Je bent de beste speler van je generatie, misschien wel van alle tijden. Je zorgde voor een revolutie in de NBA en samen met Magic Johnson en Larry Bird wist je basketbal om te vormen tot een mondiale sport.

Ondanks al deze grootsheid op het veld zou je de laatste persoon moeten zijn om een steen te werpen. Michael Jordan was een getalenteerde basketballer, maar hij is nooit een klassevol persoon geweest. Joe Dimaggio was een groot atleet die de verpersoonlijking van klasse. U, meneer Jordan, bent geen Joe Dimaggio.

Frankly u bent niet eens ergens in de buurt zo stijlvol als Magic Johnson. U leeft in een tijdscapsule waarin u de meest aanbeden atleet op de planeet was. Nou uwe “luchtigheid” het is tijd voor u om wakker te worden.

Op dit moment is Jordan een middelmatige directeur/manager van basketbal operaties. Daar komt nog bij dat hij een geldjager is. Veel mensen weten niet dat Jordan “bedrijven in de buurt van Charlotte een presentiegeld vraagt om gemeenschapsevenementen bij te wonen die de club promoten.”

Goed dat al die sponsorcontracten niet genoeg waren om je levenslang financieel te onderhouden. Tenminste niet als je miljoenen verspilt met gokken als een ontaarde. Dus nu vraag je om geld alleen maar om te verschijnen voor evenementen gericht op het promoten van je prille franchise.

Jordan moest ooit $108.000,00 betalen aan een man veroordeeld voor cocaïne dealen (Eddie Dow). Dit bovenop het verliezen van meer dan een en een kwart miljoen dollar tijdens het golfen met Richard Esquinas. Omdat classy Mike de schuld nooit betaalde, schreef Esquinas er een boek over.

Jordan was zo’n gokverslaafde dat hij de avond voor een play-off wedstrijd tegen de Knicks in Atlantic City werd gezien, waar hij flink wat geld verloor. Voor al zijn succes op het veld was Jordan zijn leven een puinhoop met gokken.

Dit leidt tot Jordan’s eerste pensionering. Hij was op het hoogtepunt van zijn carrière. Hij had drie opeenvolgende NBA titels gewonnen. Toen werd tijdens het tussenseizoen zijn vader vermoord. Jordan gebruikte dit als excuus om met pensioen te gaan. Hij zei: “De grootste voldoening, het grootste positieve dat ik eruit kan halen dat mijn vader hier vandaag niet bij me is, is dat hij mijn laatste basketbalwedstrijd heeft gezien, en dat betekent veel.” Toch keerde hij twee jaar later terug naar het basketbal. Tot zover de sentimentele verklaring die hij aflegde.

Velen geloven dat de competitie Jordan tot zijn pensioen heeft gedwongen. Ze hadden genoeg van al het vuil dat ze steeds onder het tapijt moesten vegen. Dus vroegen ze hem een pauze in te lassen en hulp te zoeken voor zijn verslaving. Waarom zou Jordan anders tijdens zijn pensioneringstoespraak hebben gezegd dat hij op een dag zou terugkeren in de NBA “als David Stern me terug laat keren in de competitie.”

Om het nog erger te maken had Jordan verschillende gerapporteerde buitenechtelijke affaires. Niets schreeuwt “rolmodel” als slapen met andere vrouwen achter de rug van je vrouw. Veel mensen waren hiervan niet op de hoogte door al het “hush hush” geld dat Jordan onder de tafel doorgaf. Net als zijn gokschuld verzaakte Jordan vijf miljoen die hij had aangeboden aan een van zijn minnaressen (Karla Knafel) te betalen.

Jordan’s gokverslaving en manieren van vreemdgaan leidden uiteindelijk tot zijn echtscheiding. Een waarbij hij zijn ex-vrouw (Juanita Jordan) een toenmalig recordbedrag van 168 miljoen dollar moest betalen.

Heeft iemand ooit gehoord dat LeBron James dergelijke problemen heeft?

De waarheid is dat het me pijn doet om dit te schrijven omdat ik net als veel van onze lezers ben opgegroeid in een tijdperk waarin Jordan de “Real King” was. Ik heb altijd tegen hem gewed. Ik hoopte dat de Lakers, Blazers, Suns, Sonics of Jazz (twee keer) hem zouden verslaan. Wat kan ik zeggen? Ik hou van underdogs. Desondanks zag ik in dat hij echt de beste basketballer ter wereld was. Het geeft me een vies gevoel om zelfs maar negatief over MJ te spreken.

Na het voltooien van zijn tweede drie turf ging Jordan weer met pensioen. Hij liet ons allen achter met de gedenkwaardige pose van zijn laatste sprongschot. Het was het perfecte beeld om een prachtige carrière af te sluiten. Maar de genie die hij is, Jordan besloot een comeback te maken in Washington, alleen om te ontdekken dat het spel snel aan hem voorbij ging.

Daarmee bezoedelde hij zijn imago. Niet zozeer zijn nalatenschap als speler, maar meer als onoverwinnelijk. Jordan probeerde nu niet alleen als speler de spierkracht van een team te zijn, maar ook het brein. Het was een rampzalige zet en Jordan bewees een vreselijke talentbeoordelaar te zijn.

Hij koos Kwame Brown, de mislukkeling aller tijden, als eerste keus in 2001. Hij had Tony Parker, Pau Gasol en vele andere sterspelers kunnen hebben, maar hij koos voor Kwame.

Jordan ruilde vervolgens Richard Hamilton voor Jerry Stackhouse. Hamilton bloeide op na de ruil en blijft een solide teamspeler in een Detroit ploeg die twee NBA Finals haalde, waarvan hij er één won. Stackhouse daarentegen speelde slechts twee seizoenen in Washington. Echt een goede waarde daar.

Voor al zijn basketbal bekwaamheid en talent; Jordan, de leidinggevende, “faalde om een omgeving voor succes te creëren in Washington. Hij was grof tegen spelers en clubmedewerkers, wat leidde tot het ontslag van Wizards’ meerderheidsaandeelhouder Abe Pollin.”

Hij heeft misschien wel eigenhandig Kwame’s kansen op een fatsoenlijke carrière verpest. Brown is misschien nooit een ster geworden, maar wat Jordan deed was hem doodrijden. Net zoals een volbloed moet worden gekoesterd en getraind om zijn potentieel te maximaliseren, zo ook Kwame.

Nadat hij was ontslagen door de Wizards, dook Jordan weer op als mede-eigenaar en Manager of Basketball Operations voor de Charlotte Bobcats. Ook dat is tot nu toe een mislukking.

Jordan ruilde voor Nazr Mohammed’s en zijn vierjarig contract van 28 miljoen dollar. Heb je enige productie gekregen van Mohammed en de bijna 30 miljoen dollar die je hem hebt betaald? Natuurlijk niet.

In 2006 verkoos Jordan Adam Morrison boven Brandon Roy en Rudy Gay. Ik denk dat hij in Morrison een Larry Bird-type wilde creëren, maar in plaats daarvan bleef hij zitten met een hele slechte snor en weinig meer.

In 2007 tekende Jordan Gerald Wallace voor een 57 miljoen dollar contract. Hij voegde ook Matt Carroll toe met een vier-jarig, 27 miljoen dollar contract. Hoe hebben die uitgepakt voor jou MJ?

Dit brengt ons terug naar de huidige Michael. Jordan ziet wat er aan de hand is en het ergert hem. Dus doet hij zijn uiterste best om LeBron James te raken. Hij doet dit omdat hij weet dat LeBron de best geplaatste speler is om zijn erfenis te bedreigen.

Kobe Bryant zou dichter bij zijn om Jordan te overtreffen als de grootste aller tijden. Maar Kobe is erin geslaagd om dat allemaal te verknoeien met een verkrachting jaren terug samen met een “Diva” achtige vete met Shaquille O’Neal. Als gevolg daarvan verloor Kobe het merendeel van zijn sponsorbijdragen. Dus kan hij Jordan niet evenaren als het wereldwijde icoon dat Michael was.

Jordan is zo vastbesloten om zijn label als de “G.O.A.T” vast te houden, dat hij besluit om naar buiten te komen en het vuur aan te wakkeren. Hij kiest ervoor om op de bandwagon te springen.

Dit is een gevolg van angst. Jordan weet dat Kareem Abdul Jabbar en Wilt Chamberlain ooit ook als de grootste werden beschouwd en nu worden ze nauwelijks genoemd. Chamberlain is overleden, maar hoe vaak ziet of hoort iemand over Kareem?

Jordan is vastbesloten hem niet door iemand anders te laten overtreffen. Hij wil geen vergelijkingen. Hij wil niet dat zijn nalatenschap in twijfel wordt getrokken. Nu ziet hij dat James, die op weg was om al zijn records te breken, behalve NBA titels, zichzelf heeft opgeworpen om die ook te evenaren of te overtreffen. LeBron is nu klaar om een legitieme run op meerdere kampioenschappen te maken en elke ring die hij aan zijn vingers toevoegt maakt het “is LBJ beter dan MJ” gepraat nog veel luider.

Dus Jordan zijnde de “belichaming van klasse” die hij is koos ervoor om een achterbakse opmerking te maken. Ik lachte toen ik dit zag. Ik lachte omdat ik een opgeblazen, bloeddoorlopen schaduw zag van wat eens de grootste concurrent in de sport was.

Het was alsof ik naar een van die alcoholisten uit de buurt keek die voortdurend hun “gloriedagen” herbeleven door verhalen te vertellen over hoeveel beter ze waren dan de huidige stadsster. Het ergste van alles was dat de man die ooit de meest gevreesde atleet op een basketbalveld was, er op leek te hinten zelf bang te zijn.

Jordan weet dat elke dag die voorbijgaat zijn carrière en prestaties kleiner en kleiner worden in die achteruitkijkspiegel. Hij ziet dat hij het niet kan maken als een NBA manager/ team president. Dus alles wat hij echt heeft is zijn nalatenschap. Dus rekent hij mensen in zijn eigen gemeenschap af om een glimp van hem op te vangen.

Hoewel Jordan de beste was om het spel te spelen, is hij zeker niet de stijlvolste man gebleken. Onnoemelijk veel skeletten zitten waarschijnlijk in zijn kast. Dingen die, zoals Charles Barkley ooit zei, laten zien waarom “ouders rolmodellen moeten zijn”, niet basketbalspelers.

Het enge is dat we James over tien jaar misschien wel de grootste zullen noemen. Pas 25 jaar oud en met al twee NBA MVP’s, wie weet wat James’ hoogtepunt zal zijn. Hij kan inderdaad eindigen met meer ringen, meer punten, meer roem.

LeBron is de eerste speler sinds Jordan die zo’n marketinggigant is. James wil de wereld veroveren en heeft de potentie om op een dag een team te bezitten, al vanaf zijn vroege tot midden dertigste. Toch besloot Jordan hem te pakken, waarom?

Denkt Jordan echt dat het verlaten van je team vanwege een gokverslaving erger is dan gewoon naar Miami willen verhuizen? Is de wens om met een andere elite ster te spelen in Dwyane Wade erger dan je team verlaten om honkbal te spelen?

In werkelijkheid voor iedereen die James “beslissing” bekritiseert en zegt dat hij nooit Jordan of Bird of Magic zal zijn, dat is prima omdat hij dat ook niet hoeft te zijn. In alle eerlijkheid is hij misschien al een betere speler dan Bird of Magic. Hij is zeker een betere atleet dan zij ooit waren.

James is 6’8″ en 250 pond en toch is hij zo snel als een guard. Hij kan passeren zoals Magic en luchten zoals Jordan. Als hij Birds jumper had, zou hij echt het meest atletische exemplaar zijn dat ooit heeft gespeeld. Herinner jezelf er nu aan dat hij net begint aan wat het hoogtepunt van zijn carrière zal zijn.

De tragische kant van dit alles is dat Wade en James gewoon winnaars willen zijn. Is dat niet waar sport om draait? Proberen om het beste “TEAM” te zijn en niet alleen individueel. Proberen titels te winnen en niet een of andere denkbeeldige ego wedstrijd van wie is de “G.O.A.T”?

Dus waarom proberen en schilder ze in een negatieve manier? Michael zou beter moeten weten. Hij zou zich buiten dit melodrama moeten houden. Hij heeft zijn strepen verdiend en heeft niets te bewijzen. Bovenal hoeft hij niet te kleineren wat LeBron of Dwyane doen.

Michael je moet deze jonge jongens omarmen. Je moet dienen als mentor en niet alleen als een “chagrijnige oude man”. De reden is dat je hun idool bent. Je bent bijna ieders idool. We wilden allemaal onze tong uitsteken zoals jij en vliegen van de vrije worp lijn. We wilden allemaal zo glad als zijde een fade-away jump shot ontwikkelen. We wilden allemaal net zo zijn als Mike.