Jay Kelly is als elke andere tiener. Hij lacht breed in selfies gepost op Instagram; hij speelt de ukelele, houdt van indiemuziek en wetenschap, en draagt coole sweatshirts.

Hij is toevallig ook de jongste zoon van de raunchy R&B zanger R. Kelly en zijn ex-vrouw, VH1 Hollywood Exes reality ster Andrea Kelly. En hij is onlangs uit de kast gekomen als transgender, wat een uitbarsting van media-aandacht veroorzaakte. Hij veranderde onlangs zijn Instagram-profielbeschrijving in “Jay, transguy, ukelele.”

Niet alle media-aandacht is echter positief of zelfs correct geweest in het schrijven over de bijna 14-jarige. Hoewel dit misschien aanvoelt als een lastig gebied, waren blogs doorspekt met veelvoorkomende verkeerde karakteriseringen, van Jay die Kelly’s “dochter” werd genoemd tot transidentiteit die een “aandoening” werd genoemd. Dat heeft geleid tot verontwaardiging vanuit de transgemeenschap.

Om te beginnen, hier zijn vijf manieren waarop de media het mis hadden:

1. Zijn naam, zijn voornaamwoord-zijn roep

Websites waaronder NaturallyMoi.com, beschreven als een site voor vrouwen van kleur, en de cultuurhub SandraRose.com verwezen in hun verhalen consequent naar Jay als “zij”, “haar” en “Jaya”, zijn geboortenaam. Volgens NaturallyMoi.com, “heeft Jaya naar verluidt besloten dat ze gewoon bekend wil staan als Jay. Het kind wil ook niet meer mooi zijn, ze wil liever knap zijn.”

Zoals Mara Keisling, uitvoerend directeur van het National Center for Transgender Equality en een transgender-geïdentificeerde vrouw en ouder, opmerkt: “Wanneer je een transjongen een meisje noemt, gaan we je daarop aanspreken. Het houdt het idee in stand dat trans mensen iets anders zijn dan wie ze zijn.”

2. Noem hem geen “dochter”

Hetzelfde geldt voor het voortdurend verwijzen naar Jay in krantenkoppen als de dochter van R. Kelly. Van SandraRose.com’s kop “Een van R. Kelly’s dochters is een ‘Transguy'” tot de kop van de New Pittsburgh Courier “R. Kelly’s dochter komt uit de kast als transgender jongen,” de karakterisering van Jay als dochter gaat volledig voorbij aan zijn eigen mannelijke identificatie.

Volgens zijn pagina op Ask.fm, een online forum waar gebruikers anoniem vragen beantwoorden, identificeert Jay zich als een jongen sinds hij “6 of 7 jaar oud” was. Hij noemt ook de steun van zijn moeder en zegt: “Ik ben transgender en ik ben er trots op.”

3. Het is geen kwaal of een keuze

Foute stereotypen over transgenderidentiteit als een geestesziekte tieren al lange tijd welig. De blog van SandraRose.com beweert zelfs dat Jay “in de voetsporen treedt van andere kinderen van beroemdheden die lijden aan genderstoornissen.”

In 2012 keurde de American Psychiatric Association wijzigingen goed in haar laatste versie van het Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders om de term “Gender Identity Disorder” te schrappen, die decennialang door de geestelijke gezondheidsgemeenschap werd gebruikt om transgenders te karakteriseren. Volgens echte artsen is het geen stoornis.

4. Privates Are Private

Jay heeft op zijn Ask.fm pagina gezegd dat hij uiteindelijk een operatie zou willen ondergaan en medicijnen zou willen gaan slikken “om me te helpen te zijn wie ik hoorde te zijn.” Dezelfde websites die naar Jay verwijzen als “Jaya” hebben in hun berichtgeving over de tiener snel de kwestie van geslachtsveranderende operaties naar voren gebracht, zonder te denken aan zijn leeftijd of privacy.

“De focus op wat voor medische geschiedenis iemand heeft is ongepast,” zegt Keisling. “Een van de eerste vragen die gesteld wordt als je over transseksuelen schrijft, is of ze een operatie hebben ondergaan. Dat gaat niemand wat aan. Het is maar een deel van het trans-zijn.”

5. Vermeende verwaarlozing heeft zijn identiteit niet “veroorzaakt”

Sites hebben ook beweerd dat Jay’s transgenderidentiteit te maken heeft met het feit dat zijn vader niet betrokken is bij zijn leven, waar Jay open over is geweest, of dat zijn moeder onlangs is hertrouwd en snel is gescheiden.

Het valse idee dat mensen transgender zijn omdat ze uit een zogenaamd “instabiel” gezin komen, stuit Keisling tegen de borst.

“Hoe durven ze te vragen naar de gezinssamenstelling van een 14-jarige die ze niet eens kennen?” zegt ze. “Het is in het algemeen heel moeilijk om een 14-jarige te zijn in de Verenigde Staten. Er is geen wet die zegt dat bloggers enig idee hebben waar ze het over hebben. Ze gaan terug naar dezelfde oude onzin.”