Toen ik vorige week voor het eerst de foto zag van Depp die Tonto speelt en die producer Jerry Bruckheimer stiekem tweette, was ik natuurlijk duizelig als altijd om Depp te zien, want ik ben al het grootste deel van mijn leven een fan. Ik ben een van die vrouwen die het gevoel hebben dat ze hem “ontdekt” hebben omdat ze zijn carrière al volgen sinds het origineel van 21 Jump Street. En nu, als Tonto: de make-up was heftig en de hoofddeksel een beetje vreemd – ik bedoel, het is een vogel – maar het was nog steeds “mijn” Johnny Depp.
Ik wist toen die foto, met een hoofddeksel van een kostuumontwerper en gezichtsverf van een visagist, opdook, dat er opschudding zou ontstaan – een opstand, misschien – in de sociale netwerken van de Amerikaans-Indiaanse gemeenschap. Ondanks het feit dat Depp al eerder een Amerikaanse indiaan heeft gespeeld, in de film The Brave uit 1997, die hij regisseerde en waarin ook Marlon Brando en Floyd Red Crow Westerman speelden. Depp beweerde in 2011 deels Amerikaans-Indiaans te zijn:
“Ik denk dat ik ergens in de lijn wel wat Indiaanse heb. Mijn overgrootmoeder was nogal Indiaanse, ze groeide op als Cherokee of misschien als Creek-indiaan. Logisch, aangezien ze uit Kentucky komt, waar veel Cherokee en Creek zitten.”
Sommige mensen werden toen een beetje kwaad over die claim. Ze eisten praktisch bloed om het uit te meten. Sterker nog, sommige van mijn familieleden en vrienden zullen Johnny Depp rustig en trots tot Amerikaans-Indiaan uitroepen, alsof hij een lid is van onze uitgebreide familie. Maar sommige commentaren en berichten die ik las, wilden een stamboom tekenen met alle laatste takjes in detail. En zo kwam de opstand nu weer: Ik las post na post over hoe Depp niet Tonto zou “mogen” spelen; ik zag veel suggesties van certificeerbare Indianen die Tonto “zouden moeten” spelen.
Als een Indiaan uit Amerika die voortdurend een ID van mijn stam tevoorschijn moet halen, kan ik de twijfel begrijpen. Vooral als we de gevreesde “Mijn grootmoeder was een Cherokee prinses” regel horen. Wat elke Indiaan die ik ken al eerder heeft gehoord en waar hij ziek van is – vooral, daar ben ik zeker van, echte Cherokees.
Maar Johnny Depp heeft niet gezegd dat zijn grootmoeder een prinses was, of zeker, of ze zelfs Cherokee was. Ik ben geen volbloed Lakota, ook al heb ik een Lakota achternaam. Ik ben meer dan half, dat weet ik. Toch moet ik nog steeds mijn “bloedgroep” bewijzen om te laten zien wat ik in mijn hart ben. Wij Amerikaanse Indianen moeten bewijzen wie we zijn door de hoeveelheid bloed, ook al zijn we inheems in dit land. Hoe walgelijk de vergelijking ook klinkt, alleen honden die geregistreerd zijn bij de Amerikaanse Kennel Club moeten ook papieren hebben over de bloedgroep om hun afstamming te bewijzen. Geen enkel ander volk in Amerika, misschien zelfs in de wereld, moet bewijzen wie zij zijn door middel van bloedgroep en papierwerk.
Dus als de overgrootmoeder van Johnny Depp inderdaad Creek of Cherokee was, zou hij dat dan kunnen bewijzen? Ik weet het niet. Maar ik ben bereid hem te steunen. Ik ben bereid om elke Amerikaanse indiaan te steunen, in plaats van hem neer te zetten.
Iedereen kent de geschiedenis van de manier waarop Hollywood de Amerikaanse indianen portretteerde: door ons uit te maken voor wilden die zich verzetten tegen de “beschaving” maar gemakkelijk werden verslagen. Hollywood liet de rest van de wereld geloven dat we nog steeds in tipi’s woonden, gebrekkig Engels spraken en stereotypeerde ons op alle mogelijke manieren. De vrouwen altijd schaars gekleed zoals Raquel Welch in The Legend of Walks Far Woman (ik ontken niet dat ze lekker was – maar zo gingen mijn voorouders niet te werk). Dan waren er nog de kerels in de TV-serie F Troop, die turkooizen ringen maakten en toch in tipi’s woonden.
Hollywood had het vanaf het begin meestal bij het verkeerde eind. Toch zijn er films die ons volk door de jaren heen correct hebben geportretteerd, zij het een beetje romantisch. Je moet of Indiaan zijn, of de Indianen echt kennen, om te weten welke films cool zijn voor ons.
Ik weet niet of ik The Lone Ranger and Tonto daar wel toe zou rekenen – een western gebaseerd op een radioshow en tv-serie uit de jaren vijftig. Als je de show ooit hebt gezien, herinner je je misschien dat Tonto altijd klaar stond om in te stemmen, en dat hij gebruik maakte van wat nu “Tonto-ismen” worden genoemd – wat betekent dat hij geen deeltjes zoals “de”, “een” of “een” gebruikt.
Het is echter duidelijk dat de regisseur van deze big-budget film, Gore Verbinski, heeft gezegd dat hij van plan is om deze Tonto niet te laten lijken op de Tonto’s uit het verleden. Deze Tonto wordt verondersteld meer de verteller van het verhaal te zijn, en meer de stille, slimme, sluwe vriend, in plaats van de immer trouwe sidekick die hij eerder was. De make-up is extreem, zeker, maar het is een Bruckheimer film. Ik weet niet zeker of dat betekent dat we een meer “politiek correcte Tonto” krijgen, maar Hollywood is Hollywood, welke studio zou het budget hebben opgemaakt, zoals ze hebben gedaan, zonder Johnny Depp?
Dus, ik ben bereid om mijn kralencollectie te verwedden dat Depp Tonto transformeert – zoals hij elk personage heeft gedaan dat hij ooit heeft gespeeld. Hoe zou je Edward Scissorhands kunnen vergelijken met Jack Sparrow? Ik geloof dat Johnny Depp de enige acteur is die dit kan – en ik vertrouw erop dat hij gelijk krijgt.
Maar hij hoeft voor mij geen afstamming te bewijzen. Niet met die ogen en jukbeenderen.
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragrafen}}{highlightedText}}
- Delen op Facebook
- Delen op Twitter
- Delen via e-mail
- Delen op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger