Wetenschappers zijn nog ver verwijderd van het vinden van een remedie tegen kanker, maar onderzoekers in het Verenigd Koninkrijk hebben onlangs een belangrijke stap gezet in de richting van een universele behandeling van kanker.

Onderzoekers van de medische faculteit van de Universiteit van Cardiff in Wales zeggen dat zij een nieuwe methode hebben ontdekt om een breed scala van kankers te doden, waaronder prostaat-, borst- en longkanker.

Het proces maakt gebruik van T-celreceptoren binnen het immuunsysteem, zegt onderzoeker Michael Crowther. Het immuunsysteem van het lichaam valt van nature kankercellen aan, maar wat wetenschappers hebben gevonden is één T-cel in het bloed die een verscheidenheid aan kankers aanvalt.

“Kanker is in feite een verzameling ziekten. Dus het is niet één ziekte. Het zijn allemaal verschillende soorten,” zegt Crowther. “

De methode is nog niet getest op mensen, maar Crowther zegt dat hij “enthousiast” is over wat het zou kunnen betekenen voor de toekomst van de behandeling van kanker.

Interview Highlights

Over hoe de methode werkt

“Toen ik aan het project begon, was het doel om te proberen om, zoals je zegt, T-cellen te vinden die op meerdere verschillende bacteriën kunnen reageren. We weten dat die al bestaan. We probeerden alleen nieuwe versies te vinden die bacteriën bij meerdere mensen zouden herkennen. En terwijl ik daar mee bezig was, had ik eigenlijk kankercellen die we gebruikten om de T-cellen te activeren, maar wat we normaal gesproken doen is bacteriën op deze kankercellen laden. Het zijn eigenlijk de bacteriën en producten die dan de T-cellen activeren. Maar ik had in mijn experimentele opstelling ook een kankercellijn die geen bacteriën bevatte, als een soort controle, zodat we kunnen nagaan of het werkelijk de bacteriën zijn die deze immuuncellen activeren. Wat ik ontdekte was dat juist de bacteriën die geen bacteriën hadden, de immuuncellen het beste activeerden. Dus wat ik vervolgens deed was het screenen op een aantal verschillende kankers. Toen herkende het alle kankers waartegen we in het begin getest hadden.”

Over de resultaten bij het testen op muizen

“Met het muismodel, wat we deden is dat we een kankercel namen en dan is het eigenlijk een menselijke kanker cellijn. We stoppen die in de muis en dan laten we die zich in de muis vasthechten. Als dat gebeurd is, kunnen we de immuuncellen in de muis brengen. En wat dat deed, was in feite de kanker uit de muis verwijderen. Het verlengde de overleving van deze muizen met weken. Weken is eigenlijk een zeer lange tijd.”

Over hoe deze praktijk zou kunnen werken op kankerpatiënten

“Nou, het is nog erg vroeg om te praten over het daadwerkelijk naar patiënten brengen, maar omdat met patiënten die erg ziek zijn, kunnen we eigenlijk, hopelijk een gevorderde tijdlijn krijgen voor het brengen van deze immuuncellen naar patiënten. En het zal waarschijnlijk net zo werken als CAR T-cellen, wat in feite betekent dat je de eigen immuuncellen van een patiënt neemt en dan de receptor van deze T-cellen inbrengt. Je kunt die immuuncellen dan terugplaatsen in een patiënt en dan hopelijk hun eigen kanker verwijderen. Dus dat is hoe het normaal wordt gedaan. Hopelijk zullen we gewoon in staat zijn om een bank van immuuncellen te hebben, en dan kunnen we die gewoon direct aan de patiënten geven zonder dat we hun eigen immuuncellen hoeven uit te breiden. En we kunnen in principe de tijdlijn voor de behandeling van deze patiënten verkorten.”

Over waarom het zo lang heeft geduurd om een universele kankerbehandeling te ontdekken

“Als je naar de T-cellen kijkt, herkennen ze gewoonlijk een subset van eiwitten die HLA worden genoemd. En het probleem met HLA is dat iedereen een andere set HLA heeft. Dus als hun immuuncellen aan een andere persoon worden gegeven, reageren ze niet op deze kankercellen omdat ze een andere HLA hebben. En deze HLA is uiterst belangrijk voor de T-cellen om te herkennen wat ze op de kanker herkennen. Dus daarom is het vinden van deze universele doelen, vooral voor T-cellen, zo moeilijk geweest. Dus dat is het opwindende van dit onderzoek, dat dit MR1-eiwit hetzelfde is, dus dat betekent dat we dit HLA-probleem niet hebben.”

Over wat er nu met dit onderzoek gaat gebeuren

“Dus wat we eerst willen doen, is ervoor zorgen dat het echt veilig is. We hebben al een voorbeeld laten zien in de studie die we hebben gepubliceerd. Maar we willen eigenlijk meer immuuncellen van patiënten nemen en dan deze nieuwe receptor erin stoppen, en er dan voor zorgen dat het nog steeds veilig is in het lab met hun eigen gezonde cellen en hun eigen kankercellen en ervoor zorgen dat het alleen de kankercellen doodt. Een ander deel van het onderzoek dat we willen verrichten is specifiek wat het is aan deze kankers dat hen in staat stelt te worden herkend door deze immuuncel. Dus dat is heel belangrijk om er zeker van te zijn dat er geen andere bijwerkingen zijn. Zodra we precies weten wat dat molecuul en dat proces is dat tot deze immuunactivering leidt, is dat echt wat we moeten uitzoeken.”

Marcelle Hutchins produceerde en bewerkte dit interview met Kathleen McKenna voor uitzending. Samantha Raphelson bewerkte het voor het web.