The ZRT Laboratory Blog

In deel 1 van deze serie, bespraken we het belang van het corrigeren van sporenmineralen onevenwichtigheden van koper en zink om gedragssymptomen te verminderen en de medicatie efficiëntie bij kinderen met ADHD te verbeteren. Er is nog een andere voedingsstof die moet worden overwogen door alle professionals in de gezondheidszorg, ouders, en degenen die worstelen met ADHD: magnesium. Magnesium is een macromineraal dat nodig is voor honderden biochemische reacties van het lichaam, waaronder eiwitsynthese, spier- en zenuwfunctie, bloedglucosecontrole, botontwikkeling, DNA-synthese en glutathionsynthese.

Magnesium en hersengezondheid

Magnesium is een anorganische stof die essentieel is voor de hersenfunctie. De biologische beschikbaarheid van magnesium beïnvloedt de functie en binding van neurotransmitters aan hun receptoren, zoals serotonine en dopamine. Zo kan magnesium de neurotransmissie door endogene serotoninereceptoren (5-HT1A) verhogen. Magnesium houdt ook de prikkelende neurotransmitter glutamaat binnen de perken door de NMDA-receptoren te remmen. Magnesium ondersteunt ook de kalmerende werking van GABA door een wisselwerking met zijn receptor.

De opkomst van het moderne magnesiumtekort

In de loop van de vorige eeuw is magnesium in onze voedselvoorziening geleidelijk afgenomen door de opkomst van sterk bewerkt voedsel, moderne kunstmest en uitputting van de bodem. Bij het raffineren van granen wordt tot 80% van het oorspronkelijk aanwezige magnesium verwijderd. De consumptie van geraffineerde suikers, frisdranken en cafeïne onttrekken ook magnesium. Geschat wordt dat ongeveer 50% van de Amerikanen van alle leeftijden een onvoldoende inname van magnesium heeft (Mosfegh et al., 2009). Symptomen van magnesiumtekort zijn prikkelbaarheid, concentratieproblemen, slapeloosheid, depressie en angst. Omdat tot 95% van de kinderen met ADHD een magnesiumtekort heeft, kunnen bijna alle kinderen met ADHD baat hebben bij magnesiumsuppletie (Kozielec & Starobrat-Hermelin, 1997).

In een recent onderzoek bij patiënten met ADHD in de leeftijd van 6 tot 16 jaar, bleek 72% van de kinderen een magnesiumtekort te hebben en was er een significante correlatie tussen magnesium in het haar, het totale IQ en hyperactiviteit. De kinderen met een magnesiumtekort werden gedurende 8 weken gerandomiseerd naar een magnesiumsupplement van 200 mg/dag plus een standaard medische behandeling of alleen een standaard medische behandeling. Degenen die magnesium namen, ervoeren een significante verbetering in hyperactiviteit, impulsiviteit, onoplettendheid, verzet en conceptueel niveau in vergelijking met degenen die alleen medicatie namen (El Baza et al., 2016).

Magnesiumsuppletie verbetert ADHD-symptomen

Magnesiumsupplementen met vitamine B6, die de magnesiumabsorptie verhoogt, hebben een belofte getoond voor het verminderen van ADHD-symptomen. Uit één onderzoek bleek dat 58% van de deelnemers met ADHD een laag serum magnesiumgehalte hadden. Alle kinderen kregen preparaten van magnesium plus vitamine B6 100 mg/dag gedurende een periode van 1 tot 6 maanden. Bij alle kinderen verbeterden de fysieke agressie, instabiliteit, aandacht op school, spierstijfheid, spasmen en stuiptrekkingen.

Een van de behandelde kinderen was een zesjarige die “J.” werd genoemd. Aanvankelijk leed hij aan agressiviteit, angst, onoplettendheid, en gebrek aan zelfbeheersing. Na het nemen van de magnesium plus vitamine B6 supplementen gedurende 6 maanden, ervoer hij een betere slaap en concentratie-en er was geen methylfenidaat nodig (Mousain-Bosc et al., 2004). Een latere studie repliceerde soortgelijke resultaten, toen onderzoekers ontdekten dat een magnesium-vitamine B6 kuur gedurende ten minste 2 maanden hyperactiviteit, agressiviteit en aandacht op school significant verbeterde (Mousain-Bosc et al., 2006). De onderzoekers concludeerden: “Omdat een chronisch magnesiumtekort in verband werd gebracht met hyperactiviteit, prikkelbaarheid, slaapstoornissen, en slechte aandacht op school, zou magnesiumsuppletie, naast andere traditionele therapeutische behandelingen, nodig kunnen zijn bij kinderen met ADHD”. In een grotere studie waarin kinderen met ADHD werden geëvalueerd, leidde 30 dagen magnesium-vitamine B6-suppletie tot verbeterde angst, aandacht en hyperactiviteit. De magnesiumbehandeling verhoogde de aandacht, de arbeidsproductiviteit, de taakprestatie en verminderde het aantal fouten. Ook de EEG’s van met magnesium behandelde kinderen vertoonden positieve veranderingen, waarbij de hersengolven significant normaliseerden (Nogovitsina & Levitina, 2007).

Kinderen met ADHD moeten worden aangemoedigd om hun consumptie van magnesiumrijke voedingsmiddelen zoals bananen, avocado’s, bonen en groene bladgroenten te verhogen.

Kinderen met ADHD moeten worden aangemoedigd om hun magnesiumconsumptie van voedingsmiddelen zoals bananen, avocado’s, bonen en groene bladgroenten te verhogen. Een prospectief populatiegericht cohort van meer dan 600 adolescenten bij de follow-ups van 14 en 17 jaar vond dat een hogere inname van magnesium via de voeding significant geassocieerd was met verminderde aandachtsproblemen, agressiviteit, delinquentie (Black et al., 2015). Aangezien echter slechts 30% tot 40% van het voedingsmagnesium door het lichaam wordt opgenomen, is suppletie de meest betrouwbare manier om magnesiumspiegels bij kinderen en volwassenen met ADHD te verhogen.

Assessing Magnesium Status

Het is vaak moeilijk om de magnesiumstatus te beoordelen, omdat magnesium voornamelijk in cellen of botten wordt opgeslagen. Serumspiegels hebben weinig correlatie met totale magnesiumspiegels in het lichaam of concentraties in specifieke weefsels. Tests zijn meestal onnauwkeurig en vaak onnodig omdat de meeste patiënten met ADHD baat kunnen hebben bij magnesiumsuppletie. Klinische symptomen van constipatie, angst, slapeloosheid en prikkelbaarheid zijn vaak betere beoordelingen van magnesiumtekorten dan laboratoriumtests.

Vormen van magnesium in supplementen

Er zijn verschillende vormen van magnesiumsuppletie, waaronder magnesiumglycinaat, magnesiumoxide, magnesiumcitraat, en magnesiumgluconaat. Ze zijn even effectief, met één uitzondering: magnesiumoxide, dat slecht wordt opgenomen en laxerende effecten kan veroorzaken. Een veel voorkomende bijwerking van magnesiumsuppletie is losse ontlasting, maar dit symptoom is meestal zelfbeperkend en lost vanzelf op.

Voldoende magnesium is nodig om neurotransmittersystemen adequaat te ondersteunen. Hoewel slechts 1% van het magnesium in het lichaam zich in het bloed bevindt, is deze 1% van cruciaal belang omdat vrij circulerend magnesium betrokken is bij meer dan 300 vitale stofwisselingsreacties. Onderzoeken tonen consequent aan dat ADHD-kinderen die lijden aan een grotere onevenwichtigheid in voedingsstoffen, ernstigere symptomen hebben. Gelukkig kunnen kinderen met de juiste integratieve behandelingen die tekorten aan voedingsstoffen herstellen, verlichting krijgen van gedragssymptomen zoals onoplettendheid, hyperactiviteit, impulsiviteit en oppositioneel gedrag.

Mineraal evenwicht en ADHD – Conclusies

Dus, het corrigeren van koper/zink onevenwichtigheden en het aanpakken van magnesium tekorten kan leiden tot een aanzienlijke vermindering van ADHD symptomologie en cognitieve prestaties verbeteren. De beschikbare literatuur suggereert dat het gebruik van gerichte voedingstherapieën bijzonder nuttig kan zijn bij de behandeling van ADHD en de behandelingsresultaten kan maximaliseren, door de bijwerkingen van medicatie te minimaliseren en tegelijkertijd het therapeutische effect van medicatie bij lagere doseringen te versterken. Door voedingsstrategieën te integreren in de hedendaagse psychiatrie kunnen we effectief verlichting bieden aan de miljoenen kinderen en volwassenen die worstelen met ADHD.

Over de auteur

James M. Greenblatt, MD, is de auteur van Eindelijk gefocust: The Breakthrough Natural Treatment Plan for ADHD that Restores Attention, Minimizes Hyperactivity, and Helps Eliminate Drug Side Effects. Hij is momenteel werkzaam als Chief Medical Officer en Vice President van Medical Services bij Walden Behavioral Care en is assistent klinisch hoogleraar psychiatrie aan de Tufts University School of Medicine en de Dartmouth Geisel School of Medicine. Dr. Greenblatt is een erkend expert op het gebied van integratieve geneeskunde en heeft in de Verenigde Staten lezingen gegeven over het wetenschappelijk bewijs voor voedingsinterventies in de psychiatrie en bij geestesziekten. Ga voor meer informatie naar www.FinallyFocusedBook.com

Related Resources

  • Blog: Finally Focused: Minerale onevenwichtigheden & ADHD (Deel 1: Zinktekort & Koperoverschot)
  • Blog: Mineralen Missie naar Mars
  • Web: Learn More About Testing for Zinc, Copper & Magnesium

Black et al. (2015). Lage inname van magnesium via de voeding is geassocieerd met verhoogd externaliserend gedrag bij adolescenten. Public Health Nutrition, 18(10), 1824-30.

El Baza et al. (2016). Magnesiumsuppletie bij kinderen met aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit. Egyptian Journal of Medical Human Genetics, 17(1), 63-70.

Kozielec & Starobrat-Hermelin. (1997). Beoordeling van magnesiumgehaltes bij kinderen met aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD). Magnesium Onderzoek: Official Organ Of The International Society For The Development Of Research On Magnesium, 10(2), 143-148.

Moshfegh A, Goldman J, Ahuja J, Rhodes D, LaComb R. (2009). Wat eten we in Amerika, NHANES 2005-2006: Usual Nutrient Intakes from Food and Water Compared to 1997 Dietary Reference Intakes for Vitamin D, Calcium, Phosphorus, and Magnesium. U.S. Department of Agriculture, Agricultural Research Service: Washington, DC, USA.

Mousain-Bosc et al. (2004). Magnesium VitB6 inname vermindert hyperexciteerbaarheid van het centrale zenuwstelsel bij kinderen. Journal Of The American College Of Nutrition, 23(5), 545S-548S.

Mousain-Bosc et al. (2006). Verbetering van neurogedragsstoornissen bij kinderen aangevuld met magnesium-vitamine B6. I. Attention deficit hyperactivity disorders. Magnesium Onderzoek: Official Organ Of The International Society For The Development Of Research On Magnesium, 19(1), 46-52.

Nogovitsina & Levitina. (2007). Neurologische aspecten van de klinische kenmerken, pathofysiologie, en correcties van stoornissen in aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit. Neuroscience and Behavioral Physiology, 37(3), 199-202.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.