Zwangerschap brengt een aantal vreemde, specifieke verlangens met zich mee. Soms wil je gewoon een groot stuk rabarbertaart, warm geserveerd met een bolletje ijs eroverheen gesmolten op een manier die het best omschreven kan worden als “seksueel”. Soms, wil je gewoon een troostende kom met aarde. Wacht, wat? Wat betekent het als je tijdens je zwangerschap naar aarde hunkert?
Het verlangen om aarde te eten tijdens je zwangerschap is geenszins vreemd, zelfs als het je het gevoel geeft dat je eindelijk het maximale zwangerschapsbrein hebt bereikt. In feite wordt het verlangen om vuil te eten (dit verlangen wordt gewoonlijk aangeduid als pica), specifiek geofagie (letterlijk “aarde eten” in het Latijn), gezien over de hele wereld, in elke gemeenschap die je maar kunt bedenken, volgens Archivos Latinoamericanos de Nutricion. Van vrouwen die leven en werken in de Afrikaanse vlaktes tot een voetbalmoeder in Sioux Falls, South Dakota, hunkeren naar aarde tijdens de zwangerschap is niet nieuw.
Het is zo gewoon in sommige delen van de wereld, dat er gebieden zijn die kleirijke aarde verkopen bij reformwinkels en exotische goederenwinkels, volgens Science Daily, zelfs als de huidige aanbeveling is om de klei zeker niet te eten. De aanbeveling van de onderzoekers die in het Science Daily artikel worden vermeld, hebben dit besluit echter genomen om een reden die u misschien zal verbazen. Je denkt misschien “omdat het vuil is, en je moet geen vuil eten,” maar dat is niet alles.
Volgens dokter Sera Young, Ph.D. van de Cornell University, is er een theorie voor wat het betekent als je hunkert naar vuil tijdens je zwangerschap. Terwijl geofagie vaak wordt verondersteld gewoon een ander soort pica te zijn, wat kan wijzen op een aantal voedingstekorten volgens The Journal of Obstetrics and Gynecology, theoretiseert Young dat de klei in het vuil eigenlijk fungeert als een beschermende barrière tegen de bekleding van je darm die beschermt tegen gifstoffen en bacteriën, en helpt bij de opname van voedingsstoffen.
De onderzoekers van de Universiteit van Wenen erkennen dat dit het geval kan zijn, maar adviseren toch om het niet te eten. Waarom? Ten eerste, er zijn gewoon niet genoeg empirische gegevens om te bewijzen dat dit is wat de klei doet. Onderzoekers hebben meer longitudinale studies nodig voordat iemand aanraadt om dagelijks klei te eten. Ten tweede bevat veel aardevuil zware metalen, zoals kwik en lood, die zeer schadelijk zijn voor een zich ontwikkelende foetus en de moeder. Het eten ervan is gewoon onveilig; de risico/opbrengst balans neigt zwaar naar risico. Ook doet het niets om te identificeren wat een onderliggend probleem kan zijn voordat het wordt gebruikt als profylacticum of behandeling. Als uw pica gerelateerd is aan een ijzertekort, moet dit worden geëvalueerd en dienovereenkomstig worden behandeld.
Terwijl je de werpheuvel bij de softbalwedstrijd van je partner op het oog hebt alsof het het glazuur op een cupcake is, moet je je deze keer inhouden en er met je arts over praten. Geloof me, je zult niet de eerste patiënt zijn die liefdevol naar haar tuin kijkt om andere redenen dan haar mooie roze pioenrozen.