In dit moment van uitreiken is alle potentie aanwezig voor een echte verbinding en diepe, diepe liefde. Kwetsbaarheid is geen zwakte, het is de “magische saus” die onze relaties maakt tot wat we diep van binnen willen dat ze zijn.

Dit deed me denken aan een moment dat ik met mijn man meemaakte. Ik was me ervan bewust dat we het allebei extra druk hadden met werk en de kinderen, en het voelde vaak alsof we door de deur liepen en nooit volledig contact maakten. Op een avond kwam ik thuis en greep hem in de deuropening, draaide zijn gezicht naar me toe en zei: “Schat, ik wil dat we ons verbinden en ik wil dat je me ziet.” Hij glimlachte en zei, recht in mijn ogen kijkend, “oké.”

Ik was niet klaar voor zijn eigen kwetsbare reactie – dat hij aanwezig en beschikbaar was verraste me en ik merkte dat ik me na ongeveer 20 seconden moest omdraaien en het oogcontact moest verbreken. Ik voelde me ongemakkelijk bij de hoeveelheid verbinding – en ik was degene die er om had gevraagd! Als therapeut was ik verbaasd over hoe rauw ik me voelde. Ik bedoel, is het niet mijn taak om het vermogen vast te houden om in liefdevolle verbinding te blijven, en het ongemak dat dat met zich mee kan brengen vanwege oude wonden? Het was zo’n nuttige leerervaring voor mij: en ik leerde dat ik in het ongemak kan blijven en terug kan leunen voor de verbinding.

Ik geloof niet dat we het volhartige leven kunnen leiden dat we willen leven, tenzij we leren om in deze ongemakkelijke momenten te leunen, erop vertrouwend dat ze ongemakkelijk zijn, niet omdat ze verkeerd zijn, maar omdat ze onze diepste verlangens raken en we niet bereid zijn om ons te verstoppen.