Als iemand wiens identiteit al jaren onlosmakelijk verbonden is met engineer boots door anderen, krijg ik er een heleboel vragen over. Een van de meest voorkomende vragen en verzuchtingen die ik krijg van vrienden, e-mailers, en mensen op Instagram is “Waar kan ik betaalbare ingenieur laarzen kopen?” Hoewel ik elke vraag die ik krijg beantwoord en ik meestal het gevoel heb dat ik voldoende informatie geef, is dit een vraag waarbij mijn antwoord nooit faalt om teleur te stellen. Technisch gezien zijn er laarzen voor ingenieurs die als “betaalbaar” worden beschouwd, maar naar mijn mening zijn ze niet goed. Als ik deze vraag krijg, moet ik degene die me vraagt waar ik betaalbare ingenieurslaarzen kan vinden, vertellen dat hij of zij in principe gewoon moet sparen voor dure exemplaren.

Waarom is dit? Waarom zijn van alle soorten laarzen die er zijn, laarzen voor ingenieurs zo moeilijk te krijgen tegen een betaalbare prijs? Ik ga proberen om dit ongelukkige fenomeen te verklaren en te zien of het mogelijk is voor goede, betaalbare ingenieur laarzen om te bestaan in de toekomst. Zoals bij veel van mijn redactionele artikelen, zal veel van wat ik vertel een schatting of veronderstelling zijn, gebaseerd op mijn ervaring en kennis. Deze industrie heeft geen gepubliceerde verkoopcijfers zoals veel andere industrieën doen, dus giswerk is vrij noodzakelijk.

Ten eerste moeten we proberen te definiëren wat “betaalbaar” eigenlijk is. Persoonlijk kan ik niet tegen deze term, ook al heb ik hem tot nu toe in dit artikel al zes keer gebruikt. Ik voel me gedwongen hem toch te gebruiken. Wat mensen zich kunnen “veroorloven” is geen vast bedrag en het hangt af van talrijke factoren buiten het jaarinkomen van een persoon. Mijn afkeer van mensen die klagen over prijzen van kleding en ongeïnformeerde discussies over “betaalbaarheid” ergeren me zo erg dat ik waarschijnlijk in de toekomst een heel artikel over dit onderwerp zal schrijven. Ik wil echter wel zeggen dat als iemand het over “betaalbare” laarzen heeft, hij meestal bedoelt onder de 300 dollar en bij voorkeur onder de 250 dollar. Voor ingenieurs is dat een lastige vraag, dus ik zal zeggen dat onze prijsgrens voor ingenieurslaarzen die mensen zich kunnen “veroorloven” 350 dollar is. Dit is een prijs die laag genoeg is voor bijna iedereen om te kunnen verteren als het product goed genoeg is en ze het geduld hebben om te sparen als dat nodig is.

Als we rondkijken op de markt, zijn er eigenlijk geen goede ingenieurslaarzen onder deze prijs. Technisch gezien zijn er merken zoals Frye, Chippewa en Red Wing die laarzen voor ingenieurs maken rond deze prijs, maar die zijn nogal lelijk. Over het uiterlijk komen we later nog te spreken, maar zelfs als je dat buiten beschouwing laat, is dit een relatief laag aantal fabrikanten dat laarzen voor ingenieurs maakt in verhouding tot het aantal merken dat andere laarzen in deze prijsklasse maakt. Na jaren over deze vraag te hebben nagedacht en het onlangs verder te hebben onderzocht, heb ik vijf redenen gevonden waarom er volgens mij geen laaggeprijsde laarzen zijn die laarzenliefhebbers willen kopen.

1. Engineers waren tot voor kort niet populair
2. Merken realiseren zich niet hoe populair ze zijn
3. Engineers worden niet gezien als beginnersvriendelijk
4. Engineers zijn duur om te maken
5. Engineer boots zijn moeilijk te ontwerpen

De eerste en meest voor de hand liggende reden is dat ingenieurslaarzen een relatief nicheproduct zijn, zelfs naar de toch al nichestandaard van de Amekaji-erfgoedstijl. Ingenieurlaarzen waren niet zo populair toen deze beweging in het begin van de jaren 2000 groeide. Merken als Wesco en Whites boden in die tijd weliswaar laarzen aan, maar die waren vooral gericht op motorrijders. Pas met de release van de John Lofgren laarzen en de Mister Freedom Road Champs begon deze stijl aan te slaan, vooral in het westen. Zelfs dan bleven ze nog een tijdje een niche en volgens mij zijn ze pas de laatste jaren echt geëxplodeerd in populariteit, hoewel ik zoals gezegd niet volledig op de hoogte ben van de werkelijke verkoopcijfers.

Zelfs voor merken die al ingenieurslaarzen maakten, duurde het een hele tijd voordat ze hun modellen aanpasten tot aantrekkelijkere stijlen. Viberg had een solide model uit met hun 2005 laatste ingenieurs, maar Wesco deed er langer over om een ingenieurslaars in vintage-stijl te maken die liefhebbers van Amekaji-erfgoed aansprak, dan het Cowboys-eigenaar Jerry Jones kostte om te beseffen dat Jason Garrett een vreselijke hoofdcoach was. Naar mijn mening lopen Whites en Nicks nog steeds achter bij het maken van aantrekkelijke laarzen. Ik zal later verder ingaan op wat ik hiermee bedoel, maar mijn punt is dat merken er vrij lang over hebben gedaan om te beseffen dat technische laarzen goed kunnen verkopen. Zelfs Red Wing heeft zich op deze markt gewaagd. Ze brachten hun 2966 in het westen uit, die geen stalen neus had, maar deze laars was een beperkte oplage en is niet langer verkrijgbaar en ligt ook een flink stuk boven ons prijspunt.

Met dit alles gezegd, ingenieur laarzen zijn zeker relatief populair en lijken te verkopen heel goed voor veel merken vanaf nu. Het feit dat bedrijven zoals Wesco hebben aangepast aan het produceren van meer erfgoed-stijl ingenieurs betekent dat er duidelijk een markt voor hen.Engineer laarzen kan enige tijd hebben genomen om populair te worden, maar ze zijn relatief populair op dit moment. Zelfs Visvim maakt ze in godsnaam!

Het feit dat Red Wing nog steeds geen ingenieurslaars zonder stalen neus heeft, is voor mij een perfect voorbeeld van mijn tweede punt: merken beseffen nog steeds niet hoe populair ingenieurslaarzen zijn. Om eerlijk te zijn, is dit niet verwonderlijk. In mijn recente interview met John Lofgren gaf zelfs hij toe dat hij verbaasd was over de populariteit van zijn ingenieurslaarzen. Ik zeg niet dat ingenieurslaarzen net zo populair zijn als de meeste stijlen veterlaarzen, maar ik geloof wel dat ze populair genoeg zijn voor verschillende merken om succes te hebben met de verkoop van lager geprijsde modellen.

Niet alleen de Red Wing 2966 laarzen verkocht goed, maar John Lofgren’s ingenieurs blijven goed verkopen, net als de vintage-georiënteerde Wesco laarzen. Eigenlijk hoef je alleen maar op de website van Standard and Strange te kijken hoeveel ingenieurslaarzen ze verkopen en je kunt zien dat er een publiek is voor deze laarzen. Mister Freedom kan zijn voorraad Road Champs niet snel genoeg aanvullen en merken als Clinch en Role Club hebben hun naam gebouwd op motorlaarzen. Alleen al de hoeveelheid laarzen die ik op forums en Instagram zie, laat zien hoeveel mensen deze laarzen kopen.

Het is duidelijk dat merken die duurdere laarzen maken succes hebben met de verkoop van engineer boots, maar waarom maken merken die meer betaalbare producten verkopen hier geen gebruik van? Persoonlijk heb ik het gevoel dat dit deels komt doordat ze technici nog steeds zien als een nicheproduct en alleen populair bij zeer serieuze liefhebbers van laarzen en vintage-stijl. In principe, ondanks de groeiende populariteit van ingenieurs laarzen, veel mensen en merken nog steeds zien ze als zijnde alleen voor vintage cosplayers uit Denimbro zoals ikzelf.* Het is duidelijk dat dit niet het geval is, maar merken zijn traag aan te passen en natuurlijk, er zijn andere factoren aanwezig als goed. Hopelijk zullen meer merken zich realiseren hoe relatief populair ingenieurslaarzen zijn en een gewild model onder de $350 maken. Naar mijn mening zouden mensen meer van laarzen voor ingenieurs houden als ze die meer zagen en als ze het gevoel hadden dat ze zich die konden veroorloven. De manier om het aan te pakken zou zijn hoe Apple erin geslaagd is: vraag creëren naar een product waarvan mensen niet eens wisten dat ze het wilden, maar het willen zodra je het ze laat zien.

Merken hebben dit echter niet gedaan omdat ze lijken te geloven dat ingenieurslaarzen geen beginnersvriendelijke laarzen zijn. In de eerste plaats is de stijl vrij uniek en daarom denkt men dat degenen die nieuw zijn met laarzen de look niet leuk zullen vinden. Een andere reden waarom ze niet als beginnersvriendelijk worden beschouwd, is dat het pull-on laarzen zijn die vrij hoge schachten hebben. Dit betekent dat ze in sommige gevallen moeilijk aan en uit te trekken zijn. Het betekent ook dat de pasvorm niet zo goed kan worden aangepast als bij veterlaarzen. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat dit een van de zwakke punten van technische laarzen is en dat ze niet zo beginnersvriendelijk zijn als de meeste veterlaarzen. Dat betekent echter niet dat iemand die nieuw is met laarzen of erfgoedschoeisel ze niet kan dragen.

Mijn eerste paar Amekaji-erfgoedlaarzen waren John Lofgren-ingenieurs en ze waren vrij gemakkelijk aan te passen. Ik had problemen met andere ingenieurslaarzen, maar geen enkele was onmogelijk om te dragen. In feite heb ik met sommige van mijn veterlaarzen een moeilijkere inloopperiode gehad dan met de meeste van mijn technische laarzen. Iets anders dat belangrijk is om hier op te wijzen is dat betaalbare laarzen met een beginnersvriendelijke prijsstelling niet altijd worden gekocht door mensen die nieuw zijn met laarzen. Ik ken genoeg mensen die al veel Amekaji-laarzen hebben gehad en die graag technische laarzen willen proberen, maar iets willen dat minder duur is dan de meeste opties die er zijn.

Misschien hebben ze tot nu toe alleen Red Wings gedragen of misschien hebben ze Wescos, Lofgren lace ups en Vibergs in hun bezit gehad. Ze willen ingenieurs proberen, maar ze willen een lagere prijs vanwege de intimidatiefactor van ingenieurs. Ik ken genoeg mensen, waaronder ikzelf, die vrij dure laarzen bezitten en dan later meer betaalbare merken beginnen te proberen. Laarzen die minder dan 350 dollar kosten, zijn niet alleen voor mensen die hun eerste paar kopen. Daarom hoeven technici geen beginnersvriendelijke laarzen te zijn. Bovendien zijn ze voor de meeste mensen die ik gesproken heb niet veel anders om mee te leven dan veterlaarzen en voor mezelf zijn ze in sommige gevallen zelfs makkelijker om mee te leven. Vergeet niet dat geen veters betekent dat ze sneller aan en uit te trekken als ze passen goed en zelfs paren die moeilijk te krijgen op en uit op het eerste kan breken in en worden veel gemakkelijker om mee te werken in de time.

In feite, mijn vriend Mike @bigdudeindenim kocht een paar goedkope Chippewa ingenieurs om uit te testen of hij de stijl leuk vond. Hij hield van hen, zodat hij kocht een paar Wescos en vervolgens verkocht de goedkopere paar dat hij kocht. Mike is zeker niet nieuw met laarzen, maar hij wilde niet in technici investeren voordat hij er zeker van was hoe goed hij ze vond. Hij heeft veel moeten inleveren op die “oefen” technici en het zou voor mensen gemakkelijker zijn om hetzelfde proces als hij te doorlopen als er technici van fatsoenlijke kwaliteit onder de 350 dollar waren die een woodsman/logger-hak en een low profile teen hadden, want om duidelijk te zijn, Mike heeft dat eerste paar verkocht zodra hij zijn Wescos had besteld. Veel mensen die ik ken die beginnen met merken als Red Wing en overstappen op merken als John Lofgren, verkopen hun Red Wings niet omdat ze ze nog steeds mooi vinden, maar Mike verkocht zijn eerste ingenieurs, wat bewees dat ze echt niet zo geweldig waren en het niet waard om te houden.

Tot nu toe heb ik 3 redenen uiteengezet waarom ik geloof dat meer merken of fabrikanten geen meer betaalbare engineer boots produceren die laarsliefhebbers willen kopen en voor elk van hen heb ik aangegeven hoe ik geloof dat elk van deze punten merken er niet van moet weerhouden goede, betaalbare engineer boots te maken. Voor het volgende punt heb ik echter geen tegenargument.

Engineer boots zijn duurder om te maken dan andere laarzen zijn. Dat valt niet te ontkennen. Het is vrij eenvoudig om te zien dat ze duurder zijn om te maken dan andere laarzen. Er is meer leer nodig om ingenieurslaarzen te maken en dit brengt voor de fabrikant een vrij aanzienlijk bedrag aan kosten met zich mee, die uiteraard worden doorberekend aan de consument. Van wat ik heb begrepen, is het kopen van gespen ook duurder dan het kopen of produceren van veters, oogjes en snelhaken voor veterlaarzen, wat ook bijdraagt tot de kosten. Ten slotte kan het voor sommige bedrijven en fabrieken moeilijker en tijdrovender zijn om alleen maar ingenieurslaarzen te maken vanwege hun grootte en hun verschillen met veterlaarzen.

Hoewel, gezien het feit dat veel merken laarzen kunnen maken op of onder $300 betekent dat $350 moet kunnen worden geraakt, vooral gezien het feit dat deze merken zeker op sommige gebieden compromissen zullen sluiten in de kosten. Ze hoeven niet overal driedubbele steken te maken, ze hoeven niet het grootste leer te gebruiken, en ze kunnen goedkopere gespen gebruiken en de laarzen niet belijnen. Persoonlijk geloof ik dat het mogelijk is om voor deze prijs degelijke ingenieurslaarzen te maken, maar nogmaals, ik kan daar niet zeker van zijn. Mark Albert Boots heeft een ingenieurslaars voor 399 dollar en zijn merk is er een waarvan ik hoop dat het een goede ingenieur kan maken voor minder dan 350 dollar, maar misschien is 375 dollar in eerste instantie realistischer.

Het probleem is dat zelfs voor 350 dollar of zelfs 300 dollar dat model ingenieur volgens mij niet goed zou verkopen. Waarom niet? Eerlijk gezegd is het lelijk. Voor alle duidelijkheid, dit is geen probleem dat uniek is voor Mark Albert. Ik heb nog nooit een nieuw paar technici gezien die minder dan 400 dollar kosten en die er echt goed uitzien, en ja, ik reken de Indonesische merken mee. Dit is te wijten aan mijn laatste punt dat is dat van wat ik heb waargenomen, ingenieur laarzen zijn heel moeilijk om goed te ontwerpen. De Amerikaanse en westerse merken die goedkope ingenieurslaarzen op de markt brengen, lijken vast te zitten aan de bikerlook, met massieve, bolle tenen en een niveau van finesse dat Imagine Dragons in vergelijking zou doen lijken op J.S. Bach.

Enkele Indonesische laarzenmakers bieden ingenieurs aan voor minder dan $400, maar deze gebruiken inferieur Indonesisch leer en zijn naar mijn mening ook niet helemaal in orde qua ontwerp. Ze lijken de andere kant op te gaan dan de Amerikanen en overdreven slanke ingenieurslaarzen te maken, waarbij ze dezelfde fout maken als Viberg door hun Chelsea leest voor ingenieurs te gebruiken in plaats van hun superieure 2005 leest die nu alleen nog maar in CXL rundleer gemaakt lijkt te worden. De Indonesische modellen die ik heb gezien zijn te slank en lijken meer op Chelsea laarzen met hoge schachten en twee rijen stiksels dan op echte ingenieurslaarzen. Naar mijn mening moeten laarzen voor ingenieurs een evenwicht vinden tussen gestroomlijnd zijn en robuust zijn. Ze moeten enigszins geraffineerd zijn, maar toch robuust. Persoonlijk vind ik dat Clinch en Lofgren dat het beste doen. De laarzen zien er allebei heel verschillend uit, maar ze zien er elegant uit, maar niet sierlijk, en ik geloof dat dit een moeilijk evenwicht is om goed te krijgen.

Voor de duidelijkheid, ik zeg niet dat ik weet hoe je de perfecte ingenieurslaars ontwerpt, maar zo’n beetje elke andere ingenieur die ik heb gesproken, is het hierover met me eens. Hoewel sommige merken veterlaarzen hebben ontworpen die dicht genoeg in de buurt komen van bijvoorbeeld de 2030 laatste dienstlaarzen van Viberg, is nog niemand erin geslaagd om de look van de beste ingenieurs te evenaren. Clinch, Role Club, John Lofgren, Attractions, Wesco, Mister Freedom en nog een paar andere maken allemaal geweldig uitziende technici, maar geen van de goedkopere modellen komt ook maar in de buurt en in feite schieten veel hoger geprijsde modellen naar mijn mening ook hun doel voorbij. Het komt erop neer dat iemand echt moeite zal moeten doen om een ingenieur te ontwerpen die mensen bereid zullen zijn te kopen voor een lagere prijs. De ingenieur van Onderhoud komt volgens mij nog het dichtst in de buurt, maar zelfs met goedkoop Indonesisch leer kost hij meer dan 400 dollar en is hij voor een breed publiek niet gemakkelijk te verkrijgen.

Red Wings zijn populair omdat veel van hun laarzen een iconische look hebben, zoals hun moc toe en al relatief laag geprijsd zijn, de meeste zijn onder de $300. De 2030 dienstlaars van Viberg is een van de meest universeel geliefde laarzenmodellen in deze subcultuur en verschillende merken hebben laarzen gemaakt die er vrij gelijkaardig uitzien voor minder dan $300 en modellen die er gewoon goed uitzien op hun eigen merites. De situatie is anders met ingenieurs, helaas. Geen enkel bedrijf dat een groot aantal laarzen zou kunnen produceren, heeft ook maar geprobeerd om laarzen te maken die lijken op de ingenieurs van John Lofgren, Mister Freedom, Clinch of Role Club, ook al zijn dit de modellen waarvan de mensen houden.

Is het dan wel mogelijk om een goede ingenieurslaars te maken onder de $350? Ik denk van wel en ik hoop dat het gemaakt wordt, maar op dit moment betwijfel ik of we het ooit zullen zien. Persoonlijk denk ik dat Red Wing zou kunnen maken wat een vrij goed uitziende ingenieur laars door het gebruik van hun Pecos laarzen met de hogere hakken als basis en wijzigen van hen iets in ingenieurs met houthakker hakken. Dit zou niet eens zo moeilijk zijn waarschijnlijk en het zou waarschijnlijk vrij goed verkopen. Met dat als een proof of concept, zou ik me kunnen voorstellen dat ten minste een paar andere merken zou een aantal fatsoenlijke ingenieurs te maken onder de $ 350 of op zijn minst $ 375. Van wat ik heb gezien, merken die laarzen te maken onder de $ 350 zijn blij om gewoon lace ups te maken en hun geld te verdienen op die manier. Een goed ontworpen ingenieur kan goed verkopen, maar de marges kunnen lager zijn en de moeite om hem te ontwerpen en te produceren kan voor hen het risico niet waard zijn. Als dit het geval is, zullen ingenieurs in de nabije toekomst een nicheproduct blijven en misschien is dat wel OK.

Aan de andere kant is het misschien niet zo moeilijk om een goed uitziende ingenieursschoen te ontwerpen en is het probleem dat mensen er gewoon nog geen moeite in hebben gestoken. Hoe dan ook, ik heb geen laarzen voor ingenieurs onder de 350 dollar om aan te bevelen. Op basis van de relatief sterke populariteit van laarzen voor ingenieurs op dit moment, denk ik dat als een merk een goed ontworpen ingenieur onder de $350 zou maken, het goed zou verkopen. Dit is allemaal speculatief natuurlijk, maar ik denk wel dat het een interessante situatie is die het bespreken waard was. In het kader van deze discussie, voel je vrij om te reiken met eventuele reacties of ideeën over dit onderwerp. Ik zou graag horen wat anderen hiervan vinden.

*Dit beeld van mensen op Denimbro is schromelijk overdreven, maar zelfs mensen die ik respecteer, houden dit idee in stand.

**Sommige Indonesische merken maken geweldige laarzen, maar ik zou hun andere modellen aanraden boven hun technici en ik kan niet aanraden laarzen te kopen met een bovendeel van Indonesisch leer, de enige die verkrijgbaar zijn onder de $550.