Een tenlastelegging is een formele beschuldiging van een misdrijf, afgegeven door een grandjury op basis van een voorgestelde aanklacht, getuigenverklaringen en ander bewijsmateriaal gepresenteerd door de openbare aanklager (District Attorney). Het is de vaststelling van de grand jury dat er voldoende bewijs is dat de verdachte het misdrijf heeft gepleegd om een proces door een grand jury te rechtvaardigen. Om tot een tenlastelegging te komen, stelt de jury niet vast of de verdachte schuldig is, maar alleen of het waarschijnlijk is dat er een misdrijf is gepleegd, dat de verdachte het heeft gedaan en dat hij/zij moet worden berecht. Officieren van justitie presenteren geen volledige zaak aan de grand jury, maar introduceren vaak alleen de belangrijkste feiten die voldoende zijn om aan te tonen dat de verdachte een misdrijf heeft gepleegd.

Het vijfde amendement op de Amerikaanse grondwet bepaalt dat “niemand ter verantwoording kan worden geroepen voor een halsmisdaad, of een anderszins berucht misdrijf, tenzij op voorspraak van een Grand Jury ….”. . Derhalve worden jury’s vaak gebruikt om federale misdrijven ten laste te leggen. In staten wordt echter vaak een “preliminaire zitting” gehouden door een lagere rechter of een andere magistraat in plaats van een grand jury om te bepalen of de aanklager voldoende bewijs heeft geleverd dat de beschuldigde een misdrijf heeft gepleegd. Als de rechter voldoende bewijs vindt dat de verdachte een misdrijf heeft begaan, wordt de zaak voor de rechtbank gebracht.