Love them or hate them, Tool heeft een klein maar belangrijk genre geïnspireerd om te ontstaan. Wie komt het dichtst in de buurt van het nabootsen van hun unieke geluid?

Terug in 2006, toen het internet een nuttige plaats voor muziekaanbevelingen begon te worden, zocht mijn tienerziel ver en breed naar “bands die klinken als Tool” en ook naar “borsten”. Dat laatste leverde veel resultaten op, maar ik was altijd erg teleurgesteld over het eerste. Chevelle? Nah. A Perfect Circle? Fucking duh. Met de nog altijd 11 jaar durende hiatus, begonnen veel goede bands eindelijk de leegte op te vullen die de monumentale groep had achtergelaten. Wat is precies een Tool-kloon? Het is moeilijk te zeggen wat Tool nu precies “Tool” maakt, maar het is een mengeling van alternatieve rock/metal, progressieve elementen, en een optioneel kale vent die MILF’s verleidt in wijnland.

Similar Tasters
Dus laten we beginnen. De eerste op de lijst, en op de bodem van de piramide, moet Dead Letter Circus zijn. Een van de weinige bands waarmee ik kan zeggen: “Ik luisterde eerder naar hen dan naar jou”, ik was al helemaal weg van deze jongens vanaf hun eerste EP. De eerste maar niet de laatste Australische band op deze lijst, DLC is vrij ver van Tool in veel opzichten. De hoge vocalen gelaagd op hectische riffs in hun vroegere carrière is erg on-Tool-achtig, maar als ze het wat kalmer aan doen in hun latere carrière kan je misschien wat gelijkenissen zien. En toch duikt hun naam nog steeds op in letterlijk elk “vergelijkbaar met Tool” gesprek. Ik ben het niet oneens met de beoordeling, maar het is moeilijk te zeggen waarom. DLC is meer “voor fans van” dan “klinkt als” als het op Tool aankomt. Naar mijn mening is hun laatste album (Aesthesis, 2015) vooral een snooze fest, maar niet op een “ik ben super diep en interessant en op DMT” type manier.

Albums sinds 10.000 Days: 3 (en 3 EP’s) Letterlijk hun hele carrière.

Tone Stealers
Nog net boven DLC in de hiërarchie staat Rishloo. Deze band uit Seattle is meer progressief dan een perfecte Tool kloon. Er is te veel versnippering en consistente opwinding om te worden beschouwd als contemplatief en diep. Mijn favoriete album van hen, Feathergun, staat zelfs dichter bij Fair To Midland aanbidding dan Tool. Je moet teruggaan naar hun vroegere werk om echt de Adam Jones gitaartoon en Maynard tekst-pacing te zien opduiken. Hun debuut doet ons zelfs de aardigheid om live als Tool te klinken, met de vocalen ver naar beneden in de mix terwijl het gespeeld wordt in een zaal die te groot is om akoestisch genereus te zijn. Naar mijn mening is hun laatste album (LaGWBaT, 2014) vooral een snooze fest, maar niet op een “ik ben super diep en interessant en op DMT” type manier. Toch is de invloed onmiskenbaar in hun vroege werk en hun relatieve populariteit leverde hen deze plek op de lijst op.

Albums sinds 10,000 Days: 3. Bijna hun hele carrière.

Flow Replicators
De volgende op de lijst is die andere Australische progrockband, Karnivool. Naast het vergelijkbare geluid, gebruikt Karnivool een andere zeer belangrijke Tool-techniek: super onproductief zijn. Met vier jaar tussen elk van hun drie albums, zijn ze dit jaar toe aan een nieuwe, maar ik heb daar nog niet eens iets over gehoord. Themata en Sound Awake zijn onaantastbaar en hebben hen in feite neergezet als de benchmark van progressieve alt rock/metal aan het eind van de jaren 2000, terwijl Maynard aan het rotzooien was met Puscifer. Wat Karnivool dichter bij de top van de piramide brengt, is hun vermogen om de fantastische eb en vloed van Tool’s songstructuren te kopiëren. Hoewel ze ook af en toe wat tribal drumwerk gebruiken, kenmerkende zang, en hypnotiserende herhaling, zou je Karnivool waarschijnlijk nooit verwarren met Tool, maar er is genoeg gemeenschappelijks. Naar mijn mening is hun laatste album (Asymmetry, 2013) vooral een snooze fest, maar niet op een “ik ben super diep en interessant en op DMT” type manier.

Albums sinds 10.000 Days: 2.

Member Grabbers
Deze band haalde de lijst bijna niet omdat ze maar één album op hun naam hebben staan en ik nog geen geruchten over voortzetting heb gehoord, maar de gelijkenis is te sterk om te negeren. Lesser Key heeft de voormalige Tool-bassist Paul D’Amour op het rooster (het enige lid van Tool dat ooit Maynard’s ingewikkelde ritueel om levend uit de bende te geraken tot een goed einde bracht). De zang is eigenlijk bijna identiek aan die van de vorige kloon, Karnivool, wat ik interessant vind omdat geen enkele band er tot nu toe in geslaagd is om Maynard exact te kopiëren. Niet dat ik één van die mensen ben die denkt dat hij de beste ter wereld is, ik vind zijn stembereik eigenlijk vrij beperkt, maar ik vind wel dat zijn emotionele aanwezigheid onaantastbaar is. Al deze kloonbands hebben dat vermogen in mindere mate, maar Lesser Key kopieert iets meer dan alleen dat. Luister maar eens naar die onheilspellende openingsbaslijn en zeg me dat het niet iets van Ænima zou kunnen zijn.

Albums sinds 10,000 Days: 1

Tool Itself
Tool, een band uit Zweden, is opgeklommen tot het niveau misschien net onder de “Big 4” van metal. Hun unieke geluid heeft vele barrières doorbroken en de kale frontman is een soort icoon geworden. Ondanks hun kleine discografie, hebben ze enorm succes geoogst in hun 7 actieve jaren.

Shit. Ik heb mijn feiten over Soen en Tool weer eens door elkaar gehaald. Een deel van die bovenstaande alinea kan onjuist zijn. Soen zijn de koningen op de troon der copycats. Ze nemen alles wat kopieerbaar is van Tool en spelen het gewoon helemaal uit. De emotievolle vocalen van de eveneens kale frontman zijn perfect en hebben misschien zelfs een beetje meer bereik. Eerlijk gezegd heeft Soen al mijn hunkering naar een nieuw Tool album voor ongeveer vier jaar bevredigd.

Met hun laatste release dit jaar, hebben ze zich afgetakt van de carbon kopie die ze ooit waren, maar hun oorsprong is duidelijk. Conative uit 2012 had per ongeluk in de discografie van Tool gegleden kunnen zijn en alleen de meest pseudo-intellectuelen zouden iets verkeerds vinden; zelfs de beeldspraak werkt voor de reputatie van Tool. Verdomme, hun debuut opende met twee nummers die “Fraktal” en “Fraccions” heten. Doet dat je ergens aan denken? Hmm. “Parabol” / “Parabola” misschien? Doorheen het hele album kan je hints horen van gestolen riffs en concepten. Luister naar de gewijzigde “Schism” riff op 0:30.

Albums sinds 10,000 Days: 3. Nogmaals, hun hele carrière. Neem je me in de maling, Tool?

Merk op dat de ingesloten nummers slechts die zijn die bijzonder Tool-achtig zijn, maar ik heb ook een meer geprefereerd nummer in elke sectie gelinkt als je geïnteresseerd bent om dieper te graven in een van de klonen.