Tanta Carhua werd vervolgens naar een hoge Andesberg gebracht, in een schacht-graf geplaatst en levend ingemetseld. Chicha, een alcoholische drank op basis van maïs, werd haar zowel voor als na haar dood gevoerd. En in de dood werd dit mooie tienjarige kind een godin, die tot haar volk sprak als een orakel vanaf de berg, die in haar naam werd heringewijd.
Ontvang e-mails over komende NOVA-programma’s en verwante inhoud, evenals over actuele gebeurtenissen door een wetenschappelijke bril.
Accounts of Capacocha
De vroegste en enige bekende schriftelijke verslagen van het ritueel zijn kronieken geschreven door Spaanse conquistador-historici. Uit de kronieken en uit elke nieuwe ontdekking van een mummie worden de stukjes van deze grote puzzel samengevoegd om een ingewikkeld en uiterst belangrijk ritueel te onthullen dat het offeren van kinderen, het vereren van bergen als goden, en ingewikkelde begrafenisprocedures inhield.
De offers werden vaak gebracht tijdens of na een veelbetekenende gebeurtenis: een aardbeving, een epidemie, een droogte, of na de dood van een Inca-keizer. Volgens archeoloog Juan Schobinger “was bij de Inca-offers vaak het kind van een stamhoofd betrokken. Het geofferde kind werd beschouwd als een godheid, waardoor er een band ontstond tussen het opperhoofd en de Inca-keizer, die beschouwd werd als een afstammeling van de Zonnegod. Het offer verleende ook een verheven status aan de familie en nakomelingen van het opperhoofd.” De eer van het offer viel niet alleen de familie ten deel, maar werd voor altijd vereeuwigd in het kind. Men gelooft dat de offerkinderen volmaakt moesten zijn, zonder ook maar een smet of onregelmatigheid in hun fysieke schoonheid.
Dit was het ultieme offer dat de Inca’s konden brengen om de berggoden te behagen: hun eigen kinderen opofferen
Nadat een kind was uitgekozen of aan de keizer was geofferd, begon een processie van het geboortedorp van het kind naar Cuzco, de kroonzetel van het Inca-rijk. Priesters, familieleden en stamhoofden vergezelden het kind op deze grote reis om de keizer te ontmoeten. In Cuzco vonden grote ceremoniële feesten plaats waar het kind de keizer zou ontmoeten en de familie voor altijd eer zou aandoen bij deze belangrijke gebeurtenis. Priesters leidden dan de grote processie naar de aangewezen hoge berg. Vaak werd lager op de berg, op een meer comfortabele hoogte, een basiskamp ingericht. Hier werden lama’s (die ladingen aarde, gras en vaak stenen voor de kampstructuren uit de dorpen beneden droegen) bijeengedreven en werden permanente stenen structuren gebouwd om onderdak te bieden aan de priesters en het kind. Ondertussen werden hoog op de bergtop de offerplatforms gebouwd en werd de begraafplaats voorbereid. De platforms waren grote stenen steunmuren die een grote graftombe vormden. Het kind werd in het platform geplaatst, samen met vele begrafenisartefacten, zoals houtsnijwerk van lama’s, beelden van goud en zilver, en ceremoniële potten.
Een gewelddadige dood?
Op de dag van het offer werd het kind gevoed met chicha, een alcoholische drank op basis van maïs, vermoedelijk om de pijn te verzachten van de kou, de hoogte en misschien de angst om te sterven. Er werd veel ritueel gevierd op het platform als het kind in ceremoniële kleding werd gewikkeld, in de tombe werd gelegd en werd omringd met de heilige voorwerpen die hem/haar naar de Andere Wereld zouden vergezellen. Dit was het ultieme offer dat de Inca’s konden brengen om de berggoden te behagen: hun eigen kinderen offeren op de hoogste plaatsen die mensen maar konden bereiken.
Of de kinderen een gewelddadige dood stierven, blijft een punt van discussie onder wetenschappers. Bij de meeste offermummies zijn schedelbreuken gevonden. Johan Reinhard, de archeoloog die op grote hoogte de beroemde mummie “Juanita” ontdekte, zegt dat zij inderdaad een schedelbreuk achter op haar hoofd heeft. Hij speculeert echter dat dit een snelle en pijnloze manier was om de kinderen bewusteloos te slaan, zodat ze geen lange en slopende dood hoefden te lijden door blootstelling aan de elementen. Hij denkt dat de kinderen werden knock-out geslagen met een klap op een dempende handdoek op hun achterhoofd.
Als het kind eenmaal aan de gevolgen van de blootstelling was overleden, bleven de priesters naar de plek terugkeren om offers van cocabladeren te brengen en de begraafplaats op te vullen met aarde. Vaak werd een miniatuurbeeldje van het kind op het oppervlak van de begraafplaats geplaatst, samen met meer eenvoudige offergaven zoals ichu, wild gras van de duizenden meters lager gelegen hellingen. Voor archeologen Jose Antonio Chavez en Johan Reinhard zijn dit vaak de eerste aanwijzingen waar zij naar zoeken in hun zoektocht naar offerkinderen van de Inca’s die begraven liggen op de bevroren bergtoppen van de Andes.
Noten van de redactie
Deze bijdrage verscheen oorspronkelijk op de site van het NOVA programma Ice Mummies.