Mosen is de belangrijkste joodse profeet. Volgens de traditie schreef hij de Thora en leidde hij de Israëlieten uit Egypte en over de Rode Zee. In het boek Exodus wordt hij geboren in een tijd waarin de Farao van Egypte heeft bevolen dat alle mannelijke Hebreeërs verdronken moeten worden. Om Mozes te beschermen stuurt zijn moeder hem in een mand de Nijl af, waar hij uiteindelijk wordt opgemerkt door de dochter van de Farao. Zij adopteert hem als haar eigen kind en voedt hem op aan het hof van de Farao.

Ondanks dat hij vrij is, leidt Mozes’ medelijden met de slaven ertoe dat hij een opzichter doodt die hij een slaaf ziet slaan – wat Mozes dwingt uit Egypte weg te vluchten. Hoewel het Pesach-verhaal het medeleven van Mozes toont, wordt hij ook afgeschilderd als onwillig om te gehoorzamen aan Gods bevel de Joden te redden. Maar een gemeenschappelijk motief in het Jodendom is dat de dingen die men moet doen geen deugden zijn, maar mitzvot – geboden en verplichtingen. Mozes krijgt de opdracht terug te keren en de Joden naar de vrijheid te leiden.

Nadat Mozes en de Joden Egypte verlaten, geeft God hem de Tien Geboden, die de basis worden van de Joodse wet en het Joodse denken. Daarom wordt Mozes vaak de wetgever genoemd.

Moses en de Joden bereiken Israël pas nadat ze een generatie lang in de woestijn hebben rondgezworven. Mozes leidt het volk naar het Beloofde Land, maar kan zelf niet binnengaan – een illustratie van hoe geïdealiseerd Israël is in de Joodse traditie, en waarom de politiek van Israël vandaag de dag, met inbegrip van het Israël-Palestina conflict, een soms heikel onderwerp kan worden tijdens de Seder.