Bekentenis #2519

Ik ben 14, ik heb een tamelijk platte borst en een bubbel kont, en word er voortdurend mee geplaagd. Op een dag, toen ik van school naar huis liep (mijn ouders waren op dat moment de stad uit en een babysitter paste op me), sloeg ik rechtsaf naar een kortere weg in een bosrijk gebied, in de hoop dat het sneller was. Ik had me niet gerealiseerd dat een groep meisjes (allemaal ouder dan ik, groter en meer ontwikkeld ook) me daar had opgewacht, met een kleine groep andere studenten van verschillende leeftijden (sommige jonger, sommige van dezelfde leeftijd als de meisjes en ik) wachtend op wat de meisjes zouden beschouwen als “mijn straf”. Twee meisjes sprongen tevoorschijn en grepen me vast, één aan elke arm, en ontdeden me van mijn rugzak. “Welkom!” Had een ander gezegd. “Vandaag krijg je straf!” “Je bent altijd zo’n deftig kreng, mensen duwen, pronken met je bubbel kont, we hebben besloten om je een lesje te leren!” Ze kondigde het aan, onder gejuich en geklap van de menigte. Ik droeg een witte schooluniform blouse, met een lange marineblauwe rok, geplooid en met hoge taille. Ik droeg zwarte Mary Jane schoenen en een witte panty met een hoog uitgesneden katoenen oma slipje met “diva” erop geschreven. Onmiddellijk werd ik op mijn rug op de bosgrond vastgepind en voelde ik een ruk aan mijn rok. “Nee!” Schreeuwde ik, kronkelend. “Oh, wil je het liever zelf doen? Trek je rokje en legging maar uit, de schoenen mag je houden als je wilt.” legde een meisje uit, terwijl ze een camcorder tevoorschijn haalde en me filmde, een ander meisje stond klaar om foto’s te maken. Ik gaf toe, “Goed.” Denkend dat dat alles was, moest ik me uitkleden. De twee meisjes die me vasthielden lieten me los en wierpen me een waarschuwende blik toe om niet weg te lopen. Ik stond op, terwijl de menigte me verwachtingsvol aankeek. Ik begon de zijkant van mijn rok los te ritsen, gleed er uit en gaf het aan een wachtende hand. Ik bloosde enorm, stapte uit mijn schoenen en aarzelde bij de rand van mijn legging. “MOET die uit?” vroeg ik. “Ja, schiet nu maar op, laat ons je slipje zien.” antwoordde het meisje. Eindelijk trok ik ze uit, en stapte er ook uit, vernederd met mijn diva slipje te zien, opgevouwen rond mijn heupen. Ik trok ze helemaal omhoog om mezelf meer te bedekken, de tailleband ging tot halverwege mijn rug en bijna tot aan de rand van mijn kleine borsten. Iedereen keek toe, lachte en maakte foto’s. Ik kreeg het bevel mijn hand op mijn hoofd te leggen en rond te draaien, zodat mijn slipje te zien was. “Doe nu je bloesje voor ons uit, je doet het of deze foto’s komen overal.” waarschuwde het leidende meisje. Langzaam knoopte ik mijn blouse los en trok die ook uit. “En de beha! We weten toch dat je nauwelijks borsten hebt.” Ik maakte mijn beha van achteren los en liet hem vallen, zodat hij met de rest van mijn kleren kon worden meegenomen. Weer moest ik ronddraaien zodat iedereen het hoog uitgesneden slipje kon zien. Mijn schoenen mocht ik stilhouden. Ik had alleen mijn ondergoed en schoenen nog. “Denk je dat dat slipje nog hoger kan, diva?” Had een meisje gevraagd. “Nee, ik denk het niet…” antwoordde ik, verward. Plotseling zat ik met mijn gezicht naar voren op de grond vastgepind, met meisjes die mijn armen gespreid boven me hielden, en mijn benen ook gespreid. “Deze zitten lekker op je kont, hè?” Het meisje dat de leiding had, speelde met de tailleband en betastte mijn kont om me nog meer te vernederen. Toen trok ze de tailleband omhoog, waardoor ik een wedgie kreeg en mijn bubbel kont blootgesteld werd aan de kille wind. Ze gaf twee kleine rukjes en trok toen mijn ondergoed rondom wat meer omhoog, zodat het niet meer samengeknoopt zat. Ze gaf mijn kont een speelse tik en stond me toe op te staan. “Niet aan je ondergoed pulken.” Toen nam ze meer foto’s, waarbij ze me de opdracht gaf mijn tailleband omhoog te houden, zodat het zou lijken alsof ik mezelf de wedgie gaf, terwijl ze nog meer foto’s nam. “Je bent nu vrij om te gaan.” “Mag ik mijn spullen terug?” “Nee, jij ondankbare snotaap. En pluk niet aan je wig! Ik wil je naar huis zien lopen met je advertenties eruit hangend. Je hebt ondergoed en schoenen, je kan naar huis lopen.” “Nee, alsjeblieft! Laat me niet zo naar huis lopen!!” “Wil je het liever naakt doen?” bood ze aan. Ik zuchtte, “Nee…” “En we zullen vlak achter je zijn! Dus denk maar niet dat je jezelf kan bedekken en je wedgie kan plukken!” “Wacht, nog één ding voor je gaat! Zeg dat je graag in een wedgie zit en draag enkel ondergoed en schoenen! En lach voor de camera. “Ik hou van wedgies en het dragen van gênant ondergoed en schoenen, het is mijn favoriete outfit.” Zei ik, met tegenzin. Ik eindigde met toeterende auto’s en mensen die naar me toe kwamen om foto’s te maken, op mijn kont te slaan, of te toeteren toen ik langsreed op weg naar huis. Ik kwam thuis, waar mijn oppas me uitlachte en me dwong in mijn ondergoed te blijven en me alleen ondergoed en schoenen liet dragen de rest van de tijd dat mijn ouders weg waren, volgens de instructies van het meisje dat ze hadden gekregen. Ze lachten om mijn vernedering en gaven me ook wedgies.