verschillende manieren. Mijn favoriete nummer is “Angel” van de singer/songwriter, godin van de muziek, Sarah McLachlan uit Vancouver. Het is een prachtige pianoballade met echt intense teksten. Het heeft een sentimentele betekenis voor me en maakt me elke keer aan het huilen als ik het hoor, maar het is ook heel troostend. Sarah’s stem maakt het natuurlijk helemaal af! Ik hou ook van “In The Wings” door Tara MacLean; ook een van Nettwerk’s artiesten. Het gebruikt beeldspraak en Tara’s zoete, rustgevende stem om een prachtig pakket te creëren. Ik heb onlangs Melanie Doane’s “Waiting For The Tide” ontdekt, dat gaat over jezelf overgeven aan een hogere macht – dat is het water – waar ik me erg mee verbonden voel. Ik voel me aangetrokken tot het water en dat lied spreekt zo’n simpele waarheid. En tenslotte, voor de lol, om te laten zien dat ik niet alleen van donkere, serieuze zangers houd, hou ik ook van “Go to the Moon” van Toronto’s grappige jongens Moxy Fruvous. 🙂 De harmonieën in dat nummer blazen je omver en alles van Moxy tovert altijd een glimlach op iemands gezicht. 🙂 Thomas
Een ne’er do well wannabe in Tucson, schrijft:
Normaal gesproken zou ik I Am The Walrus kiezen. Aangezien de Beatles echter al goed vertegenwoordigd zijn (Strawberry Fields, She Said, She Said), ga ik voor The Boxer. Simons akoestische gitaartracks zijn prachtig gedetailleerd, voortbordurend op de texturen die hij zo overtuigend wist te weven op Mrs. Robinson. Op de onverbiddelijke hartslag van de kickdrum dansen en fladderen ze als plechtige vlinders. Zeer weinig grote artiesten zouden weg kunnen komen met de openingszin van dit nummer, maar Simons voordracht schort niet alleen de alledaagse werkelijkheid op, het verwelkomt de luisteraar in een verhaal zo nuchter dat men gewoon aanneemt dat het authentiek is. Garfunkle’s intieme, intuïtieve harmonie is zo fijn gemaakt en uitgevoerd dat het bijna transparant is; net als de gitaren, richt het de aandacht op het lied, in plaats van op zichzelf. De toevoeging van de basharmonica complimenteert en benadrukt het verhaal zo goed, dat het een aura van onvermijdelijkheid bereikt. Het is bijna onmogelijk om je het liedje zonder de harmonica voor te stellen. En dan is er die vluchtige gitaarsolo. Omdat de gitarist de volumeknop of het voetpedaal gebruikt om de noten te laten aanzwellen, lijkt de solo in en uit het bewustzijn te glijden; een geest die sereen door de mist beweegt. Simon verklaarde, in een interview uit een ver verleden, dat hij aanvankelijk gekant was tegen een verlengd einde voor dit nummer. Op dat moment had Hey Jude dat concept net tot het uiterste van het popgebruik gebracht (en dan nog wat!) en hij wilde niet dat het gekunsteld zou lijken. Gelukkig overtuigden Garfunkle en Halee hem van het tegendeel. En zo komt het dat na een van Simons meest diep ontroerende verzen (luister naar de ingetogen uitspraak van het laatste kwatrijn: …..it HURTS), we getrakteerd worden op laag na laag van sonische texturen, die een of ander facet van de vele emoties die in het liedje besloten liggen blootleggen. Simon bewijst dat zijn instincten juist waren wanneer helemaal aan het einde alles wegvalt, behalve de akoestische gitaren en een korte, spookachtige stem die voor zichzelf lijkt te zingen. Nou, genoeg. P.S. Ik hou van dit forum! Allen Gresham

Een liedjesschrijver in Mississippi die net geen inkt meer heeft :), schrijft:
Mijn favoriete liedje is een moeilijke vraag om te beantwoorden. Ik hou er van zoveel, om zoveel verschillende redenen. Ik denk dat ik zou moeten zeggen Unforgiven II van Metallica, vanwege de algehele tekst en muzikale compositie Ray Agnew
Een “Wish it was my real job” songwriter uit de Adirondacks, schrijft:
Can’t Live (If Living is Without You): Harry Nilson

Ik hoorde het voor het eerst op de middelbare school en kreeg er koude rillingen en kippenvel van. De combinatie van de spookachtige melodie en het ondraaglijke, eenvoudige couplet deed me zeggen: “Wat dit lied met mij deed, wil ik ook met een miljoen mensen doen!”

Anderen op mijn lijst? OK…als je erop staat! 😉

Yesterday (Beatles) Another Old Lange Syne (Fogelberg) Crazy Love (Van Morison) Suite Judy Blue Eyes (CSN) Where’ve You Been (uh…opgenomen door Kathy Matea) (excuses aan de fijne schrijfster!!!!!!)

Sean
Een 18 jarige singer/songwriter, schrijft:
Er zijn zoveel mooie liedjes, het is moeilijk om er eentje uit te kiezen, maar een liedje van dit moment waar ik echt van hou is getiteld, HANG, van Matchbox 20. Het liedje beeldt echt verschillende situaties uit, maar voor mij beschrijft het een relatie tussen een man en vrouw, die slecht afloopt. Terwijl het personage zingt krijg ik het gevoel dat hij veel spijt heeft van dingen die hij in het verleden heeft gedaan, en hoewel hij ze niet kan veranderen begrijpt hij dat haar besluit vaststaat, en dat hij geen andere keuze heeft dan “rond te hangen” en te zien wat er verder gebeurt. Een regel in het liedje geeft weer dat ze beiden aan weerszijden van een gesloten deur staan, nog steeds aan elkaar denkend, ook al weten ze allebei dat ze het punt voorbij zijn waarop er geen weg meer terug is. Dat is hoe het tegenwoordig met veel relaties gaat. Kyle Gaulton
Aspiring uit Pa, schrijft:
Strawberry Fields Forever – hoewel er veel geweldige Beatles-liedjes zijn, waarvan ik sommige soms beter vind dan dit liedje, trekt het steeds weer mijn aandacht. Het is geweldig tekstueel, muzikaal, en is een grote fantasie, en is nog beter als je luistert naar Penny Lane er direct achteraan (MMT). Ed Pramuk
Een lange tijd songwriter & componist, momenteel woonachtig in New Delhi, India, schrijft:
Mijn favoriete nummer verandert steeds, maar momenteel vind ik Frank Zappa’s Sofa #1 en Sofa #2 goed. Voor mij is dit een voorbeeld van iets dat volledig uit de verbeelding komt. Het past niet in een standaardstructuur; de melodie gaat tot ze af is, en het is prachtig. Het is groots, majestueus en grappig. Het neemt zijn tijd om te groeien en zich uit te strekken. Het is kinderlijk en eenvoudig, dramatisch, en het lijkt totaal uit de verbeelding te komen zonder vooroordelen, wat ik erg mooi vind. Ik denk dat er veel moed voor nodig is om op die manier te componeren, om nog maar te zwijgen van vaardigheid en verbeeldingskracht. Robert Kvinnesland

Nog zo’n wanna-be songwriter, schrijft:
MacArthur Park van Jimmy Webb. Is er ooit een lied geweest zo Wagneriaans in omvang; zo complex, maar toch toegankelijk en meeslepend; zo afwijkend van alle conventionele wijsheid over de regels van commerciële levensvatbaarheid, en toch succesvol voor twee totaal verschillende zangers in verschillende decennia? James R. Davis, Jr.
Professioneel muzikant/liedjesschrijver uit Colorado, schrijft:
Als liedjesschrijver kan ik niet één favoriet liedje opnoemen, om de eenvoudige reden dat ik dan appels met peren moet vergelijken. Ik heb veel liedjes die allemaal geïnspireerd zijn door verschillende emoties. Ze zijn allemaal als kinderen voor me en ik zou geen favoriet kind kunnen kiezen. Misschien krijg je over een jaar of twee de kans om een paar van mijn liedjes te horen en ontdek je dat je ook niet zou kunnen kiezen. Josh Feierman
Oddball rock songwriter, schrijft:
Mijn favoriete liedje is “Visions of Johanna,” van Bob Dylan. Het is het enige nummer dat zo helder en levendig is dat het je elke keer dat je ernaar luistert naar binnen zuigt. Lijnen uit het lied komen elke dag bij me op, vooral in de metro als “the all night girls whisper of escapades out on the D train” me naar binnen zuigt en voor je het weet huilt de geest elektriciteit in de botten van haar gezicht, als je begrijpt wat ik bedoel. Samantha
Een 15 jarig meisje, op zoek naar een songwriter uit LA, schrijft:
Mijn favoriete liedje zou moeten zijn.. “I will come to you” van Hanson. Ik hou van dit liedje elke keer als ik het hoor. Het liedje heeft veel betekenis en betekenis waar ik me in kan vinden. Shenandoah Webb
Een singer/songwriter uit Kentucky en Florida, schrijft:
Het is zo moeilijk om er één te kiezen. Ik zal moeten zeggen, dat mijn favoriete nummer van de Red Hot Chili Peppers’ One Hot Minute is en ik geloof dat de titel One Big Mob is. De woorden zijn geweldig, de bas en gitaar rocken. Plus, ik hou gewoon van het arrangement van de woorden ritmes, en kick. Het is geweldig om op te fietsen, of gewoon te funken als je wilt. Danny Davis
Een muzikant/liedjesschrijver in Branson uit Iowa, schrijft:
Wild Horses van de Rolling Stones. Dit nummer is een van de beste nummers geschreven door het Jagger/ Richards team. Een zeer diep & droevig liedje over afscheid nemen van een liefde en terugkijken op het verleden. Ik krijg tranen in mijn ogen elke keer als ik het hoor. Scott Hawley
Een natuurkunde doctorandus en soms singer/songwriter, schrijft:
Het is zo moeilijk om te beslissen. Ik denk dat ik ga voor een recente cover door Jars of Clay van een Petra-tune genaamd “Rose-Colored Stained Glass Windows”, op een album genaamd “Never Say Dinosaur”, een verzameling Petra-covers door huidige bands. Ik ben niet zo’n fan van Petra, maar Jars of Clay vertolkte het nummer met een combinatie van zachtheid, kracht en…gewoonweg groove. Het nummer heeft ritmische dissonantie tussen de drums en de zang (in delen), echoënde elektrische en akoestische instrumenten die “lekkere licks” spelen, krachtige teksten die teder worden gezongen en een krachtig einde. Het blijft de luisteraar verrassen, maar behoudt een standaard couplet-koor structuur en stabiliteit in het ritme en de melodie. De teksten zijn goed geschreven en maken hun punt zonder gebruik te maken van mooie woorden. Het is een van de beste nummers die ik ooit heb gehoord. Alex van den Broek

Een muzikant gevangen in NZ!, schrijft:
Mijn favoriete nummer(s) zouden moeten zijn
“Thru the eyes of Ruby”
“An Ode to Noone”
omdat ze me altijd op verschillende manieren van binnen beroeren)
elke keer dat ik ze hoor. Neil Haigh
De door progressieve rock en bossa nova beïnvloede songwriter uit Liverpool, UK, schrijft:
Waters van maart (Aquas de Marco)van Carlos Jobim Ik hou van dit lied vanwege zijn pure uitbundigheid en inventiviteit, Jobim rekt alles op: tekst, melodie, poëzie, beweging, flow, harmonie lopen gewoon langs je heen terwijl je op adem probeert te komen. Hoe kan zoiets eenvoudigs zo ingewikkeld zijn… …of heb ik dat verkeerd begrepen? Stephen Smith
Een beginnende songwriter uit Engeland, schrijft:
Bohemian Rhapsody van Queen omdat a) het opera-gedeelte, wat het meest originele en bizarre in een popsong ooit moet zijn; b) de manier waarop alle delen naadloos in elkaar passen; c) de pure betekenisloosheid van de woorden, vooral het opera-gedeelte en d) het feit dat het gewoon een ontzettend leuk nummer is. Amber Deloria
Een studente/nieuwe songwriter, schrijft:
“Slide” van de Goo Goo Dolls is mijn favoriete song op dit moment omdat het echt dezelfde stemming heeft als mijn leven op dit moment. Het vangt hoe ik me voel en is een ontsnapping voor me. Soms moet ik echt hard zoeken naar geluk in mijn leven en een simpel pleidooi voor mij dat me altijd gelukkig maakt is een goede zoon die echt iets voor me betekent. Wat de betekenis betreft. Dat is persoonlijk. Iedereen interpreteert muziek en teksten anders. Dat is het mooie van een muzikant zijn, je raakt miljoenen mensen op miljoenen verschillende manieren. Ik weet zeker dat de Goo Goo Dolls geen idee hebben hoezeer ze soms mijn leven redden. Dat doen ze echt. Matt
Een van de grootste country fans, schrijft:
Mijn favoriete nummer aller tijden is mijn favoriet sinds de dag dat ik het hoorde, rende meteen naar buiten en kocht het album, “i shouldve been a cowboy” door toby keith. Het zegt precies wat ik voel, “I shouldve been a cowboy, shouldve learned to rope and ride, wearingin my six shooter ridin my pony on a cattle drive, stealin the young girls hearts, just like Gene and Roy, singin those campfire songs, oh i shouldve been a cowboy” Mic Flynn
Een tiener songwriter uit Brisbane Queensland, schrijft:
Yesterday by the Beatles. Ik kan maar niet genoeg krijgen van dit liedje en de vele verschillende versies ervan. Natuurlijk hou ik van het origineel, maar ik hou ook van de versie gezongen door Boyz II Men. Deze twee versies liggen 20 of meer jaar uit elkaar. Zo benadruk je de tijdloosheid van dit lied. Is er een betere…ik denk het niet! John Schmidt

Een opkomend liedjesschrijver uit Oregon, schrijft:
“The Dance,” omdat het een zeer goed gearticuleerde boodschap overbrengt waar ik volledig in geloof. Leef je leven zo dat je er zo weinig mogelijk spijt van hebt. Zoals Garth Brooks erover zei, je moet zo leven dat je eerlijk zou kunnen kiezen, als je moest, of je een gisteren zou opgeven voor een morgen meer, daar moet je nee tegen kunnen zeggen. Jason Burns
Songwriter/muzikant/visionair die zijn hoofd schudt tegen de “conventionele regels” van songwriting, schrijft:
“Paranoid Android” en “Exit music” beide van Radiohead….a gelijkspel. Thom Yorke is een briljant songschrijver, en het album “Ok Computer” is een revolutie die bewijst dat originaliteit misschien toch niet dood is. Wat is het precies dat deze nummers zo ongelooflijk maakt? 1. De COMPLEXITEIT. Ik heb paranoid android al duizenden keren beluisterd, maar toch hoor ik steeds weer iets nieuws in de ingewikkelde dans van de instrumenten. De akkoorden zijn verre van je standaard 3 akkoordenschema’s. Vervelen de gebruikelijke akkoorden op dezelfde oude manieren niemand anders? 2. De EMOTIE. Ja, muziek kan complex en emotioneel tegelijk zijn. Luister naar Thom Yorkes vocalen aan het begin van “Exit music”… zo emotioneel dat de ruggengraat tintelt. 3. de LYRICS. Dit is niet het gebruikelijke “verhaal vertellende” format dat het grootste deel van de popwereld omarmt. Ja, de teksten vertellen een verhaal, maar ze vertellen het in de vorm van gedachten in het hoofd van het personage: “Wil je alsjeblieft ophouden met die herrie, ik probeer wat te rusten…” en in de vorm van beelden. Voor mij is dit het verschil tussen naar een film kijken over iemands leven en daadwerkelijk in staat zijn om die persoon te worden en zijn leven te leven zoals het gebeurt. Gecombineerd met de textuur van de akkoorden en melodieën, is het als een ervaring vertaald in muziek. Als de teksten voor iemand moeilijk te begrijpen lijken, is dat alleen maar omdat ze lui zijn geworden van het luisteren naar conventionele pop die hen niet voor zichzelf laat denken. 4. De eerlijkheid. Radiohead behoudt zijn artistieke integriteit. Ze hebben de wereld niet gegeven wat ze wilde horen….ze hebben de wereld iets beters gegeven, iets nieuws. Eerlijkheid komt door in de muziek. De muziek is een verlengstuk van hun ziel. 5. het feit dat IT TAKES ME TO A DIFFERENT PLACE Dit is geen “achtergrond” muziek. Dit is het soort muziek dat ik hardop draai als ik midden in de nacht op de vloer van mijn woonkamer lig met alle lichten uit. En je zweeft er gewoon een beetje op weg. Nee, ik ben niet aan de drugs. 🙂

Ik zou nog uren door kunnen gaan, er is zoveel te zeggen. Misschien zien de meesten van jullie geen waarde in mijn visie op wat muziek zou kunnen zijn, maar als iets wat ik zei een klein vonkje van interesse bij je heeft doen ontbranden, of als je je kunt identificeren, stuur dan een e-mail.

Steve Johnson
Een aanbiddingsleider/songwriter uit Illinois, schrijft:
Boy, dat is net zoiets als vragen welke ER aflevering de beste is! Ik ben door velen geraakt in mijn leven, maar mijn favoriet moet Awesome God van Rich Mullins zijn. Wat liedjesschrijvers betreft, is Rich een echte inspiratie voor mij en mijn familie. Hij is eenvoudig, maar toch diep; diepzinnig, maar toch gemakkelijk te begrijpen. Hoewel hij vorig jaar is overleden, zullen zijn liedjes nog lang leven! Sandra Joyner
Een tekstschrijfster, dichteres en all-around coole meid, schrijft:
“Yellow Ledbetter” van Pearl Jam omdat het een liedje is waarvan de luisteraar nooit de tekst kan achterhalen…die eigenlijk nergens op slaat, zodat je gedwongen bent om de muziek te waarderen en ernaar te luisteren…en je eigen woorden te verzinnen!!! Gavin Baker
Een jonge songwriter uit Centraal Florida, schrijft:
Lyrically, my favorite song would be “I Am The Bull God” by Kid Rock, because the lyrics tell the story of an everyday, middle class, white trash guy. Er is iets speciaals aan niets. Muzikaal gezien zou mijn favoriet “Of Wolf And Man” van Metallica zijn, omdat het een geweldig ritme heeft, krachtige instrumentals, en gewoon helemaal het huis doet instorten. Steve Mumford
Een ongepubliceerde songwriter uit Indiana, schrijft:
Het meeste Lennon/McCartney materiaal. Er zijn zoveel geweldige nummers, het hangt af van de stemming waar ik in ben. Algemene kenmerken van nummers waar ik van hou: Geweldige backbeat, strakke groove met goed gedefinieerde ritmesectie, up-tempo (meestal), teksten die emotie oproepen zonder dat er veel over nagedacht of geanalyseerd hoeft te worden (moeilijk om iets goed te analyseren in 3 minuten). Voorbeelden: Nowhere Man, I Should Have Known Better,Daytripper, Side 2 van Abby Road, Street Fighting Man, Jackson Browne’s Redneck Friend, Brown-Eyed Girl, Mary Chapin Carpetner’s opname van Passionate Kisses, George Harrison’s Beatles versie van Roll Over Bethoven, Brooks & Dunn’s Long Time Gone. Je krijgt een idee. Ik hou ook van langzame nummers, en ik heb er verschillende goede geschreven, maar de groove MOET er zijn, op de een of andere manier. Het beste nummer dat ik ooit geschreven heb is een medium-tempo nummer gedreven door accoustische gitaar, bas en drums, lead gitaar op de fills, en wat harmonie op het refrein. Het liedje kookt, maar langzaam. Pamela

Een 16-jarige vrouw uit Canada, net begonnen met het schrijven van liedjes, schrijft:
Ik hou van veel liedjes, maar ik moet zeggen dat mijn favoriete liedje “Violence” heet. Het is van een Canadese artiest, Bif Naked. Het gaat over de wereld, en hoe we elkaar geweld aandoen, en dat we onze kinderen moeten beschermen tegen geweld. Mijn favoriete stuk, “Het gaat niet om mij, het gaat niet om jou, het gaat niet om hen en wat ze doen.” Dan na een beetje een zachter soort echo, de regel, “Het gaat over het leven.” Justin Allmett
A music major, performer, wanna be songwriter in Florida, schrijft:
Ik heb onlangs Evil, van Stevie Wonder geanalyseerd en vond het nummer fenomenaal. Dit lied verandert wel vijf keer van toonaard! Het bouwt en bouwt en eindigt weer in de oorspronkelijke toonsoort. In de meeste gevallen wanneer iemand van toonsoort verandert, is er een zichtbare dissonantie, maar niet hier, alles is zo goed geplaatst en het vloeit zo perfect dat je gewoon in ontzag achterblijft. en verandert denk ik vijf toonsoorten (ik kan het me niet helemaal herinneren) en elke verandering is zo goed geplaatst. Tammi Auman
Een wanna be songwriter uit Minnesota die graag info wil om er een te worden, schrijft:
Ik hou van het liedje “Baby one more time” van Brittany Spears. Het is zo cool, het liedje blijft dagenlang in mijn hoofd zitten, en ik verlang ernaar tot ik het weer hoor. Ik denk dat ik erdoor geobsedeerd ben. Patricia Mahoney
Een songwriter uit Hamilton County Indiana, schrijft:
Sting’s “Fields of Gold” Ik realiseer me dat dit een ouder liedje is, maar de tekst is zo simpel en toch vertelt het het verhaal en vangt het de emoties zo goed. De melodielijn is prachtig. De akkoordenstructuur is eenvoudig – maar intrigerend door de keuze van de geluiden die hij gebruikt. Ik zou door kunnen gaan (ik hou van dit lied) maar dat zegt het wel. Bedankt voor de kans om mijn gedachten te delen! Ran Birkins
Een Christelijke/Pop Singer/Songwriter uit Zuid-Californië, schrijft:
Unbreak My Heart (geschreven door Diane Warren en uitgevoerd door Toni Braxton)….wonderlijke teksten met verzonnen woorden (unbreak, uncry, etc) die een perfect beeld scheppen, en muziek die de emotionele impact van de woorden nog versterkt. En Toni’s zang is ongelooflijk! Wat een krachtig lied! Een van de vele Warren-hits! Shawna Dickson
Just a girl with a song in her heart reaching out for a dream….,schrijft:
To Make You Feel My Love Geschreven door: Bob Dylan Een absolute favoriet van mij vanwege de emotionele reactie die de teksten bij me oproepen als ik luister. Hoe meer ik me persoonlijk met een liedje kan identificeren, hoe meer ik ervan geniet. Harlan Pease

Een muzikant uit Massachusetts, schrijft:
“Job Description” van Alan Jackson Het is eerlijk en slaat echt aan. Het is erg inspirerend voor mij omdat het de richting aangeeft die ik met mijn eigen schrijven wil gaan. Kyle Kruger
95-96 songwriter van het jaar@the tampa bay area music awards – zanger, gitarist, songwriter…stichtend lid van Q R T 93-96…werk ook in de tv/film industrie als een art director/visueel ontwerper, schrijft:
Ik hou van veel liedjes…waarschijnlijk te veel om op te noemen…maar een paar zouden er moeten zijn…1)She Say,She Says – Beatles….incredible melodie en harmonie..geweldig arrangement…love the remake by Overwhelming Colourfast…2)beide Jellyfish albums…niemand heeft ooit van zoveel invloeden geleend en zo’n prachtige hommage gebracht aan de mensen die het hebben uitgevonden…hoewel niet baanbrekend…een geweldige antithese van wat er mis is met de moderne rock zoals wij die kennen..i.saai en fantasieloos…wat dit niet is…ze gaan over substantie niet over technologie….i.e..organisch…en 3) I Cant Take It – Cheap Trick….het raakt gewoon een gevoelige snaar elke keer als ik het hoor…en dat Todd Rundgren het geproduceerd heeft doet er niets aan af…. Todd Armstrong
Geïnteresseerd in het schrijven van liedjes, schrijft:
Hart van de zaak:

Ik kan dit lied voelen tot in het diepst van mijn ziel. De tekst beschrijft een veel voorkomend probleem in de wereld en vergeving is zeker nodig in de wereld.

Basically this song speaks of truth.

Amber
Een songwriter uit Washington, schrijft:
Toen Nirvana “Where did you sleep Last Night” coverde op het unplugged album. Omdat ik hou van hoe griezelig het klinkt, neemt het me mee naar een andere plaats. Ik vind het prachtig als hij aan het eind begint te schreeuwen en dan pauzeert om adem te halen….Het is gewoon prachtig gedaan naar mijn mening. Leanne
Een songwriter, zangeres uit West-Australië, schrijft:
“The Blood of me” , “Make you Mine” van Heather Nova EN “Only when i sleep” van The Corrs CAUSE THEY KICK ASS !!!!! de woorden en de aanstekelijke, swingende, mysterieuze muziek !!!! Tommy Evans
Een liedjesschrijver van de westkust van Canada, schrijft:
Zo ontzettend veel!!! Ik hou van MorninGlory/champagnesupernova The Verve’s lucky man oude Stone Roses en Sinead O Connor’s spullen op T.L.A.T.C. en I.D.N.W.I.H.G. albums Sloan And the Beatles!!! Andrea Singer
Een dichter, songwriter, zangeres, moeder en verloofde uit Indianapolis, schrijft:
Het kostte me veel denkwerk om deze vraag te beantwoorden. Ik hou van zoveel artiesten, en mijn favoriete nummer varieert zoals mijn stemmingen. Het moet een liedje zijn waarvan ik geniet, ongeacht wat er het moment ervoor is gebeurd.

In verdriet en overstroomd van vreugde kan ik altijd op Van Morrison rekenen. “Into The Mystic” heeft een jazzy textuur die het licht houdt en gemakkelijk om naar te luisteren. De saxofoon lijkt te dansen achter expressieve teksten en zijn troostende zangstijl waardoor dit mijn favoriete nummer is.

Anita Potter
Een hoopvolle songwriter uit MO, schrijft:
Mijn favoriete nummer is “Rain Fall” van A Flock of Seagulls. Waarom? Het is zo’n krachtig nummer dat me soms, afhankelijk van mijn stemming, aan het huilen maakt. Ik hoop alleen dat ik een groot liedjesschrijver kan worden zoals Mike Score. Het is gewoon prachtig geschreven en de muziek met de tekst laat het hele nummer tot leven komen. DavidPiano
Een pianist/hopende songwriter uit Toronto, schrijft:
Hoo jongen. Moeilijke vraag gesteld deze keer. Ik zou zeggen “Your Song” van Elton John en Bernie Taupin. De tekst is recht voor z’n raap, maar prachtig, en de muziek is niets minder dan ik van Elton zou verwachten. Pure schoonheid in zang. Een ander nummer dat me op deze manier ontroert is “Hello Again” van Neil Diamond. Opnieuw een zeer directe maar mooie tekst, met een spectaculaire muzikale omlijsting. Beide songs zijn gewoon absolute pure emotie die in een meer herkenbare vorm wordt getoverd. CaraLisa
Een zangeres en songwriter uit de VS, schrijft:
Indian Rain door Colonian Cousins. Het lied is een fusie van Indiase klassieke & westerse pop.Lezz heeft een prachtige akkoordenschema verwerkt met een even ongelooflijke melodielijn.Petje af voor hem!