De eerste keer dat ik een make-upsponsje gebruikte, werd ik helemaal opnieuw verliefd op make-up. In de tijd dat ik graag laagjes foundation met een hoge dekking aanbracht en meer bakte dan Paul Hollywood, waren make-up sponsjes en ik eigenlijk een package deal. Ik genoot intens van de manier waarop het tegen mijn huid stuiterde en ik was ervan overtuigd dat geen enkel ander gereedschap een gladder canvas kon opleveren. Maar zoals dat gaat met de meeste wervelwind romances, de magie vervaagde uiteindelijk tussen ons. Onze breuk was niet erg hartstochtelijk. Ik zal je een beeld schetsen.

Het is een doordeweekse ochtend zo’n twee jaar geleden. Ik ben in mijn slaapkamer voor mijn toenmalige dagelijkse make-up routine, inclusief een flinke dosis foundation. Ik pak mijn versleten make-up sponsje op en sta bijna op om het in mijn badkamer aan de overkant schoon te maken. Op dat moment gaat er een golf van luiheid door mijn lichaam, waardoor ik het neerleg en kies voor de schone reeks kwasten die voor me ligt. Sindsdien heb ik geen make-upsponsje meer aangeraakt.

Telkens als ik na die dag een blik op mijn sponsje wierp, borrelde er angst op in plaats van opwinding over het aanbrengen van mijn make-up. Het werd steeds meer een opgave om het sponsje bij elk gebruik te wassen en de gedachte om het te gebruiken zonder het grondig te wassen, maakte me razend. Toch liet ik hem op mijn beautyplank staan en liet hem stof verzamelen, tot ik een paar weken geleden tot een routine-veranderende conclusie kwam: Ik haat make-up sponsjes. Heel erg.

Ik weet het, ik weet het – haten is een sterk woord. Maar het is volledig op zijn plaats, gezien make-up sponsjes een prima thuis zijn voor echt smerig spul. “Denk aan de term spons: zijn taak is om op te zuigen, te absorberen,” zegt Mona Gohara, een dermatoloog gevestigd in Hamden, Connecticut. “Voeg allerlei microben toe aan de lijst van dingen die die kleine puppy’s opzuigen – bacteriën zoals staph aureus en E. coli, de primaire bacteriën in poep.”

Collega dermatoloog Ava Shamban merkt op dat naast die bacteriën, dode huidcellen en potentiële allergenen van je make-up zich graag verbergen in je sponzen, wat kan leiden tot acne breakouts of erger. “Dat herhaalde contact kan leiden tot een ontstekingsuitslag,” waarschuwt ze.

Natuurlijk kun je je spons regelmatig wassen met antibacteriële zeep, maar volgens Gohara is dat nog steeds niet genoeg om te voorkomen dat potentieel gevaarlijke micro-organismen er hun kamp opslaan. “Het punt is dat er geen geweldige manier is om die sponzen schoon te maken – de dichte vorm van de spons en het grote oppervlak zorgen voor een geweldig verstoppertje spelletje met die kleine beestjes,” voegt Gohara toe. “Joke’s on us, though, because there’s no way we will find and get rid of them all.”

Look, het is niet zo dat make-up sponzen de duivel zijn of zo, maar mijn angst voor ziektekiemen is net sterk genoeg om me ver weg van hen te houden. Maar als je er een hebt waar je gek op bent en je vindt het niet erg om hem vaak schoon te maken en te vervangen, ga je gang. Probeer alleen niet te lui te worden over het onderhoud.

Zoals Shamban suggereert, is de beste manier om van hardnekkige microben af te blijven, uw spons na elk gebruik te wassen en ten minste om de drie maanden een nieuwe te kopen. Drie maanden. Gast, dat is gewoon veel te veel moeite (en geld) voor mij. Ik gebruik mijn handen en kwasten wel, bedankt.

Afgezien van de knulligheid, geven make-upsponsjes me gewoon niet meer de dekking die ik wil. Voordat ik mijn relatie met sponsjes verbrak, was alles wat ik op mijn gezicht aanbracht zeer dekkend, mat en altijd met veel poeder opgemaakt. Het hoorde allemaal bij mijn toenmalige esthetiek. Maar hoe goed het ook aangebracht was, het leek nooit op mijn echte huid. Dat is eerder de schuld van de make-up dan van de sponsjes, maar ik had nog steeds die herhaalde drukbewegingen en absorptie nodig om alles goed te mengen.

Ik ruilde onvermijdelijk al mijn foundations en instellingspoeders met een hoge dekking in voor CC-crèmes en concealers met een gemiddelde dekking – spul dat transparant genoeg is om met mijn vingers in te wrijven of uit te wrijven met een pluizige kwast. Ik ben ook gestopt met het aanbrengen van basis make-up over mijn hele gezicht en ben in plaats daarvan begonnen met het aanbrengen van kleine hoeveelheden alleen waar nodig. Dat heb ik geleerd van het kijken naar visagisten op het werk.

Veel visagisten zijn dol op sponsjes, maar degenen die mijn make-up hebben gedaan of de make-up van iemand anders voor mij hebben gedaan, hebben vastgehouden aan kwasten en vingers voor basisproducten. Neem bijvoorbeeld Katie Jane Hughes – haar glanzende en blozende teint heeft een grote invloed op mijn huidige make-up smaak. Ze zegt dat ze nauwelijks make-upsponsjes gebruikt omdat ze “niet echt bij mijn make-upstijl passen.”

Sponsjes zijn geweldig om snel veel dekking te krijgen, voegt ze eraan toe, maar haar basisroutine vraagt meestal om kwasten. “Ik geef absoluut de voorkeur aan kwasten, omdat ik ze preciezer vind en beter in staat om dingen tot in detail aan te brengen.” Haar mening vat eigenlijk mijn gevoelens samen. Zelfs als ik niet zo walgde van al die bacteriën zou ik nog steeds niet veel praktisch nut hebben voor een spons.

In mijn twee sponsloze jaren zijn mijn basis make-up vaardigheden vertienvoudigd, evenals de staat van mijn huid. En er is weinig kans dat we onze langvergeten romance weer aanwakkeren. Misschien een dronken sms’je, maar we weten allemaal dat die altijd gevolgd worden door spijt.

Meer over basismake-up:

• De beste basismake-up van 2019: Concealers, Foundations, Highlighters, and More
• The 9 Foolproof Products I Use to Achieve a Flawless Base
• This Makeup Artist’s Genius Trick Us Powder Foundation to Mirror the Effects of Contouring

Nou, zie hoe foundation is geëvolueerd in de afgelopen 100 jaar:

Vergeet niet om Allure te volgen op Instagram en Twitter.