Tandnummering Renfrew
Nummeringssystemen zijn ontwikkeld om een standaardmanier te hebben om naar bepaalde tanden te verwijzen (er zijn meer dan 32 verschillende systemen). Twee van deze systemen worden tegenwoordig in de VS gebruikt:
- het Universal Numbering System is aangenomen door de American Dental Association en wordt tegenwoordig door de meeste algemene tandartsen gebruikt, en
- de Palmer Notation Method wordt gebruikt door sommige orthodontisten, pedodontisten (kindertandartsen) en kaakchirurgen (oorspronkelijk het Zsigmondy-systeem genoemd, naar een Oostenrijkse tandarts met die naam die het idee in 1861 ontwikkelde).
Internationaal wordt de twee-cijferige FDI-notatie van de World Dental Federation veel gebruikt.
Universeel Nummering Systeem
Volwassenen
Tandnummer 1 is de tand die het verst naar achteren ligt aan de rechterkant van uw mond in de bovenkaak (maxillaire kaak).
De nummering gaat verder langs uw boventanden naar voren en over naar de tand linksboven die het verst naar achteren ligt (dit is nummer 16).
De nummers gaan verder naar beneden naar de onderkaak (mandibulair). Nummer 17 is de tand die linksonder in uw mond het verst naar achteren ligt.
De nummering gaat weer verder naar voren en naar de tand die rechtsonder in uw mond het verst naar achteren ligt (dat is nummer 32).
In dit systeem zijn de tanden die er moeten zijn, genummerd. Als u uw verstandskiezen mist, zal uw eerste nummer 2 zijn in plaats van 1, als erkenning van de ontbrekende tand. Als bij u tanden zijn getrokken of tanden ontbreken, worden de ontbrekende tanden ook genummerd.
Kinderen
In het oorspronkelijke systeem worden de 20 melktanden van kinderen in dezelfde volgorde genummerd, behalve dat na elk nummer een kleine letter “d” volgt om melktanden (melktanden) aan te geven. De eerste tand rechtsboven is dus 1d en de laatste tand rechtsonder is 20d.
De meeste tandartsen en verzekeringsmaatschappijen gebruiken nu echter een aangepaste versie van het universele nummeringssysteem voor kinderen. Deze versie gebruikt de letters A tot en met T in plaats van de nummers 1 tot en met 20. De eerste tand van een kind rechtsboven is dus A en de laatste tand rechtsonder is T.
Palmer Notation Method
Volwassenen
In dit systeem wordt de mond verdeeld in vier secties die kwadranten worden genoemd. De nummers 1 tot en met 8 en een uniek symbool worden gebruikt om de tanden in elk kwadrant te identificeren. De nummering loopt van het midden van de mond naar achteren.
In het rechter bovengedeelte van de mond is tand nummer 1 bijvoorbeeld de snijtand (platte, voortand) net rechts van het midden van de mond. De getallen lopen door naar rechts en terug naar tand 8, de verstandskies.
De getallen staan in een L-vormig symbool dat wordt gebruikt om het kwadrant aan te geven. De “L” staat rechtsboven voor de tanden rechtsboven. De tanden linksboven hebben een achterwaartse “L”. Voor de onderste kwadranten staat de “L” ondersteboven. De kwadranten kunnen ook worden aangeduid met letters, zoals “UR” of “URQ” voor het kwadrant rechtsboven.
Kinderen
Bij kinderen worden in het Palmer Notation System hoofdletters gebruikt in plaats van cijfers. In dezelfde volgorde als bij het gebit van volwassenen krijgen de 20 primaire gebitselementen van kinderen de letters “A” tot en met “E” in elk kwadrant. Hetzelfde symbool wordt gebruikt om de kwadranten aan te duiden.