School

Het was ongeveer drie jaar geleden dat ik vernederd werd door 3 van de sulligste meisjes van mijn middelbare school. Ik was toen ongeveer 16. Hoewel ik nogal verlegen en stil was, was ik een van de ‘coolere’ meisjes omdat ik een mooie was.
Dus liep ik door een bos op weg naar huis en zag twee van de meisjes aan de andere kant van het hek met kettinghek. Ik glipte door het gat in het hek en zei hallo tegen hen. We liepen een stukje, en toen opeens pakten twee van hen me vast en duwden me achteruit naar het hek. Ik moest op een boomstam gaan staan, anders was ik er over gevallen. Ze drukten me tegen de omheining en hielden me daar. Onmiddellijk voelde ik een ruk aan mijn slipje (Roze Hanes Her Way Briefs). Er was een derde meisje aan de andere kant van het hek. Ze trok de achterkant van mijn slipje door het hek en draaide er een tennisbal in. De twee die me vasthielden sprongen van de boomstam en trokken hem onder me vandaan. Ik rukte me naar beneden en hing aan mijn slipje! Ik begon te duwen en te trekken en probeerde los te komen, maar ik kon geen houvast vinden. Ze stonden naar me te kijken toen het derde meisje erbij kwam. Ik putte mezelf uit om naar beneden te komen. Ze hadden zoiets van ‘Je komt niet naar beneden dus hou op met vechten.’
Het bleek dat ze het al weken van plan waren, vertelden ze me. Ze zeiden dat het sneller zou eindigen als ik hen gewoon liet doen wat ze wilden. Ik wist niet wat ik anders moest doen, dus ik gaf het op en bleef daar hangen. Toen kwamen ze naar voren en trokken al mijn kleren uit, behalve mijn c-cup beha en mijn slipje. Ik liet het gewoon toe. Ik dacht dat ze me gewoon zouden laten gaan. Maar toen bonden ze mijn handen boven mijn hoofd aan de bovenkant van het hek. Ze lachten me uit omdat ik een beetje haar aan de zijkanten had en maakten grapjes over mijn steeds pijnlijker wordende frontale wiggie. En ze zeiden dingen als: ‘Voelt dat lekker, liefje?’ ‘Wacht maar tot de school hoort van je hangende wedgie! Het lijkt erop dat je dagen van populair zijn voorbij zijn! Of misschien willen ze het zien in plaats van het te horen! Ik smeekte ze het niet te doen. Maar ze haalden de camera tevoorschijn en zeiden dat deze foto’s morgen overal op school te zien zouden zijn. Toen lieten ze me daar achter. Ik heb daar meer dan 2 uur gehangen voordat mijn slipje scheurde.
Toen ik de volgende ochtend op school kwam, waren er overal foto’s. En ik kreeg die dag verschillende atomaire wedgies en het werd allemaal bekroond met aan het eind van de dag opgehangen te worden aan de vlaggenmast door het meisjes lacrosse team. En zo begon mijn levenslange affaire als ‘het wedgie meisje’.