Hyperbole is lang een favoriet geweest van dichters wanneer ze een krachtige emotie of sentiment uitdrukken. Het is een bijzonder populaire stijlfiguur die wordt gebruikt bij het belijden van de liefde, want het laatste wat een minnaar wil, is dat zijn liefdesverklaring alledaags en gewoon lijkt.

W.H. Auden’s gedicht As I Walked Out One Evening is een uitstekend voorbeeld van hoe hyperbool effectief kan worden gebruikt om overweldigende liefde uit te drukken:

I’ll love you, dear, I’ll love you till China and Africa meet,

And the river jumps over the mountain

And the salmon sing in the street,

I’ll love you till the ocean

Is folded and hung up to dry

And the seven stars go squawking

Like geese about the sky.

Deze regels vormen een reeks grootse en overdreven liefdesverklaringen die in potsierlijkheid toenemen naarmate de strofe vordert.

Ondanks het feit dat de dichter de basis legt voor een verpletterende ontgoocheling die zal volgen, dient de hyperbool hier het gedicht goed door het ongebreidelde optimisme te beschrijven dat zo vaak gepaard gaat met de eerste opwellingen van een nieuw gevonden liefde.

Naast het benadrukken van drama en emotie, wordt hyperbool vaak gebruikt als een komisch apparaat. Engelstalige literatuur waarin hyperbool op deze manier wordt gebruikt, is er in overvloed, dus het zal niet moeilijk zijn om een paar goede voorbeelden te vinden om met uw leerlingen te delen.

Dat gezegd hebbende, laten we eens kijken naar een paar leuke voorbeelden om de zaken op gang te brengen.

In zijn autobiografie, Leven om het verhaal te vertellen, schrijft Gabriel García Márquez met een wrange humor:

“In die tijd was Bogota een afgelegen, lugubere stad waar sinds het begin van de 16e eeuw een slapeloze regen was gevallen.”

Of, wat te denken van het gebruik ervan in volksverhalen?

Hyperbole is het perfecte middel om humor te brengen in garen en sterke verhalen. De vergezochte plotlijnen en het overdreven heldendom van veel sprookjes en volksverhalen maken het tot het perfecte genre om gebruik te maken van het larger-than-life karakter van de hyperbool.

Dit kunnen we duidelijk zien in het volgende fragment uit S.E. Schlossers hervertelling van het volksverhaal Babe de Blauwe Os:

“Welnu, op een winter was het zo koud dat alle ganzen achteruit vlogen en alle vissen naar het zuiden trokken en zelfs de sneeuw blauw werd. s Nachts laat werd het zo koud dat alle gesproken woorden bevroren voordat ze gehoord konden worden. De mensen moesten wachten tot zonsopgang om uit te vinden waar de mensen de avond tevoren over spraken.”