Staphylococcus aureus is nog steeds een gevaarlijke ziekteverwekker bij de mens, die een breed scala van ziekten kan veroorzaken, zoals bacteriëmie, endocarditis, sepsis en toxisch shocksyndroom. De laatste 20 jaar is de incidentie van zowel ziekenhuisinfecties als infecties met S. aureus in de gemeenschap toegenomen. De behandeling van deze infecties is moeilijker geworden door het opduiken van multiresistente stammen. Met name meticillineresistente S. aureus (MRSA), die vroeger alleen in ziekenhuizen voorkwam, verspreidt zich snel in de samenleving. Bovendien is onlangs ook resistentie ontstaan tegen vancomycine, het belangrijkste geneesmiddel voor de behandeling van MRSA.

← Figuur 1: Afbeelding van een hittekaart met de vouwveranderingen in genexpressie van VSSA vergeleken met VISA.

Onze onderzoeken naar de pathogenese van S. aureus richten zich op het gebruik van klinisch relevante stammen om de moleculaire mechanismen te onderzoeken die ten grondslag liggen aan het ontstaan van lage resistentie tegen vancomycine in dit organisme. Wij zijn ook geïnteresseerd in het onderzoeken van de gastheer-pathogene implicaties van vancomycineresistentie, en de rol van het Panton-Valentine leukocidine (PVL) in de pathogenese van Australische MRSA en methicilline-gevoelige S. aureus isolaten. De moleculaire mechanismen die leiden tot de vorming van klinisch significante kleine kolonievariant (SCV) S. aureus-stammen, samen met de daarmee gepaard gaande activering van een belangrijke bacteriële stressrespons, bekend als de stringente respons, is ook een recent aandachtspunt geworden.