Vraag: “Wat zegt de Bijbel over een christenvrouw zijn?”
Antwoord: Een christenvrouw is een gelovige in Jezus Christus, een getrouwde vrouw die haar prioriteiten op een rijtje heeft. Ze heeft godvruchtigheid gekozen als de focus van haar leven, en ze brengt die focus in elke relatie, inclusief het huwelijk. Een godvruchtige vrouw heeft besloten dat het behagen en gehoorzamen van God belangrijker voor haar is dan haar tijdelijke geluk of plezier, en ze is bereid om alle offers te brengen die nodig zijn om de Heer te eren in haar rol als echtgenote.
De eerste stap om een christelijke echtgenote te worden is zich over te geven aan de heerschappij van Jezus. Alleen als de heilige Geest ons kracht geeft, kunnen wij als godvruchtige mensen leven (Galaten 2:20; Titus 2:12). Wanneer wij ons geloof in Jezus Christus stellen als onze Verlosser en Heer (Johannes 3:3), is dat te vergelijken met de huwelijksdag. De hele richting van ons leven is veranderd (2 Korintiërs 5:17). We beginnen het leven vanuit Gods perspectief te zien, in plaats van onze eigen agenda’s na te streven. Dat betekent dat een christelijke vrouw het huwelijk met een andere instelling zal benaderen dan een wereldse vrouw. Ze wil niet alleen een goede echtgenote zijn voor haar man, maar ook een godvruchtige vrouw voor haar Heer.
Een christenvrouw zijn betekent leven naar het principe dat gevonden wordt in Filippenzen 2:3-4: “Doe niets uit zelfzuchtige ambitie of ijdele verwaandheid. Waardeer in alle nederigheid de ander boven uzelf, niet uw eigen belang, maar het belang van de ander”. Als dit principe nauwgezet wordt gevolgd, zou het de meeste echtelijke ruzies uit de wereld helpen. Omdat we van nature egoïstisch zijn, moeten we op de Heer vertrouwen om die egoïstische drang te kruisigen en ons te helpen het beste belang voor onze echtgenoten te zoeken. Voor een vrouw betekent dit dat zij zich ervan bewust moet blijven dat haar man geen vrouw is en niet denkt als een vrouw. Zijn behoeften zijn anders dan de hare, en het is haar verantwoordelijkheid die behoeften te begrijpen en te proberen er waar mogelijk aan tegemoet te komen.
Efeziërs 5:22-24 behandelt de kwestie van onderwerping, die helaas door velen verkeerd is behandeld. Vrouwen wordt verteld zich te onderwerpen aan hun man zoals zij dat doen aan de Heer. Veel vrouwen krimpen ineen bij het woord onderwerping, omdat het gebruikt wordt als een excuus om hen als slaven te behandelen. Wanneer deze drie verzen uit hun context worden gerukt en alleen op vrouwen worden toegepast, worden ze een werktuig in de hand van Satan. Satan verdraait vaak de Schrift om zijn kwade bedoelingen te bereiken, en hij heeft deze gebruikt om Gods plan voor het huwelijk te corrumperen. Het gebod over onderwerping begint eigenlijk in vers 18, waarin staat dat alle christenen zich aan elkaar moeten onderwerpen. Vervolgens wordt dat toegepast op echtgenotes in het huwelijk, maar het grootste deel van de verantwoordelijkheid wordt op de man gelegd om zijn vrouw lief te hebben op de manier waarop Christus de gemeente liefheeft (Efeziërs 5:25-32). Wanneer een echtgenoot leeft in gehoorzaamheid aan wat God van hem verwacht, heeft een christelijke vrouw er weinig moeite mee zich aan zijn leiderschap te onderwerpen.
Hoewel er christenvrouwen zijn die geen kinderen krijgen, zal de meerderheid van de getrouwde vrouwen op een gegeven moment moeder worden. Tijdens deze overgang is het natuurlijk voor haar om al haar inspanning en aandacht aan de kinderen te geven. Het kan enige tijd duren om aan de nieuwe gezinsverantwoordelijkheden te wennen, maar een christenvrouw onthoudt dat haar echtgenoot haar eerste prioriteit is. Zijn behoeften zijn nog steeds belangrijk. Zij kan soms het gevoel hebben dat zij hem aan het eind van een frustrerende dag niets meer te geven heeft, maar zij kan naar de Heer rennen en de kracht en energie vinden om in de eerste plaats een echtgenote en in de tweede plaats een moeder te blijven (Spreuken 18:10; Psalm 18:2).
Communicatie is van cruciaal belang tijdens de eerste jaren van de opvoeding van kinderen, en een christelijke vrouw zal niet-oordelende gesprekken met haar echtgenoot beginnen, waarbij zij uitlegt hoe hij kan helpen en wat zij van hem nodig heeft om beter op zijn behoeften in te kunnen spelen. Paren die met elkaar in contact blijven en bewust tijd voor elkaar uittrekken, worden sterker en bouwen een diepere band op die hun huwelijk gezond zal houden. Een Christelijke vrouw realiseert zich ook dat tijd voor zichzelf nemen niet egoïstisch is. Zij is open tegenover haar echtgenoot over haar eigen emotionele en psychologische behoeften. Echtgenotes die hun eigen behoeften verwaarlozen of niet uiten uit angst om egoïstisch over te komen, bereiden zichzelf alleen maar voor op een latere wrok en een burnout. Voordat een echtgenote en moeder haar gezin kan geven wat het nodig heeft, moet ze voor zichzelf zorgen.
Spreuken 31 prijst deugdzame, intelligente en ijverige vrouwen – en het werd geschreven in een tijd waarin de bijdragen van echtgenotes en moeders grotendeels onopgemerkt bleven. Godvruchtige vrouwen kunnen hier vreugde uit putten wanneer hun eigen keuzes enkele van de daar beschreven kwaliteiten weerspiegelen.
Vrouwen geven vaak te kennen dat zij willen dat hun echtgenoten goede leiders zijn, en sommigen klagen erover dat hun echtgenoten niet goed leiding geven. Het is waar dat God van echtgenoten verwacht dat zij de verantwoordelijkheid dragen voor het welzijn van hun gezin. Maar het is belangrijk te onthouden dat goede leiders goede volgelingen moeten hebben. Als deel van de vloek die God over Eva uitsprak voor haar zonde (Genesis 3:16), hebben vrouwen van nature de neiging om over hun echtgenoten te willen heersen. Veel vrouwen zien hun echtgenoten als onvoltooide projecten die zij moeten opknappen. De pogingen van een vrouw om hem te “helpen” kunnen haar man vaak de mond snoeren, vooral als hij zich niet op zijn gemak voelt in een leiderschapsrol. Dat is geen excuus voor zijn weigering om in de rol te stappen die God voor hem ontworpen heeft. Maar een christelijke vrouw erkent haar rol en laat hem leiden. Ze kan respectvol haar advies en mening geven, en een verstandige echtgenoot zal die vragen, maar ze erkent dat, zodra ze dat doet, haar verantwoordelijkheid voorbij is en dat de uiteindelijke beslissing bij hem ligt. Als hij weet dat zij hem niet zal neerschieten als zij het er niet mee eens is, zal hij eerder naar voren treden en de leiding nemen.
Een gevaar dat christelijke vrouwen in hun huwelijk en moederschap kunnen tegenkomen, is dat zij hun identiteit volledig laten baseren op hun gezinsrollen. Het scheidingspercentage onder echtparen van middelbare leeftijd in sommige delen van de wereld getuigt van dit destructieve patroon. Vaak is het de vrouw die een goede man verlaat om geen andere reden dan dat zij niet gelukkig is. Een deel van haar ontgoocheling is te wijten aan de manier waarop het huwelijk is verheerlijkt als het ultieme doel voor jonge meisjes. Van jongs af aan heeft zij geloofd dat zij voldaan zal zijn als zij de juiste man ontmoet en trouwt. Veel kerkelijk onderwijs heeft bijgedragen aan deze vergoddelijking van het huwelijk, dus voor een christelijke vrouw kan de teleurstelling aanvoelen alsof God haar bedrogen heeft. Hoewel het huwelijk goed en juist is en een middel tot zegening, mag het nooit worden gezien als de bron van de waarde en de vervulling van een vrouw. Alleen God kan dat zijn, en christelijke vrouwen zijn vrouwen die hun rol niet zien als een doel op zich, maar als een weg waarlangs zij hun Heer beter kunnen dienen (1 Korintiërs 10:31).
Een vrouw die ernaar verlangt een godvruchtige, christelijke echtgenote te zijn, kan zichzelf de volgende vragen stellen:
1. Houd ik mijn geestelijk leven gezond en mijn hoogste prioriteit? (Matteüs 6:33)
2. Heb ik mijn door God gegeven rol als partner van mijn man bereidwillig aanvaard? (1 Korintiërs 11:3)
3. Probeer ik mij dagelijks te vernederen en te dienen zoals Jezus deed, in plaats van te willen gediend worden? (Marcus 10:44-45)
4. Heb ik mijn hart ontdaan van afgoden, zoals winkelen, flirten, hamsteren, of verslavingen? (Exodus 20:3)
5. Geeft mijn vrije tijd aan dat ik mijn man, mijn gezin en mijn Heiland waardeer? (Galaten 5:13)
6. Waak ik over de geest van mijn huis door wat ik binnenlaat aan media, tijdschriften en muziek? (Filippenzen 4:8)
7. Houd ik mijzelf lichamelijk en emotioneel in de gunst van mijn echtgenoot? (Spreuken 27:15; 31:30)
8. Geven mijn kleding, make-up en presentatie aan dat ik mijn lichaam, mijn man en mijn Heiland respecteer? (1 Petrus 3:3-5)
9. Heb ik wereldse vulgariteiten uit mijn spreken verwijderd (vloeken, grove praat, smerige grappen), zodat mijn woorden genadig zijn? (Kolossenzen 4:6)
10. Ben ik een wijs en zorgvuldig beheerder van de huishoudelijke financiën? (Spreuken 31:16)
11. Geef ik mijn man respect vanwege zijn positie, of alleen als ik denk dat hij het verdient? (Efeziërs 5:33)
12. Zorg ik goed voor het huis en de kinderen? (Spreuken 31:27-28)
13. Bewaak ik het hart van mijn echtgenoot door nooit privégesprekken openbaar te maken of zijn zwakheden tegen hem te gebruiken? (Spreuken 31:11)
14. Blijf ik de gaven en hartstochten ontwikkelen die God mij heeft toevertrouwd? (2 Timoteüs 1:6)
15. Vertrouw ik op mijn eigen kracht of op de kracht van de Heilige Geest om een godvruchtige echtgenote, moeder en discipel te zijn? (Galaten 5:25)
Omdat Jezus onze zondeschuld heeft kwijtgescholden (Kolossenzen 2:14), kan iedereen die dat wil een godvruchtig mens worden. Godsvrucht is niet afhankelijk van intellect, opleiding of godsdienst. Het is ook niet verboden voor mensen met een zondig verleden, scheidingspapieren, of een gevangenisverleden. Als volgelingen van Christus moeten we er allemaal naar streven godvruchtiger te worden, in welke rol we ook zitten, omdat het ons geboden is (1 Petrus 1:16) en omdat we meer willen lijken op Hem die we liefhebben.