Jan. 7, 2010 — The holidays are over, and for those of us sighing at the cold, dreary, holidayless months ahead it is important to remember some blessings.

Bijvoorbeeld, dat de winter minder insecten betekent.

Dat is precies de reden waarom Tara Dairman, 30, verward was door een pijnlijke jeuk op haar hoofdhuid deze december na terugkomst van maanden in het buitenland in Midden- en Zuid-Amerika.

“Ik dacht dat de beet echt vreemd was toen we thuiskwamen, omdat we in Indiana waren en het koud was,” zei Dairman.

Dairman ontdekte al snel dat ze was besmet met niet één, maar twee pijnlijke parasieten in haar hoofdhuid. Haar run-in met een bloedzuigende bug gebeurde in de jungle van Belize, maar er zijn tal van parasieten die men kan vangen in de Verenigde Staten.

Hieronder is een lijst van enkele van de meer voorkomende parasieten om thuis en over de hele wereld te vermijden, samen met wat deskundig advies over hoe je jezelf van de wormen kunt ontdoen.

1) De menselijke botvlieg

“We zijn er vrij zeker van dat ze uit de jungle in Belize kwamen,” zei Dairman over de twee botvlieglarven die zich in haar hoofdhuid hadden genesteld.

Dairman en haar man, Andrew Cahill, 30, hadden al genoeg botvliegbeten (Dermatobia hominis) van de reis. Maar het echtpaar wist niet dat de botvlieg zijn eitjes op een meer verraderlijke manier legt.

“Ze vangen eigenlijk een mug of een teek en ze leggen hun eitjes op hun maag,” zei Dairman. De botvlieg laat de mug of teek dan los en hoopt dat deze een goede gastheer vindt – zoals Dairman – om te bijten.

De warmte van het bloed dat de mug uit het lichaam zuigt, zet de eitjes van de botvlieg aan tot het uitkomen. De larven nestelen zich vervolgens in de huid, hetzij via de nieuwe insectenbeet of een haarzakje, volgens de Universiteit van Florida Institute of Food and Agricultural Sciences.

Of dat nog niet erg genoeg is, beginnen de larven stekels op hun lichaam te groeien om gastheren zoals Tara ervan te weerhouden ze eruit te trekken terwijl ze zich voeden met haar vlees.

“Ze hebben van die kleine weerhaakjes in zich, dus als ze bewegen of als ze zich voeden, voelt het als een hete naald die in je steekt,” zei Dairman.

Dagen na de eerste symptomen ontdekte Dairman dat ze een tweede jeukende, pijnlijke plek op haar hoofd had die veel pijn veroorzaakte.

Maar Cahill kon niet zien waar Dairman het over had. Met wat zoeken op internet koppelde het echtpaar de symptomen van Dairman aan de beruchte botvlieg. Ze lazen ook dat de beste manier om de larven te vinden is om te proberen ze zuurstof te ontnemen.

Smeer ze in met een of andere vorm van vet, in dit geval vaseline, en de larven zullen zich naar boven ingraven en vechten om lucht.

Het echtpaar zou een dermatoloog hebben bezocht, maar wilde kijken of ze het konden doen zonder honderden dollars voor een bezoek te betalen.

“Omdat we onze banen hebben opgezegd om te gaan reizen, hebben we geen ziektekostenverzekering die ons in de Verenigde Staten dekt, we hebben alleen een verzekering voor noodgevallen,” zei Dairman.

Als je snel genoeg bent, kun je ze met een pincet pakken en (pijnlijk) eruit trekken. Cahill vond het echter beter om ze eerst te laten stikken.

“We hebben ze voor de nacht bedekt met New-Skin om hun luchttoevoer af te sluiten,” schreef Cahill op hun blog, “Andy and Tara’s World.” “New-Skin is eigenlijk nagellak dat bedoeld is om op kleine snijwonden en schrammen te smeren ter bescherming. Vanmorgen toen we opstonden, hebben we de New-Skin van een van hen afgepeld en de dode worm was zichtbaar.”

Dairman zei dat ze terug zou gaan naar Belize, zelfs na haar ervaring met de botvlieg.

“Belize is geweldig. Dus ik zou het zeker aan iedereen aanraden,” zei Dairman. “Ik denk dat dit echt zeldzaam is.”

2) Vis Lintwormen

Voor een beperkt aantal liefhebbers van rauwe vis, kan de delicatesse waar ze van houden leiden tot een zeer onwelkome bezoeker – het soort dat zich in je darmen vestigt.

Anthony Franz was zo’n geval. In de zomer van 2006 ging hij naar een ziekenhuis in de omgeving van Chicago met een lintworm van een halve meter die uit zijn spijsverteringskanaal was gekomen.

Franz, die niet bereikbaar was voor commentaar, spande afgelopen voorjaar een rechtszaak aan tegen een visrestaurant in Illinois voor een bedrag van 100.000 dollar.

“In feite ontdekten we dat deze lintworm werd veroorzaakt door ongekookte vis, met name zalm,” zei de advocaat van Franz, Gregory Leiter. “Dat is wat hij het ziekenhuis binnenbracht.”

Franz is een van het kleine maar groeiende aantal lintwormslachtoffers in steden over de hele wereld die ontdekken (of herontdekken) dat sommige van de meest populaire vissen parasieten kunnen herbergen.

Gelukkig is het aantal mensen met een verhaal vergelijkbaar met dat van Franz nog steeds relatief laag; een recente studie in het tijdschrift Emerging Infectious Diseases schatte het aantal op slechts 1 per 100.000 mensen in Kyoto, Japan in 2008.

Maar naarmate sashimi en andere rauwe visgerechten aan populariteit winnen, zeggen deskundigen dat dergelijke gevallen vaker zouden kunnen voorkomen.

“Gewoonlijk veroorzaakt deze specifieke warmte ongemak, wat pijn, en het kan bloedarmoede veroorzaken,” vertelde Dr. Felipe C. Cabello, hoogleraar Microbiologie en Immunologie aan het New York Medical College in Valhalla, aan ABCNews.com.

De worm vormt zelden een dreigend gevaar voor de gezondheid, zei Cabello. Maar hij voegde eraan toe dat de aanwezigheid ervan zijn gastheer leeg kan laten lopen.

“De parasiet zuigt de vitamine B12 op, en de persoon met de parasiet heeft niet genoeg,” zei Cabello. “Dit is een worm die 25 voet kan bereiken en het kan maanden, een jaar duren om te groeien.”

3) Taenia Solium

Voor Rosemary Alvarez was het een diagnose die zowel opluchting als afschuw bracht.

De opluchting kwam toen Alvarez, een 37-jarige inwoner van Phoenix, van haar chirurg hoorde dat haar neurologische symptomen niet waren veroorzaakt door een hersentumor, zoals haar artsen aanvankelijk hadden vermoed.

Maar de afschuw volgde al snel — toen de chirurg zei dat haar evenwichtsproblemen, haar moeite met slikken en de gevoelloosheid in haar linkerarm waren veroorzaakt door een worm die hij zojuist uit haar hersenen had gehaald.

“Ze ging nogal snel achteruit, dus moest het eruit,” vertelde Dr. Peter Nakaji, een neurochirurg van het Barrow Neurologisch Instituut van het St. Joseph’s Ziekenhuis en Medisch Centrum, aan ABC News.

Maar toen Nakaji in Alvarez’s hersenen sneed om wat hij dacht dat een tumor was eruit te halen, vond hij in plaats daarvan een parasiet die in haar hersenen leefde — een lintworm genaamd Taenia solium, om precies te zijn.

“Ik was eigenlijk heel blij,” zei Nakaji. “Als neurochirurgen zien we veel slechte dingen en moeten we veel slecht nieuws brengen.”

Helaas is het moeilijk om de worm te vermijden, die meestal alleen varkens infecteert. Nakaji zei dat de hygiënische gewoonten van Alvarez waarschijnlijk niet de schuld waren. Het was waarschijnlijker dat iemand, ergens, haar voedsel had geserveerd dat besmet was met de uitwerpselen van een persoon die besmet was met de varkenslintwormparasiet.

Parasitologen zeggen dat, hoewel borstelingen met de varkenslintworm relatief zeldzaam blijven, ze in bepaalde gebieden van het land wel degelijk voorkomen.

“We hebben nu veel meer gevallen van dit in de Verenigde Staten,” zei Raymond Kuhn, professor in de biologie en een expert op het gebied van parasieten aan de Wake Forest University in Winston-Salem, N.C. “Meer dan 20 procent van de neurologiepraktijken in Californië heeft het gezien.”

En de eitjes van de worm zijn niets anders dan veerkrachtig.

“Deze eitjes kunnen drie maanden leven in formaldehyde,” zei Kuhn. “Je moet soms denken dat iemand sla op je boterham smeert met een paar extra toevoegingen erbij.”

4) Luizen en bedwantsen

“Laat de bedwantsen niet bijten.”

Wat ooit een grappig nachtelijk gezegde was, werd in 2008 een goed advies voor pendelaars in New York City, toen een ambtenaar van het Department of Housing, Preservation and Development van de stad een publiek vertelde dat de metro’s en stations van de stad mogelijk besmet waren met de insecten.

De New York City Transit Authority verdedigde zichzelf onmiddellijk. Maar Edward Brownbear, hoofd van de afdeling huisvesting en de belangrijkste autoriteit op het gebied van bedwantsen, heeft naar verluidt verklaard dat hij de insecten zelf heeft gezien op de houten banken van het station Union Square in Manhattan en het station Fordham Road in de Bronx — en ook op de kleding van een passagier in een trein.

In ieder geval één ongediertebestrijder in Manhattan was het er destijds mee eens dat de bedwantsenplaag een groeiend probleem was in het metrostelsel van de stad.

“Ik praat er al vijf jaar over,” zei Jeffrey Eisenberg, president van Pest Away Exterminating, eraan toevoegend dat hij zeven tot acht jaar eerder persoonlijk bedwantsen waarnemingen aan metrobeheerders had gemeld.

Pogingen om de beestjes op te sporen hebben onthuld dat, na een lange daling, bedwantsen de laatste jaren weer zijn opgebloeid in de Verenigde Staten. Dit is gedeeltelijk te wijten aan het toegenomen internationale reizen. De kleine, nachtactieve insecten kunnen zowel in vezels als in hout leven. Ze zijn ook bekend om hun beten, die jeukende bultjes op de huid veroorzaken.

Maar de beet kan tot meer dan jeuk leiden. Volgens rapporten van de Amerikaanse Public Health Service, zijn bedwantsen bekend als dragers van tientallen besmettelijke ziekten, van pokken tot griep.

En waar mensen zijn, volgen de beestjes zeker, zei Cindy Mannes, woordvoerster van de National Pest Management Association.

“Als je denkt aan grote groepen mensen, is dit in veel gevallen de manier waarop bedwantsen worden vervoerd,” zei Mannes indertijd. “Ik weet dat ze zijn gevonden in bioscopen en andere vreemde plaatsen.”

5) Guinea Worm

De gruwelijke aard van een Guinea worm infectie is misschien het best gevat in zijn Latijnse naam — Dracunculus medinensis. Grof vertaald betekent de term “kleine draak van de Middellandse Zee.”

Ondanks zijn kleine formaat, kan de Guinea worm ondraaglijke pijn veroorzaken. De plaag infecteert een menselijke gastheer via besmet drinkwater. De larven van de worm rijpen in de maag en planten zich voort in de darmen. De volwassen vrouwelijke wormen migreren naar het huidoppervlak. Daar nestelen de wormen zich en kunnen tot anderhalve meter lang worden.

De Guinea-worm komt voornamelijk voor in het Midden-Oosten en veel Afrikaanse landen en heeft een kleurrijke geschiedenis die weinig andere parasieten hebben. Hij is gevonden bij de ontleding van Egyptische mummies en is goed gedocumenteerd in oude teksten. Er zijn zelfs mogelijke verwijzingen naar de parasiet in het Oude Testament.

Sommigen geloven zelfs dat de Guinea worm de inspiratie was voor het ontwerp van de caduceus — de met slangen omwonden staf die nu het symbool is van de medische professie. De theorie komt voort uit het feit dat in de oude wereld de worm op de juiste manier werd verwijderd door de blootliggende staart vast te grijpen en het lichaam van de worm geleidelijk rond een stok te winden — omdat te hard trekken de worm zou doen breken, wat zou leiden tot infectie en ontsteking. Sommigen menen dat het symbool van de parasiet die rond een stok was gedraaid, synoniem werd met de geneeskunst.

Gelukkig lijken de inspanningen op het gebied van de volksgezondheid het tij tegen besmettingen met Guinea-wormen grotendeels te hebben gekeerd. Volgens statistieken van het Carter Center http://www.cartercenter.org/health/guinea-worm/index.html – de non-profitorganisatie voor ziektebestrijding, opgericht door de voormalige Amerikaanse president Jimmy Carter – is het aantal gerapporteerde gevallen in 20 Afrikaanse landen gedaald van 3,5 miljoen in 1986 tot slechts een paar duizend vorig jaar. En sommigen hopen dat de ziekte in de komende jaren volledig zal zijn uitgeroeid.

6) Malaria

Ongetwijfeld de dodelijkste parasiet die de mens ooit heeft gekend, een microscopisch organisme dat Plasmodium wordt genoemd, is verantwoordelijk voor de ziekte die bekend staat als malaria. De ziekte wordt verspreid door muggen, en elk jaar worden tussen 350 en 500 miljoen mensen wereldwijd ziek, volgens de statistieken van de CDC. Van de getroffenen sterven er meer dan een miljoen.

Degenen die besmet zijn met malaria hebben over het algemeen koorts, hoofdpijn en braken, beginnend 10 tot 15 dagen na het oplopen van de ziekte door een muggenbeet. De dodelijkste vorm van de parasiet, Plasmodium falciparum genaamd, kan het leven van zijn slachtoffers snel bedreigen door de bloedtoevoer naar vitale organen te verstoren.

De dodelijke aard van malaria heeft de ziekte in het vizier gebracht van zowel wereldwijde gezondheidsorganisaties als liefdadigheidsinstellingen.

“Malaria doodt nog steeds meer dan 1 miljoen mensen per jaar,” zei secretaris-generaal Ban Ki Moon van de VN tijdens een toespraak op Wereld Malaria Dag in april 2008. “De tol die het eist is onaanvaardbaar – des te meer omdat malaria te voorkomen en te behandelen is.”

En de oplossingen voor deze verwoestende ziekte zijn eenvoudig. Bednetten, insecticiden en goedkope antimalaria-medicijnen komen allemaal een heel eind in de gebieden waar de ziekte nog steeds mensen bedreigt, voornamelijk in Afrika ten zuiden van de Sahara.

7) Ziekte van Chagas

Voor velen vindt besmetting met de ziekte van Chagas plaats in het holst van de nacht.

Wanneer de lichten uitgaan in veel van de adobe en lemen huizen die worden bewoond door de armen op het platteland in Midden- en Zuid-Amerika, kruipt de triatomine kever – ook bekend als de “kissing bug” – uit de spleten in muren en plafonds, op zoek naar warme, slapende lichamen.

De kever kreeg zijn schijnbaar romantische bijnaam omdat hij wordt aangetrokken door de gezichten van zijn slachtoffers. s Nachts is het gezicht meestal onbedekt en geeft het lichaamswarmte af. Het insect zuigt iemands bloed door een lange slurf. Terwijl het zich voedt, poept het – en verspreidt de ziekte.

In de uitwerpselen van het insect leeft een organisme dat bekend staat als Trypanosoma cruzi. En als deze parasiet in de bloedbaan terechtkomt – bijvoorbeeld wanneer een slapend slachtoffer wakker wordt en per ongeluk in de nieuwe, jeukende wond wrijft die de kever heeft achtergelaten – kan dit leiden tot de ziekte van Chagas, een infectie die zowel levenslang als levensbedreigend is.

Terwijl de eerste symptomen van de ziekte bestaan uit aspecifieke verschijnselen zoals koorts, vermoeidheid, lichaamspijn en hoofdpijn, kan de chronische fase van de ziekte dodelijk zijn. In het ergste geval kan de ziekte leiden tot hartfalen en plotselinge dood.

Hoewel de meeste van de 8 tot 11 miljoen slachtoffers van Chagas in Mexico en Centraal-Amerika leven, wordt de ziekte ook gezien in arme Spaanse huishoudens in zuidelijke staten en langs de Mexicaanse grens. Hoeveel mensen in het land precies besmet zijn, is omstreden; de schattingen lopen uiteen van een paar duizend tot een miljoen.

Chagas is slechts een van de vele ziekten die de armen onevenredig zwaar treffen — en het was een van de ziekten die in een recent rapport met de titel “Neglected Infections of Poverty in the United States of America.”

“Het feit dat deze verwaarloosde infecties van armoede enkele van de grootste gezondheidsverschillen in de Verenigde Staten vertegenwoordigen, maar ze blijven onderaan de volksgezondheidsagenda staan, is een nationale schande,” zei Dr. Peter Hotez, auteur van de analyse en uitvoerend directeur van het Global Network for Neglected Tropical Diseases in een persbericht.

Reportages van de Associated Press droegen bij aan dit verslag.