Wanneer de meeste mensen denken aan beeldvorming van de borst, denken zij onmiddellijk aan mammografie. Mammografie is nog steeds het belangrijkste onderdeel van de beeldvorming van borsten, hoewel dit subspecialisme van de radiologie zich de afgelopen decennia snel en ingrijpend heeft ontwikkeld en verschillende andere geavanceerde technologieën omvat die helpen bij het opsporen en diagnosticeren van borstziekten. Onlangs heb ik in San Francisco Medicine de vooruitgang besproken op het gebied van mammografie en beeldvorming van de borst als geheel.
Met deze evoluerende technologie, komt ook de evoluerende rol van de radioloog voor beeldvorming van de borst. In het verleden interpreteerden radiologen die zich bezighouden met borstbeeldvorming alleen de beelden en verstrekten zij rapporten aan doorverwijzende artsen. Vandaag de dag maken radiologen die zich bezighouden met borstbeeldvorming integraal deel uit van een multidisciplinair team dat patiënten met borstkanker en andere gezondheidsklachten behandelt.
De komst van mammografiescreening
In de jaren zestig voerden radiologen mammografie-onderzoeken uit met röntgenbuizen voor algemeen gebruik en zonder compressie. Zij legden de beelden vast op films met directe belichting, vergelijkbaar met röntgenfoto’s van de borstkas. Deze beelden hadden een laag contrast en het weefsel dicht bij de borstwand zag er “wit” uit als gevolg van onderbelichting.
In het volgende decennium maakte de mammografie een aanzienlijke ontwikkeling door met de introductie van mammografie met zeefilm, waardoor de beeldvorming sneller verliep, een lagere stralingsdosis nodig was en het grootste contract werd verkregen, waardoor het gemakkelijker werd om door het borstweefsel heen te kijken. Verbeteringen in de zeefilmtechnologie en de oprichting van speciale mammografie-eenheden in de jaren tachtig en negentig zorgden ervoor dat de mammografiebeelden steeds beter werden.
Naarmate de technologie verbeterde, werd mammografisch screenen op borstkanker ook steeds gebruikelijker als gevolg van twee primaire factoren. Ten eerste toonden de resultaten van meerdere gerandomiseerde en gecontroleerde trials de effectiviteit aan van mammografiescreening om de sterfte aan borstkanker te verminderen. Ten tweede maakte de ontwikkeling van effectieve pre-operatieve beeldgeleide draadlokalisatietechnieken het gemakkelijker om een weefseldiagnose te verkrijgen voor verdachte laesies die bij mammografie werden gedetecteerd.
Reguleren van mammografie
Met meer mammografie in de jaren ’90 kwam ook meer regelgeving. Naarmate het gebruik van mammografie toenam en borstkanker een bedreiging voor de volksgezondheid werd, groeide de bezorgdheid over de kwaliteitsverschillen in de mammografie. Nadat talrijke kwaliteitsproblemen aan het licht waren gekomen, werd een reeks hoorzittingen in het Congres aan mammografie gewijd. Dit resulteerde in de Mammography Quality Standards Act van 1992, waarbij voor het gehele land uniforme normen werden opgelegd. Deze voorschriften hebben zowel invloed op de kwaliteit van de beeldvorming van borsten als op de normen waaraan radiologen zich moeten houden. Naast het leveren van beelden en interpretaties van hoge kwaliteit, moeten radiologen die zich bezighouden met borstbeeldvorming hun bevindingen en aanbevelingen duidelijk overbrengen aan doorverwijzende zorgverleners om een uitgebreide patiëntenzorg te garanderen. Om radiologen te helpen hun bevindingen over te brengen, heeft het American College of Radiology het Breast Imaging Reporting and Data System, of BI-RADS, gecreëerd en onderhoudt het een gestructureerde rapportagetaal voor borstkanker.
Een nieuw tijdperk voor mammografie
Bij de eeuwwisseling maakte de beeldvorming van borsten nog een belangrijke ontwikkeling door met de introductie van digitale mammografie. Hoewel digitale mammografie vanuit het gezichtspunt van de patiënt op dezelfde wijze wordt uitgevoerd als analoge mammografie, maakt het apparaat gebruik van signalen om beelden te produceren die op computers kunnen worden gelezen in plaats van op röntgenfilm.
De meeste radiologiepraktijken in de V.S. maken tegenwoordig gebruik van digitale mammografie omdat deze, in vergelijking met analoge film, beelden van betere kwaliteit oplevert met een verbeterd weefselcontrast. Studies hebben aangetoond dat digitale mammografie met name beter is dan filmmammografie voor dichte borsten, evenals voor jongere patiënten, die de neiging hebben dichtere borsten te hebben dan oudere patiënten. Digitale mammografie heeft ook het voordeel van een lagere stralingsdosis in vergelijking met traditionele analoge mammografie.
Toekomstig is digitale borsttomosynthese (DBT) een veelbelovende nieuwe technologie waarbij meerdere mammografische projecties met lage dosis door de borst worden verkregen. Het is aangetoond dat DBT vals-positieve bevindingen vermindert en de opsporingsgraad van invasieve kankers verbetert. DBT wordt dan ook “een beter mammogram” genoemd en zou wel eens de standaard voor mammografisch onderzoek kunnen worden zodra meer verkopers de gepaste goedkeuringen krijgen om de technologie aan te bieden.
Een kritische praktijk
Mammografie heeft een lange weg afgelegd sinds de dagen van films met directe blootstelling en ongebreidelde kwaliteitszorgen. Radiologen die zich bezighouden met borstbeeldvorming hebben nu meer instrumenten tot hun beschikking en zijn meer dan ooit tevoren geïntegreerd in de patiëntenzorg. Naarmate meer technologische innovaties worden bereikt en de deskundigheid van radiologen op het gebied van borstbeeldvorming toeneemt, zal mammografie naar verwachting een centrale rol blijven spelen bij de inspanningen op het gebied van vroegtijdige opsporing.
Early detection remains a key to reducing mortality. Mammografie blijft het meest effectieve en betaalbare middel om borstkanker op te sporen en wij blijven pleiten voor een jaarlijkse mammografie-screening vanaf 40 jaar.
Lees mijn volledige artikel in San Francisco Medicine.